حرکت از گسترش شدید زندگی به جاودانگی: آینده جمعیت انسانی P6

در سال 2018، محققان بنیاد تحقیقات بیوجرونتولوژی و اتحاد بین‌المللی طول عمر یک پیشنهاد مشترک به سازمان بهداشت جهانی برای طبقه بندی مجدد پیری به عنوان یک بیماری. ماه‌ها بعد، یازدهمین بازبینی طبقه‌بندی بین‌المللی بیماری‌ها (ICD-11) به طور رسمی برخی از شرایط مرتبط با پیری مانند زوال شناختی مرتبط با سن را معرفی کرد.

این امر اهمیت دارد زیرا، برای اولین بار در تاریخ بشر، روند طبیعی پیری به عنوان شرایطی که باید درمان و پیشگیری شود، مجدداً در حال تبدیل شدن به متن است. این امر به تدریج منجر به این خواهد شد که شرکت های داروسازی و دولت ها بودجه خود را به سمت داروها و روش های درمانی جدید هدایت کنند که نه تنها طول عمر انسان را افزایش می دهد، بلکه اثرات پیری را به طور کامل معکوس می کند.

تا کنون، مردم کشورهای توسعه یافته شاهد افزایش میانگین امید به زندگی از 35 در سال 1820 به 80 سال در سال 2003 بوده اند. 80. در واقع، اولین انسان هایی که انتظار می رفت تا 40 سالگی زندگی کنند، ممکن است قبلاً متولد شده باشند.

ما وارد دورانی می‌شویم که نه تنها از افزایش امید به زندگی لذت می‌بریم، بلکه تا سنین پیری از بدن‌های جوان‌تری نیز برخوردار خواهیم بود. با زمان کافی، علم حتی راهی برای جلوگیری از پیری کامل پیدا خواهد کرد. در مجموع، ما در شرف ورود به دنیای جدید و شجاعانه طول عمر هستیم.

تعریف ابرطولانی و جاودانگی

برای اهداف این فصل، هر زمان که به مافوق طول عمر یا افزایش عمر اشاره می کنیم، به هر فرآیندی اشاره می کنیم که میانگین طول عمر انسان را به سه رقم افزایش دهد.

در این میان، وقتی از جاودانگی یاد می کنیم، واقعاً منظور ما عدم پیری بیولوژیکی است. به عبارت دیگر، هنگامی که به سن بلوغ فیزیکی (به طور بالقوه در حدود 30 سالگی) رسیدید، مکانیسم طبیعی پیری بدن شما خاموش می شود و با یک فرآیند نگهداری بیولوژیکی مداوم جایگزین می شود که از آن به بعد سن شما را ثابت نگه می دارد. با این حال، این بدان معنا نیست که شما از دیوانه شدن یا از اثرات مرگبار پریدن از آسمان خراش بدون چتر نجات مصون هستید.

(بعضی از مردم شروع به استفاده از اصطلاح "جاودانگی" برای اشاره به این نسخه از جاودانگی محدود کرده‌اند، اما تا زمانی که این امر محقق شود، ما فقط به "جاودانگی" می‌مانیم.)

اصلا چرا پیر می شویم؟

برای روشن بودن، هیچ قانون جهانی در طبیعت وجود ندارد که بگوید همه حیوانات یا گیاهان زنده باید 100 سال طول عمر داشته باشند. گونه های دریایی مانند نهنگ کمانی و کوسه گرینلند بیش از 200 سال زندگی می کنند، در حالی که طولانی ترین لاک پشت غول پیکر گالاپاگوس زنده است. اخیرا درگذشت در سن 176 سالگی. در همین حال، موجودات دریای عمیق مانند چتر دریایی، اسفنج ها و مرجان ها اصلا پیر نمی شوند. 

سرعت پیری انسان ها و مدت زمانی که بدن ما به ما اجازه می دهد تا پیر شود تا حد زیادی تحت تأثیر تکامل و همانطور که در مقدمه ذکر شد، تحت تأثیر پیشرفت های پزشکی است.

دلیل دقیق پیری ما هنوز مشخص نیست، اما محققان در حال بررسی چند نظریه هستند که نشان می‌دهند خطاهای ژنتیکی و آلاینده‌های محیطی بیشتر مقصر هستند. به طور خاص، مولکول‌ها و سلول‌های پیچیده‌ای که بدن ما را تشکیل می‌دهند، در طول سال‌های متمادی از زندگی ما به طور مداوم خود را تکثیر و ترمیم می‌کنند. با گذشت زمان، خطاهای ژنتیکی و آلاینده‌های کافی در بدن ما جمع می‌شوند تا به تدریج این مولکول‌ها و سلول‌های پیچیده را از بین ببرند و باعث می‌شوند تا زمانی که به طور کامل از کار بیفتند، عملکرد آنها به طور فزاینده‌ای ناکارآمد شود.

خوشبختانه، به لطف علم، قرن حاضر ممکن است شاهد پایانی برای این خطاهای ژنتیکی و آلاینده‌های محیطی باشد، و این ممکن است سال‌های بیشتری را برای ما به ارمغان بیاورد.  

تاکتیک هایی برای رسیدن به جاودانگی

وقتی نوبت به دستیابی به جاودانگی زیستی (یا حداقل طول عمر قابل توجهی) می رسد، هرگز یک اکسیر وجود نخواهد داشت که برای همیشه به روند پیری ما پایان دهد. در عوض، پیشگیری از پیری شامل مجموعه‌ای از درمان‌های پزشکی جزئی است که در نهایت بخشی از رژیم سالانه سلامتی یا حفظ سلامتی فرد می‌شود. 

هدف از این روش‌های درمانی، از بین بردن اجزای ژنتیکی پیری خواهد بود و در عین حال تمام آسیب‌ها و آسیب‌هایی را که بدن ما در طول تعاملات روزمره با محیطی که در آن زندگی می‌کنیم، درمان می‌کند. با توجه به این رویکرد جامع، بسیاری از علم پشت سر افزایش طول عمر ما همراه با اهداف صنعت مراقبت های بهداشتی عمومی برای درمان همه بیماری ها و التیام همه آسیب ها عمل می کند (کاوش در ما آینده سلامت سلسله).

با در نظر گرفتن این موضوع، ما آخرین تحقیقات مربوط به درمان های افزایش عمر را بر اساس رویکردهای آن ها تجزیه و تحلیل کرده ایم: 

داروهای سنولیتیک. دانشمندان در حال آزمایش داروهای مختلفی هستند که امیدوارند بتوانند روند بیولوژیکی پیری را متوقف کنند.پیر شدن این کلمه فانتزی برای این است) و به طور قابل توجهی طول عمر انسان را افزایش می دهد. نمونه های اصلی این داروهای سنولیتیک عبارتند از: 

• رزوراترول این ترکیب موجود در شراب قرمز که در اوایل دهه 2000 در برنامه های گفتگو رایج شد، تأثیر کلی و مثبتی بر استرس، سیستم قلبی عروقی، عملکرد مغز و التهاب مفاصل دارد.
• مهارکننده آلک 5 کیناز. در آزمایشات آزمایشگاهی اولیه روی موش، این دارو نشان داد نتایج امیدوار کننده در ایجاد جوانی مجدد عضلات و بافت مغزی پیر.
• راپامایسین. آزمایشات آزمایشگاهی مشابه روی این دارو نشان داد نتایج مربوط به بهبود متابولیسم انرژی، افزایش طول عمر و درمان بیماری های مرتبط با پیری است.  
• داساتینیب و کوئرستین. این ترکیب دارویی تمدید شده طول عمر و ظرفیت تمرین بدنی موش ها
• متفورمین. برای چندین دهه برای درمان دیابت، تحقیقات بیشتری در مورد این دارو استفاده می شود نشان داد یک عارضه جانبی در حیوانات آزمایشگاهی که میانگین طول عمر آنها به طور قابل توجهی افزایش یافته است. FDA ایالات متحده اکنون آزمایشات متفورمین را تأیید کرده است تا ببیند آیا می تواند نتایج مشابهی بر روی انسان داشته باشد یا خیر.

تعویض اندام. کاوش کامل در فصل چهار از سری آینده سلامت خود، به زودی وارد زمانی خواهیم شد که اندام های از کار افتاده با اندام های مصنوعی بهتر، ماندگارتر و مقاوم در برابر دفع جایگزین می شوند. علاوه بر این، برای کسانی که ایده نصب قلب ماشینی برای پمپاژ خون شما را دوست ندارند، ما همچنین در حال آزمایش با پرینت سه بعدی کار، اندام های ارگانیک، با استفاده از سلول های بنیادی بدن خود هستیم. با هم، این گزینه‌های جایگزینی اندام به طور بالقوه می‌توانند میانگین طول عمر انسان را به 3 تا 120 سالگی برسانند، زیرا مرگ ناشی از نارسایی عضو به گذشته تبدیل خواهد شد. 

ویرایش ژن و ژن درمانی. کاوش کامل در فصل سه از سری آینده سلامت ما، ما به سرعت وارد عصری می شویم که برای اولین بار، انسان ها کنترل مستقیم روی کد ژنتیکی گونه ما خواهند داشت. این بدان معنی است که ما در نهایت توانایی رفع جهش در DNA خود را با جایگزین کردن آنها با DNA سالم خواهیم داشت. در ابتدا، بین سال‌های 2020 تا 2030، این امر به معنای پایان بیشتر بیماری‌های ژنتیکی است، اما در سال‌های 2035 تا 2045، اطلاعات کافی در مورد DNA خود خواهیم داشت تا بتوانیم آن عناصری را که در روند پیری نقش دارند، ویرایش کنیم. در واقع، آزمایش‌های اولیه برای ویرایش DNA از موشها و مگس قبلاً در افزایش طول عمر خود موفق بوده اند.

هنگامی که این علم را کامل کردیم، سپس می‌توانیم درباره ویرایش افزایش طول عمر مستقیماً در DNA فرزندانمان تصمیم بگیریم. بیشتر بدانید نوزادان طراح در ما آینده تکامل انسان سری. 

فناوری نانو. کاوش کامل در فصل چهار از سری آینده سلامت ما، نانوتکنولوژی یک اصطلاح گسترده برای هر شکلی از علم، مهندسی و فناوری است که مواد را در مقیاس 1 و 100 نانومتر (کوچکتر از یک سلول انسانی) اندازه‌گیری، دستکاری یا ترکیب می‌کند. استفاده از این ماشین‌های میکروسکوپی هنوز چندین دهه باقی مانده است، اما زمانی که آنها به واقعیت تبدیل شوند، پزشکان آینده به سادگی یک سوزن پر از میلیاردها نانوماشین به ما تزریق خواهند کرد که سپس در بدن ما شنا می‌کنند و هر نوع آسیب مرتبط با افزایش سن را که پیدا می‌کنند، ترمیم می‌کنند.  

اثرات اجتماعی زندگی طولانی تر

با فرض اینکه ما در حال گذار به دنیایی هستیم که در آن همه زندگی‌های طولانی‌تری دارند (مثلاً تا 150 سال) با بدن‌های قوی‌تر و جوان‌تر، نسل‌های فعلی و آینده‌ای که از این تجمل لذت می‌برند، احتمالاً باید درباره نحوه برنامه‌ریزی کل زندگی خود تجدیدنظر کنند. 

امروزه، بر اساس طول عمری که تقریباً 80 تا 85 سال انتظار می رود، اکثر مردم از فرمول اولیه مرحله زندگی پیروی می کنند که در آن شما در مدرسه می مانید و یک حرفه را تا سن 22 تا 25 سالگی یاد می گیرید، حرفه خود را ایجاد می کنید و وارد یک زندگی طولانی می شوید. -در 30 سالگی یک رابطه کوتاه مدت تشکیل دهید و تا 40 سالگی وام مسکن بخرید، فرزندان خود را بزرگ کنید و برای بازنشستگی پس انداز کنید تا زمانی که به 65 سالگی برسید، سپس بازنشسته می شوید و سعی می کنید با صرف محافظه کارانه تخم لانه خود از سال های باقی مانده خود لذت ببرید. 

با این حال، اگر طول عمر مورد انتظار به 150 افزایش یابد، فرمول مرحله عمر که در بالا توضیح داده شد به طور کامل حذف می شود. برای شروع، فشار کمتری به موارد زیر وارد خواهد شد:

• تحصیلات پس از متوسطه خود را بلافاصله پس از دبیرستان شروع کنید یا فشار کمتری برای پایان دادن به تحصیلات خود را زودتر آغاز کنید.
• یک حرفه، شرکت یا صنعت را شروع کنید و به آن پایبند باشید زیرا سال های کاری شما اجازه می دهد چندین حرفه در صنایع مختلف داشته باشید.
• زود ازدواج کنید، که منجر به دوره‌های طولانی‌تری از قرار ملاقات اتفاقی می‌شود. حتی مفهوم ازدواج‌های همیشگی نیز باید مورد بازنگری قرار گیرد، و به طور بالقوه با قراردادهای زناشویی چند دهه‌ای جایگزین می‌شود که ناپایداری عشق واقعی و طولانی‌مدت طول عمر را تشخیص می‌دهند.
• زود بچه دار شوید، زیرا زنان می توانند دهه ها را صرف ایجاد مشاغل مستقل بدون نگرانی از ناباروری کنند.
• و بازنشستگی را فراموش کنید! برای داشتن طول عمری که به سه رقم امتداد می یابد، باید به خوبی روی این سه رقم کار کنید.

و برای دولت‌هایی که نگران تأمین نسل‌های سالمند شهروندان هستند (همانطور که در فصل قبلی، اجرای گسترده درمان های افزایش عمر می تواند موهبت الهی باشد. جمعیتی با این نوع طول عمر می تواند با اثرات منفی کاهش نرخ رشد جمعیت مقابله کند، سطح بهره وری یک کشور را ثابت نگه دارد، اقتصاد مبتنی بر مصرف فعلی ما را حفظ کند و هزینه های ملی برای مراقبت های بهداشتی و تامین اجتماعی را کاهش دهد.

(برای کسانی که فکر می کنند افزایش گسترده زندگی منجر به ایجاد یک جهان غیرممکن از جمعیت بیش از حد می شود، لطفاً انتهای مقاله را بخوانید. فصل چهار از این سری.)

اما آیا جاودانگی مطلوب است؟

چند اثر داستانی، ایده جامعه جاودانه‌ها را مورد بررسی قرار داده‌اند و بیشتر آن‌ها را بیش از آنکه یک نعمت باشد، به عنوان یک نفرین به تصویر کشیده‌اند. به عنوان مثال، ما هیچ سرنخی نداریم که آیا ذهن انسان می تواند برای بیش از یک قرن تیز، عملکردی یا حتی عاقل بماند. بدون استفاده گسترده از نوتروپیک های پیشرفته، ما به طور بالقوه می توانیم به نسل عظیمی از جاودانه های سالخورده برسیم. 

نگرانی دیگر این است که آیا مردم می توانند برای زندگی ارزش قائل شوند بدون اینکه مرگ را بخشی از آینده آنها بپذیرند. برای برخی، جاودانگی ممکن است باعث فقدان انگیزه برای تجربه فعالانه رویدادهای کلیدی زندگی یا تعقیب و دستیابی به اهداف اساسی شود.

از طرف دیگر، شما همچنین می توانید این استدلال را مطرح کنید که با طول عمر طولانی یا نامحدود، زمان لازم برای انجام پروژه ها و چالش هایی را خواهید داشت که ممکن است هرگز به آنها فکر نکرده باشید. به عنوان یک جامعه، ممکن است حتی بهتر از محیط جمعی خود مراقبت کنیم، زیرا به اندازه کافی زنده خواهیم ماند تا اثرات منفی تغییرات آب و هوایی را ببینیم. 

نوعی جاودانگی متفاوت

ما در حال حاضر سطوح بی سابقه ای از نابرابری ثروت را در جهان تجربه می کنیم، و به همین دلیل است که وقتی از جاودانگی صحبت می کنیم، باید در نظر بگیریم که چگونه ممکن است این شکاف را بدتر کند. تاریخ نشان داده است که هر زمان که یک درمان پزشکی انتخابی جدید وارد بازار می شود (مشابه جراحی پلاستیک جدید یا روش های پروتز دندان)، در ابتدا معمولاً فقط برای ثروتمندان مقرون به صرفه است.

این نگرانی ایجاد طبقه ای از جاودانه های ثروتمند را افزایش می دهد که زندگی آنها بسیار بیشتر از زندگی طبقه فقیر و متوسط ​​است. چنین سناریویی بی‌ثباتی اجتماعی بیشتری ایجاد می‌کند، زیرا کسانی که از پس‌زمینه‌های اجتماعی-اقتصادی پایین‌تر هستند، شاهد مرگ عزیزانشان از پیری خواهند بود، در حالی که ثروتمندان نه تنها شروع به زندگی طولانی‌تر می‌کنند، بلکه پیر می‌شوند.

البته، چنین سناریویی فقط موقتی خواهد بود، زیرا نیروهای سرمایه داری در نهایت قیمت این درمان های افزایش عمر را ظرف یک یا دو دهه پس از انتشار (حداکثر تا سال 2050) پایین می آورند. اما در این میان، کسانی که امکانات محدودی دارند ممکن است شکل جدید و مقرون به صرفه‌تری از جاودانگی را انتخاب کنند، شکلی که مرگ را آنطور که ما می‌شناسیم بازتعریف کند و در آخرین فصل این مجموعه به آن پرداخته شود.

سری آینده جمعیت انسانی

چگونه نسل X جهان را تغییر خواهد داد: آینده جمعیت انسانی P1

چگونه هزاره ها جهان را تغییر خواهند داد: آینده جمعیت انسانی P2

چگونه Centennials جهان را تغییر خواهد داد: آینده جمعیت انسانی P3

رشد جمعیت در مقابل کنترل: آینده جمعیت انسانی P4

آینده پیری: آینده جمعیت انسانی P5

آینده مرگ: آینده جمعیت انسانی P7