Quantumrun

ΠΙΣΤΩΣΗ ΕΙΚΟΝΑΣ: Quantumrun

Future of growing old: Future of Human Population P5

David Tal, Εκδότης, Μελλοντολόγος
@DavidTalWrites
LinkedIn

Τρίτη, 09/15/2020 - 04:20

Οι επόμενες τρεις δεκαετίες θα είναι η πρώτη φορά στην ιστορία όπου οι ηλικιωμένοι πολίτες αποτελούν σημαντικό ποσοστό του ανθρώπινου πληθυσμού. Αυτή είναι μια αληθινή ιστορία επιτυχίας, ένας θρίαμβος για την ανθρωπότητα στη συλλογική μας προσπάθεια να ζήσουμε μεγαλύτερη και πιο ενεργή ζωή μέχρι τα ασημένια χρόνια μας. Από την άλλη πλευρά, αυτό το τσουνάμι των ηλικιωμένων παρουσιάζει επίσης μερικές πολύ σοβαρές προκλήσεις για την κοινωνία και την οικονομία μας.

Αλλά προτού εξερευνήσουμε τις λεπτομέρειες, ας ορίσουμε αυτές τις γενιές που πρόκειται να εισέλθουν στα γηρατειά.

Civics: Η σιωπηλή γενιά

Γεννημένοι πριν από το 1945, οι Civics είναι τώρα η μικρότερη εν ζωή γενιά στην Αμερική και στον κόσμο, αριθμώντας περίπου 12.5 εκατομμύρια και 124 εκατομμύρια αντίστοιχα (2016). Η γενιά τους ήταν αυτοί που πολέμησαν στους Παγκόσμιους Πολέμους μας, έζησαν τη Μεγάλη Ύφεση και καθιέρωσαν τον πρωτότυπο λευκό φράχτη, τον προαστιακό, πυρηνικό οικογενειακό τρόπο ζωής. Απολάμβαναν επίσης μια εποχή δια βίου απασχόλησης, φθηνών ακινήτων και (σήμερα) ενός πλήρως αμειβόμενου συνταξιοδοτικού συστήματος.

Baby Boomers: Μεγάλοι δαπανητές για μια ζωή

Γεννημένοι μεταξύ 1946 και 1964, οι Boomers ήταν κάποτε η μεγαλύτερη γενιά στην Αμερική και τον κόσμο, σήμερα αριθμώντας περίπου 76.4 εκατομμύρια και 1.6 δισεκατομμύρια αντίστοιχα. Παιδιά των πολιτών, οι Boomers μεγάλωσαν σε παραδοσιακά νοικοκυριά με δύο γονείς και αποφοίτησαν σε ασφαλή απασχόληση. Μεγάλωσαν επίσης κατά τη διάρκεια μιας εποχής ουσιαστικών κοινωνικών αλλαγών, από την απελευθέρωση των διαχωρισμών και την απελευθέρωση των γυναικών έως τις αντιπολιτισμικές επιρροές όπως το rock-n-roll και τα ψυχαγωγικά ναρκωτικά. Οι Boomers δημιούργησαν ένα τεράστιο ποσό προσωπικού πλούτου, πλούτο που ξοδεύουν αφειδώς σε σύγκριση με τις γενιές πριν και μετά από αυτούς.

Ο κόσμος γίνεται γκρίζος

Με αυτές τις εισαγωγές εκτός λειτουργίας, ας αντιμετωπίσουμε τώρα τα γεγονότα: Μέχρι τη δεκαετία του 2020, οι νεότεροι Civics θα μπουν στα 90 τους, ενώ οι νεότεροι Boomers θα μπουν στα 70 τους. Μαζί, αυτό αντιπροσωπεύει ένα σημαντικό μέρος του παγκόσμιου πληθυσμού, περίπου το ένα τέταρτο και συρρικνώνεται, που θα εισέλθει στα τέλη της τρίτης ηλικίας.

Για να το θέσουμε σε προοπτική, μπορούμε να κοιτάξουμε την Ιαπωνία. Από το 2016, ένας στους τέσσερις Ιάπωνες είναι ήδη 65 ετών και άνω. Αυτό είναι περίπου 1.6 Ιάπωνες σε ηλικία εργασίας ανά ηλικιωμένο πολίτη. Μέχρι το 2050, αυτός ο αριθμός θα μειωθεί σε μόλις έναν Ιάπωνα σε ηλικία εργασίας ανά ηλικιωμένο πολίτη. Για τα σύγχρονα έθνη των οποίων ο πληθυσμός εξαρτάται από ένα σύστημα κοινωνικής ασφάλισης, αυτός ο λόγος εξάρτησης είναι επικίνδυνα χαμηλός. Και αυτό που αντιμετωπίζει σήμερα η Ιαπωνία, όλα τα έθνη (εκτός Αφρικής και μέρη της Ασίας) θα το ζήσουν μέσα σε λίγες μικρές δεκαετίες.

Η οικονομική ωρολογιακή βόμβα των δημογραφικών στοιχείων

Όπως αναφέρθηκε παραπάνω, η ανησυχία που έχουν οι περισσότερες κυβερνήσεις όσον αφορά τον γκριζαρισμένο πληθυσμό τους είναι πώς θα συνεχίσουν να χρηματοδοτούν το πρόγραμμα Ponzi που ονομάζεται Κοινωνική Ασφάλιση. Ένας γκριζαρισμένος πληθυσμός επηρεάζει αρνητικά τα προγράμματα συνταξιοδότησης γήρατος τόσο όταν αντιμετωπίζουν εισροή νέων παραληπτών (συμβαίνει σήμερα) όσο και όταν αυτοί οι αποδέκτες αποσύρουν αξιώσεις από το σύστημα για μεγαλύτερα χρονικά διαστήματα (ένα διαρκές ζήτημα που εξαρτάται από τις ιατρικές εξελίξεις στο ανώτερο σύστημα υγείας μας ).

Κανονικά, κανένας από αυτούς τους δύο παράγοντες δεν θα ήταν πρόβλημα, αλλά τα σημερινά δημογραφικά στοιχεία δημιουργούν μια τέλεια καταιγίδα.

Πρώτον, τα περισσότερα δυτικά έθνη χρηματοδοτούν τα συνταξιοδοτικά τους προγράμματα μέσω ενός μοντέλου pay-as-you-go (δηλαδή του συστήματος Ponzi) που λειτουργεί μόνο όταν νέα χρηματοδότηση διοχετεύεται στο σύστημα μέσω μιας ακμάζουσας οικονομίας και νέων φορολογικών εσόδων από μια αυξανόμενη βάση πολιτών. Δυστυχώς, καθώς εισερχόμαστε σε έναν κόσμο με λιγότερες θέσεις εργασίας (εξηγείται στο δικό μας Το μέλλον της εργασίας σειράς) και με τον πληθυσμό να συρρικνώνεται σε μεγάλο μέρος του ανεπτυγμένου κόσμου (εξηγήθηκε στο προηγούμενο κεφάλαιο), αυτό το pay-as-you-go μοντέλο θα αρχίσει να τελειώνει από καύσιμα, και πιθανώς να καταρρεύσει υπό το βάρος του.

Αυτή η κατάσταση δεν είναι επίσης μυστικό. Η βιωσιμότητα των συνταξιοδοτικών μας προγραμμάτων είναι ένα επαναλαμβανόμενο σημείο συζήτησης κατά τη διάρκεια κάθε νέου εκλογικού κύκλου. Αυτό δημιουργεί ένα κίνητρο για τους ηλικιωμένους να συνταξιοδοτηθούν νωρίς για να αρχίσουν να εισπράττουν επιταγές συνταξιοδότησης ενώ το σύστημα παραμένει πλήρως χρηματοδοτούμενο—επιταχύνοντας έτσι την ημερομηνία κατά την οποία αυτά τα προγράμματα όντως καταρρέουν.

Πέρα από τη χρηματοδότηση των συνταξιοδοτικών μας προγραμμάτων, υπάρχει μια σειρά από άλλες προκλήσεις που θέτουν γρήγορα οι πληθυσμοί που γκριζάρουν. Αυτά περιλαμβάνουν:

Η συρρίκνωση του εργατικού δυναμικού μπορεί να προκαλέσει πληθωρισμό μισθών σε εκείνους τους τομείς που καθυστερούν να υιοθετήσουν την αυτοματοποίηση υπολογιστών και μηχανών.
Αύξηση των φόρων στις νεότερες γενιές για τη χρηματοδότηση των συνταξιοδοτικών παροχών, δημιουργώντας ενδεχομένως αντικίνητρο για τις νεότερες γενιές να εργαστούν.
Μεγαλύτερο μέγεθος κυβέρνησης μέσω της αύξησης των δαπανών για την υγεία και τις συντάξεις.
Μια οικονομία που επιβραδύνεται, καθώς οι πλουσιότερες γενιές (Civics και Boomers), αρχίζουν να ξοδεύουν πιο συντηρητικά για να χρηματοδοτήσουν τα χρόνια συνταξιοδότησης που επιμηκύνονται.
Μειωμένες επενδύσεις στην ευρύτερη οικονομία, καθώς τα ιδιωτικά συνταξιοδοτικά ταμεία απομακρύνονται από τη χρηματοδότηση συμφωνιών ιδιωτικών κεφαλαίων και επιχειρηματικών κεφαλαίων προκειμένου να χρηματοδοτήσουν τις αναλήψεις συντάξεων των μελών τους. και
Παρατεταμένες εκτάσεις πληθωρισμού, εάν τα μικρότερα έθνη αναγκαστούν να τυπώσουν χρήματα για να καλύψουν τα συνταξιοδοτικά τους προγράμματα που καταρρέουν.

Κυβερνητική δράση ενάντια στο δημογραφικό κύμα

Δεδομένων όλων αυτών των αρνητικών σεναρίων, οι κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο ήδη ερευνούν και πειραματίζονται με ποικίλες τακτικές για να καθυστερήσουν ή να αποφύγουν τα χειρότερα αυτής της δημογραφικής βόμβας.

Ηλικία συνταξιοδότησης. Το πρώτο βήμα που θα χρησιμοποιήσουν πολλές κυβερνήσεις είναι απλώς η αύξηση της ηλικίας συνταξιοδότησης. Αυτό θα καθυστερήσει ένα κύμα αιτήσεων συντάξεων κατά μερικά χρόνια, καθιστώντας το πιο διαχειρίσιμο. Εναλλακτικά, τα μικρότερα έθνη μπορεί να επιλέξουν να καταργήσουν εντελώς την ηλικία συνταξιοδότησης για να δώσουν στους ηλικιωμένους περισσότερο έλεγχο σχετικά με το πότε επιλέγουν να συνταξιοδοτηθούν και το χρονικό διάστημα που θα παραμείνουν στο εργατικό δυναμικό. Αυτή η προσέγγιση θα γίνει ολοένα και πιο δημοφιλής καθώς ο μέσος όρος της ανθρώπινης ζωής αρχίζει να υπερβαίνει τα 150 χρόνια, όπως συζητείται στο επόμενο κεφάλαιο.

Επαναπρόσληψη ηλικιωμένων. Αυτό μας φέρνει στο δεύτερο σημείο όπου οι κυβερνήσεις θα ενθαρρύνουν ενεργά τον ιδιωτικό τομέα να επαναπροσλάβει ηλικιωμένους πολίτες στο εργατικό τους δυναμικό (που πιθανότατα επιτυγχάνεται μέσω επιχορηγήσεων και φορολογικών κινήτρων). Αυτή η στρατηγική βρίσκει ήδη μεγάλη επιτυχία στην Ιαπωνία, όπου ορισμένοι εργοδότες εκεί προσλαμβάνουν τους συνταξιούχους τους πλήρους απασχόλησης ως μερικής απασχόλησης (αν και με χαμηλότερους μισθούς). Η πρόσθετη πηγή εισοδήματος μειώνει την ανάγκη των ηλικιωμένων για κρατική βοήθεια.

Ιδιωτικές συντάξεις. Βραχυπρόθεσμα, η κυβέρνηση θα αυξήσει επίσης τα κίνητρα ή θα εγκρίνει νόμους που ενθαρρύνουν μεγαλύτερες εισφορές του ιδιωτικού τομέα στο κόστος συντάξεων και υγειονομικής περίθαλψης.

Φορολογικά έσοδα. Η αύξηση των φόρων, βραχυπρόθεσμα, για την κάλυψη της σύνταξης γήρατος είναι αναπόφευκτη. Αυτό είναι ένα βάρος που θα πρέπει να σηκώσουν οι νεότερες γενιές, αλλά θα μετριαστεί από το συρρικνούμενο κόστος ζωής (εξηγείται στη σειρά Future of Work).

Βασικό εισόδημα. ο Καθολικό βασικό εισόδημα (Το UBI, πάλι, εξηγείται αναλυτικά στη σειρά Future of Work) είναι ένα εισόδημα που χορηγείται σε όλους τους πολίτες μεμονωμένα και άνευ όρων, δηλαδή χωρίς έλεγχο πόρων ή απαίτηση εργασίας. Είναι η κυβέρνηση που σου δίνει δωρεάν χρήματα κάθε μήνα, όπως η σύνταξη γήρατος αλλά για όλους.

Ο ανασχεδιασμός του οικονομικού συστήματος για την ενσωμάτωση ενός πλήρως χρηματοδοτούμενου UBI θα δώσει στους ηλικιωμένους πολίτες εμπιστοσύνη στο εισόδημά τους και ως εκ τούτου θα τους ενθαρρύνει να ξοδεύουν με παρόμοιο τρόπο με τα εργασιακά τους χρόνια, αντί να συσσωρεύουν τα χρήματά τους για να προστατευτούν από μελλοντικές οικονομικές πτώσεις. Αυτό θα διασφαλίσει ότι ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού θα συνεχίσει να συνεισφέρει στην οικονομία που βασίζεται στην κατανάλωση.

Ανασχεδιασμός φροντίδας ηλικιωμένων

Σε πιο ολιστικό επίπεδο, οι κυβερνήσεις θα επιδιώξουν επίσης να μειώσουν το συνολικό κοινωνικό κόστος του γηράσκοντος πληθυσμού μας με δύο τρόπους: πρώτον, ανασχεδιάζοντας τη φροντίδα των ηλικιωμένων για την ενίσχυση της ανεξαρτησίας των ηλικιωμένων και, στη συνέχεια, βελτιώνοντας τη σωματική υγεία των ηλικιωμένων.

Ξεκινώντας από το πρώτο σημείο, οι περισσότερες κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο απλά δεν είναι εξοπλισμένες για να χειριστούν μια μεγάλη εισροή ηλικιωμένων που χρειάζονται μακροχρόνια και εξατομικευμένη φροντίδα. Τα περισσότερα έθνη στερούνται του απαραίτητου εργατικού δυναμικού νοσηλείας, καθώς και του διαθέσιμου χώρου του γηροκομείου.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι κυβερνήσεις υποστηρίζουν πρωτοβουλίες που βοηθούν στην αποκέντρωση της φροντίδας ηλικιωμένων και επιτρέπουν στους ηλικιωμένους να γερνούν στα περιβάλλοντα όπου είναι πιο άνετα: στα σπίτια τους.

Η στέγαση ηλικιωμένων εξελίσσεται για να περιλαμβάνει επιλογές όπως ανεξάρτητη διαβίωση, συστέγαση, κατ 'οίκον φροντίδα και φροντίδα μνήμης, επιλογές που θα αντικαταστήσουν σταδιακά το παραδοσιακό, ολοένα και πιο ακριβό, ενιαίο οίκο ευγηρίας. Ομοίως, οικογένειες από ορισμένους πολιτισμούς και έθνη υιοθετούν ολοένα και περισσότερο μια στέγαση πολλών γενεών, όπου οι ηλικιωμένοι μετακομίζουν στα σπίτια των παιδιών ή των εγγονών τους (ή το αντίστροφο).

Ευτυχώς, οι νέες τεχνολογίες θα διευκολύνουν αυτή τη μετάβαση της φροντίδας στο σπίτι με διάφορους τρόπους.

wearables. Οι γιατροί τους θα αρχίσουν να συνταγογραφούνται ενεργά στους ηλικιωμένους φορητές συσκευές παρακολούθησης της υγείας και εμφυτεύματα. Αυτές οι συσκευές θα παρακολουθούν συνεχώς τη βιολογική (και τελικά την ψυχολογική) κατάσταση των ηλικιωμένων χρηστών τους, μοιράζοντας αυτά τα δεδομένα με τα νεότερα μέλη της οικογένειάς τους και τους απομακρυσμένους ιατρούς επόπτες. Αυτό θα διασφαλίσει ότι μπορούν να αντιμετωπίσουν προληπτικά οποιαδήποτε αισθητή πτώση στη βέλτιστη υγεία.

Έξυπνα σπίτια με τεχνητή νοημοσύνη. Ενώ τα προαναφερθέντα wearables θα μοιράζονται δεδομένα υγείας ανώτερης ηλικίας με την οικογένεια και τους επαγγελματίες υγείας, αυτές οι συσκευές θα αρχίσουν επίσης να μοιράζονται αυτά τα δεδομένα με τα σπίτια στα οποία μένουν ηλικιωμένοι. Αυτά τα έξυπνα σπίτια θα τροφοδοτούνται από ένα σύστημα τεχνητής νοημοσύνης που βασίζεται σε σύννεφο που παρακολουθεί τους ηλικιωμένους κατά την πλοήγηση τα σπίτια τους. Για τους ηλικιωμένους, αυτό θα μπορούσε να μοιάζει σαν να ανοίγουν οι πόρτες και τα φώτα να ενεργοποιούνται αυτόματα καθώς εισέρχονται στα δωμάτια. μια αυτοματοποιημένη κουζίνα που ετοιμάζει υγιεινά γεύματα. ένας προσωπικός βοηθός που ενεργοποιείται με φωνή, με δυνατότητα web. και ακόμη και ένα αυτοματοποιημένο τηλεφώνημα σε παραϊατρικό προσωπικό σε περίπτωση που ο ηλικιωμένος έχει κάποιο ατύχημα στο σπίτι.

Εξωσκελετών. Παρόμοια με τα καλάμια και τα σκούτερ για ηλικιωμένους, το επόμενο μεγάλο βοήθημα κινητικότητας αύριο θα είναι οι μαλακές στολές. Δεν πρέπει να συγχέονται με εξωσκελετούς που έχουν σχεδιαστεί για να δίνουν υπεράνθρωπη δύναμη στους πεζούς και τους εργάτες κατασκευών, αυτές οι εξωστολές είναι ηλεκτρονικά ενδύματα που φοριούνται πάνω ή κάτω από τα ρούχα για να υποστηρίξουν την κίνηση των ηλικιωμένων για να τους βοηθήσουν να ζήσουν πιο δραστήρια, καθημερινή ζωή (βλ. παράδειγμα ένας και δύο).

Υγειονομική περίθαλψη ηλικιωμένων

Παγκοσμίως, η υγειονομική περίθαλψη εξαντλεί ένα διαρκώς αυξανόμενο ποσοστό των κρατικών προϋπολογισμών. Και σύμφωνα με το ΟΟΣΑ, οι ηλικιωμένοι αντιπροσωπεύουν τουλάχιστον το 40-50 τοις εκατό των δαπανών για την υγειονομική περίθαλψη, τρεις έως πέντε φορές περισσότερο από τους μη ηλικιωμένους. Ακόμη χειρότερα, μέχρι το 2030, οι ειδικοί με το Nuffield Trust προβλέπουν αύξηση 32 τοις εκατό στους ηλικιωμένους που πάσχουν από μέτρια ή σοβαρή αναπηρία, με πρόσθετη αύξηση 32 έως 50 τοις εκατό στους ηλικιωμένους που πάσχουν από χρόνιες παθήσεις όπως καρδιακές παθήσεις, αρθρίτιδα, διαβήτης, εγκεφαλικό επεισόδιο και άνοια.

Ευτυχώς, η ιατρική επιστήμη κάνει τεράστιες ανακαλύψεις στην ικανότητά μας να ζούμε πιο δραστήρια ζωή μέχρι την τρίτη ηλικία. Εξερεύνηση περαιτέρω στο επόμενο κεφάλαιο, αυτές οι καινοτομίες περιλαμβάνουν φάρμακα και γονιδιακές θεραπείες που διατηρούν τα οστά μας πυκνά, τους μυς μας δυνατούς και το μυαλό μας αιχμηρό.

Ομοίως, η ιατρική επιστήμη μας επιτρέπει επίσης να ζούμε περισσότερο. Στις ανεπτυγμένες χώρες, το μέσο προσδόκιμο ζωής μας έχει ήδη αυξηθεί από ~35 το 1820 σε 80 το 2003 — αυτό θα συνεχίσει να αυξάνεται. Αν και μπορεί να είναι πολύ αργά για τους περισσότερους Boomers και Civics, οι Millennials και οι γενιές που τους ακολουθούν θα μπορούσαν κάλλιστα να δουν την ημέρα που το 100 θα γίνει το νέο 40. Με άλλα λόγια, όσοι γεννήθηκαν μετά το 2000 μπορεί να μην γεράσουν ποτέ όπως οι γονείς τους. το έκαναν οι παππούδες και οι γιαγιάδες και οι πρόγονοι.

Και αυτό μας φέρνει στο θέμα του επόμενου κεφαλαίου μας: Τι θα γινόταν αν δεν έπρεπε να γεράσουμε καθόλου; Τι θα σημαίνει όταν η ιατρική επιστήμη επιτρέπει στους ανθρώπους να γεράσουν χωρίς να γεράσουν; Πώς θα προσαρμοστεί η κοινωνία μας;