خودروهای نظامی بدون خلبان: آیا به سلاح های خود مختار مرگبار نزدیک می شویم؟

• نویسنده:
• نام نویسنده

  آینده نگاری کوانتوم ران
• نوامبر 14، 2023

نکات برجسته بینش

چشم انداز جنگ مدرن با پیشرفت در وسایل نقلیه نظامی بدون خلبان، مانند هلیکوپترهای بلک هاوک خودمختار و وسایل نقلیه هوایی بدون سرنشین (UAV) در حال تغییر است. این وسایل نقلیه که توسط Sikorsky Innovations و بخشی از برنامه ALIAS DARPA توسعه یافته اند، برای انجام ماموریت های پیچیده به صورت مستقل طراحی شده اند. سیستم های بدون سرنشین مزایای قابل توجهی از جمله صرفه جویی در هزینه و افزایش ایمنی برای پرسنل نظامی ارائه می دهند. با این حال، آنها همچنین چالش های اخلاقی، قانونی و استراتژیک مانند پاسخگویی در موارد تلفات غیرنظامی ناخواسته و احتمال سوء استفاده توسط بازیگران غیردولتی یا رژیم های استبدادی را به همراه دارند. همانطور که این فناوری در حال تکامل است، فرصت های جدیدی را فراتر از حوزه نظامی باز می کند، اما همچنین نیازمند مقررات بین المللی سختگیرانه برای کاهش خطرات و معضلات اخلاقی است.

زمینه وسایل نقلیه نظامی بدون خلبان

در سال 2022، ارتش ایالات متحده با موفقیت یک هلیکوپتر کاملا خودمختار بلک هاوک را به نمایش گذاشت که قادر به اجرای ماموریت های پیچیده مانند تحویل ذخایر خون و حمل محموله های سنگین بود. این نقطه عطف، بخشی از برنامه ALIAS آژانس پروژه‌های تحقیقاتی پیشرفته دفاعی، از طریق فناوری MATRIX سیکورسکی، کیتی که هلیکوپترهای سنتی را به هلی‌کوپترهای خودران تبدیل می‌کند، به دست آمد. به گفته ایگور چرپینسکی از Sikorsky Innovations، سیستم خودمختار فقط به جزئیات ماموریت اولیه نیاز دارد و پس از آن می تواند مستقلاً بدون پیوند داده تصمیم گیری کند.

این پیشرفت تنها یکی از بسیاری از نوآوری های نوظهور در وسایل نقلیه نظامی بدون خلبان است که پهپادها یا هواپیماهای بدون سرنشین (پهپاد) در حال تبدیل شدن به محبوب ترین و موثرترین آنها در جنگ هستند. نمونه اخیر آن در سال 2020 بود، زمانی که حملات هواپیماهای بدون سرنشین در جنگ 44 روزه بین ارمنستان و آذربایجان به طور اساسی روند درگیری را تغییر داد و قدرت دگرگون کننده ماشین های خودمختار در جنگ مدرن را به نمایش گذاشت. این پهپادها که با موفقیت سربازان ارمنی و قره باغ کوهستانی و همچنین تانک ها، توپخانه ها و سامانه های پدافند هوایی را هدف قرار دادند، مزیت قابل توجهی به آذربایجان داد.

مرحله بعدی توسعه پهپاد بر روی وسایل نقلیه هوایی رزمی غیرمسکونی (UCAV) متمرکز است، که به طور بالقوه توسط مدل‌های آزمایشی مانند بوئینگ X-45 و Northrop Grumman X-47 که شبیه بمب‌افکن‌های رادارگریز B-2 Spirit کوچک‌شده هستند، ارائه می‌شوند. این UCAV ها، تقریباً یک سوم تا یک ششم وزن یک بمب افکن جنگنده تک سرنشین سنتی، می توانند مکمل یا جایگزین هواپیماهای خلبانی در سناریوهای حمله پرخطر باشند. 

تاثیر مخرب

خودروهای نظامی بدون خلبان، از جمله پهپادها و وسایل نقلیه زمینی بدون سرنشین (UGV)، قرار است ماهیت جنگ و درگیری را به طور اساسی تغییر دهند. سیستم‌های بدون سرنشین را می‌توان در محیط‌های با خطر بالا مستقر کرد و مأموریت‌هایی را انجام داد که برای سربازان انسانی یا خلبانان بسیار خطرناک است. این ویژگی نه تنها ایمنی پرسنل نظامی را بهبود می بخشد، بلکه دامنه ماموریت هایی را که نیروهای نظامی می توانند انجام دهند را نیز گسترش می دهد.

با این حال، این پیشرفت تکنولوژیکی با نگرانی های اخلاقی و قانونی نیز همراه است. بحث‌های مداومی در مورد پیامدهای اخلاقی استفاده از سیستم‌های خودمختار در موقعیت‌های جنگی، به‌ویژه آن‌هایی که قادر به تصمیم‌گیری مرگ یا زندگی هستند (سلاح‌های خودمختار کشنده یا قوانین) وجود دارد. موضوع پاسخگویی در صورت تلفات ناخواسته غیرنظامیان یا سایر آسیب های جانبی حل نشده باقی مانده است. علاوه بر این، استفاده از چنین سیستم هایی به طور بالقوه می تواند آستانه ورود به درگیری مسلحانه را کاهش دهد زیرا خطر برای پرسنل نظامی کاهش می یابد.

در نهایت، پیامدهای استراتژیک و امنیتی وجود دارد. استفاده گسترده از وسایل نقلیه نظامی بدون خلبان می تواند مسابقات تسلیحاتی جدیدی را آغاز کند، زیرا کشورها در تلاش برای به دست آوردن دست برتر در این زمینه در حال ظهور هستند. همچنین می‌تواند منجر به مسائل مربوط به گسترش سلاح‌های هسته‌ای شود، زیرا بازیگران غیردولتی و دولت‌های کمتر مسئولیت‌پذیر می‌توانند این فناوری‌ها را در راه‌های بی‌ثبات‌کننده به‌دست آورند و از آنها استفاده کنند. نیاز به هنجارها و کنترل های قوی بین المللی بر روی این فناوری ها هرگز بیشتر از این نبوده است. با این وجود، اگر به درستی تنظیم شود، برخی استدلال می کنند که مزایای این وسایل نقلیه خودران می تواند فراتر از ارتش و به اکتشافات اعماق دریا و فضا گسترش یابد.

پیامدهای وسایل نقلیه نظامی بدون خلبان

پیامدهای گسترده تر وسایل نقلیه نظامی بدون خلبان ممکن است شامل موارد زیر باشد: 

• صرفه جویی قابل توجهی در هزینه برای ارتش، به طور بالقوه آزاد کردن بودجه برای اهداف دیگر.
• پیشرفت در رباتیک، هوش مصنوعی، علوم کامپیوتر و مخابرات. در دراز مدت، بسیاری از این پیشرفت‌ها احتمالاً کاربردهایی فراتر از ارتش پیدا می‌کنند و بر صنایع و فناوری‌های مختلف تأثیر می‌گذارند.
• سربازانی که از میدان نبرد حذف می‌شوند، هزینه‌های انسانی درگیری را به چیزی انتزاعی تبدیل می‌کنند و جنگ را برای تصمیم‌گیرندگان و مردم دلپذیرتر می‌کنند. 
• جابجایی شغلی قابل توجه در ارتش. همزمان، احتمالاً مشاغل جدیدی در بخش‌هایی که این خودروها را طراحی، تولید و نگهداری می‌کنند، ایجاد خواهد شد. این روند می تواند منجر به تاکید بیشتر بر نقش های فنی بسیار ماهر شود.
• مسابقه تسلیحاتی و تشدید تنش ها که منجر به درگیری می شود. این تحول می تواند روابط بین المللی را بی ثبات کند و حل و فصل دیپلماتیک اختلافات را دشوارتر کند.
• خطر سوء استفاده از این وسایل نقلیه توسط رژیم‌های اقتدارگرا برای سرکوب مخالفان داخلی بدون به خطر انداختن جان سربازان انسانی، که به یک فضای سیاسی سرکوب‌کننده‌تر جهانی کمک می‌کند.
• بازیگران غیردولتی یا کشورهای کم درآمد برای مقابله با مزیت های تکنولوژیکی ماشین های خودمختار به استراتژی های غیر متعارف از جمله تروریسم و ​​جنگ چریکی متوسل می شوند.
• افزایش آلودگی و انتشار کربن با افزایش تولید و استقرار این ماشین‌ها.
• فشاری برای دادن استقلال بیشتر به این ماشین‌ها، به طور بالقوه تا جایی که می‌توانند بدون دخالت انسان تصمیمات مرگ و زندگی بگیرند، که سوالات اخلاقی مهمی را در مورد نقش هوش مصنوعی در جنگ ایجاد می‌کند.

سوالاتی که باید در نظر گرفته شود

• اگر برای ارتش کار می کنید، سازمان شما چگونه از ماشین های خودمختار استفاده می کند؟
• چگونه می توان از این وسایل نقلیه بدون خلبان در ارتش استفاده کرد؟