فرودگاه های بیومتریک: آیا تشخیص چهره عامل جدید غربالگری بدون تماس است؟

• نویسنده:
• نام نویسنده

  آینده نگاری کوانتوم ران
• مارس 10، 2023

همه‌گیری COVID-2020 در سال 19، اتخاذ خدمات بدون تماس را برای محدود کردن تعاملات فیزیکی و کاهش خطر انتقال برای سازمان‌ها ضروری کرده است. فرودگاه های بزرگ به سرعت در حال نصب فناوری تشخیص چهره (FRT) هستند تا فرآیند مدیریت مسافران را ساده تر کنند. این فناوری به شناسایی دقیق مسافران، کاهش زمان انتظار و بهبود تجربه کلی فرودگاه کمک می کند و در عین حال ایمنی مسافران و کارکنان را تضمین می کند.

زمینه فرودگاه های بیومتریک

در سال 2018، خطوط هوایی دلتا با راه اندازی اولین ترمینال بیومتریک در ایالات متحده در فرودگاه بین المللی هارتسفیلد-جکسون آتلانتا، تاریخ ساز شد. این فناوری پیشرفته از مسافران در پروازهای مستقیم به هر مقصد بین المللی که توسط ایرلاین خدمات رسانی می شود، پشتیبانی می کند تا از لحظه ورود به فرودگاه، یک سفر یکپارچه و بدون تماس را تجربه کنند. از FRT برای مراحل مختلف در این فرآیند، از جمله چک کردن، تحویل چمدان، و شناسایی در پست های بازرسی امنیتی TSA (اداره امنیت حمل و نقل) استفاده شد.

اجرای FRT داوطلبانه بود و تخمین زده شد که در طول سوار شدن به هر مشتری دو ثانیه صرفه جویی کند که با توجه به تعداد زیادی از مسافرانی که فرودگاه ها روزانه جابجا می کنند قابل توجه است. از آن زمان، فناوری فرودگاه بیومتریک در چند فرودگاه دیگر ایالات متحده در دسترس بوده است. TSA قصد دارد در آینده نزدیک آزمایش‌های آزمایشی سراسری را برای جمع‌آوری داده‌های بیشتر در مورد اثربخشی و مزایای این فناوری انجام دهد. مسافرانی که پردازش تشخیص چهره را انتخاب می‌کنند، باید صورت خود را در کیوسک‌های اختصاصی اسکن کنند و سپس تصاویر را با شناسه‌های دولتی معتبر خود مقایسه کنند. 

اگر عکس‌ها مطابقت داشته باشند، مسافر می‌تواند بدون نیاز به نشان دادن پاسپورت خود یا تعامل با نماینده TSA به مرحله بعدی ادامه دهد. این روش امنیت را افزایش می دهد، زیرا خطر تقلب در هویت را کاهش می دهد. با این حال، استقرار گسترده FRT سوالات اخلاقی زیادی را به خصوص در حریم خصوصی داده ها ایجاد می کند.

تاثیر مخرب

در مارس 2022، TSA آخرین نوآوری خود را در فناوری بیومتریک، فناوری تأیید اعتبار (CAT)، در فرودگاه بین المللی لس آنجلس معرفی کرد. این تجهیزات می توانند عکس ها را ثبت کنند و آنها را با شناسه ها با کارایی و دقت بیشتری نسبت به سیستم های قبلی مطابقت دهند. به عنوان بخشی از برنامه آزمایشی سراسری خود، TSA در حال آزمایش این فناوری در 12 فرودگاه بزرگ در سراسر کشور است.

در حالی که روند استفاده از FRT در حال حاضر داوطلبانه است، برخی از گروه های حقوقی و کارشناسان حفظ حریم خصوصی داده ها نگران احتمال اجباری شدن آن در آینده هستند. برخی از مسافران گزارش داده اند که به آنها این امکان داده نشده است که روند تأیید سنتی و کندتر را با یک نماینده TSA طی کنند. با توجه به اینکه هدف اصلی امنیت فرودگاه اطمینان از اینکه هیچ کس مواد مضر را وارد هواپیما نمی‌کند، این گزارش‌ها بحث‌هایی را در میان حامیان حریم خصوصی و کارشناسان امنیتی برانگیخته است.

با وجود نگرانی ها، آژانس معتقد است که CAT به طور قابل توجهی این روند را بهبود می بخشد. با توانایی شناسایی مسافران در عرض چند ثانیه، TSA قادر خواهد بود ترافیک پیاده را بهتر مدیریت کند. علاوه بر این، اتوماسیون فرآیند شناسایی هزینه‌های نیروی کار را به شدت کاهش می‌دهد و نیاز به تأیید دستی هویت هر مسافر را از بین می‌برد.

پیامدهای فرودگاه های بیومتریک

پیامدهای گسترده تر فرودگاه های بیومتریک ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• فرودگاه های بین المللی قادر به تبادل اطلاعات مسافران در زمان واقعی برای ردیابی حرکت در ترمینال ها و هواپیماها هستند.
• گروه های حقوق مدنی به دولت های مربوطه خود فشار می آورند تا اطمینان حاصل کنند که عکس ها به طور غیرقانونی ذخیره نمی شوند و برای اهداف نظارتی غیرمرتبط استفاده نمی شوند.
• این فناوری به گونه‌ای در حال تکامل است که مسافران می‌توانند بدون نیاز به نشان دادن شناسنامه و سایر اسناد، تا زمانی که سوابق آنها هنوز فعال است، به سادگی از طریق یک اسکنر تمام بدن عبور کنند.
• پیاده سازی و نگهداری سیستم های بیومتریک گران می شود، که می تواند منجر به افزایش قیمت بلیط یا کاهش بودجه برای سایر طرح های فرودگاهی شود. 
• تأثیرات نابرابر بر جمعیت‌های مختلف، مانند افراد مسن، معلول یا از گروه‌های فرهنگی یا قومی خاص، به‌ویژه از آنجایی که سیستم‌های هوش مصنوعی می‌توانند داده‌های آموزشی مغرضانه داشته باشند.
• نوآوری بیشتر در سیستم های بدون تماس و خودکار.
• کارگران در حال آموزش مجدد برای نظارت بر فناوری های جدیدتر هستند که می تواند منجر به هزینه های اضافی برای فرودگاه ها شود.
• تولید، استقرار و نگهداری سیستم‌های بیومتریک دارای اثرات زیست‌محیطی، مانند افزایش مصرف انرژی، ضایعات و انتشار گازهای گلخانه‌ای. 
• فناوری بیومتریک آسیب‌پذیری‌های جدیدی را ایجاد می‌کند که عوامل مخرب می‌توانند از آنها سوء استفاده کنند.
• افزایش استانداردسازی داده‌های بیومتریک در سراسر کشورها، که می‌تواند گذرگاه‌های مرزی را ساده‌تر کند، اما همچنین سؤالاتی در مورد اشتراک‌گذاری داده‌ها و حریم خصوصی ایجاد می‌کند.

سوالاتی که باید در نظر گرفته شود

• آیا مایل هستید که در فرودگاه ها تحت کنترل و غربالگری بیومتریک قرار بگیرید؟
• مزایای احتمالی دیگر پردازش سفر بدون تماس چیست؟