سایبرکندریا: بیماری خطرناک خود تشخیصی آنلاین

اعتبار تصویر:
تصویر های اعتباری
iStock

سایبرکندریا: بیماری خطرناک خود تشخیصی آنلاین

سایبرکندریا: بیماری خطرناک خود تشخیصی آنلاین

متن زیر عنوان
جامعه پر اطلاعات امروزی منجر به گرفتار شدن تعداد فزاینده ای از مردم در چرخه ای از مشکلات سلامتی شده است که خود تشخیص داده می شود.
    • نویسنده:
    • نام نویسنده
      آینده نگاری کوانتوم ران
    • ژوئن 6، 2022

    خلاصه بینش

    پدیده سایبرکندریا، که در آن افراد با وسواس آنلاین اطلاعات مربوط به سلامتی را جستجو می‌کنند، آیین‌های تکراری کاهش اضطراب را که در اختلال وسواس فکری-اجباری (OCD) مشاهده می‌شود، منعکس می‌کند. اگرچه به طور رسمی یک اختلال روانی شناخته شده نیست، اما پیامدهای اجتماعی مهمی از جمله انزوای بالقوه و روابط شخصی تیره‌دار دارد. راهبردهای مختلفی برای مبارزه با این موضوع در حال ظهور است، از جمله درمان شناختی رفتاری برای افراد آسیب دیده و توسعه فناوری برای نظارت و هشدار به کاربران در مورد الگوهای جستجوی آنها.

    زمینه سایبرکندریا

    غیرمعمول نیست که یک فرد تحقیقات بیشتری در مورد یک مشکل پزشکی مشکوک انجام دهد، خواه سرماخوردگی، بثورات پوستی، شکم درد یا برخی از بیماری های دیگر باشد. با این حال، چه اتفاقی می‌افتد وقتی جستجوی اطلاعات بهداشتی و تشخیصی به اعتیاد تبدیل شود؟ این تمایل می تواند منجر به سایبرکندری شود، ترکیبی از «فضای مجازی» و «هیپوکندری»، که هیپوکندری یک اختلال اضطرابی بیماری است.

    سایبرکندریا یک اختلال روانی مبتنی بر فناوری است که در آن فرد ساعت‌ها به تحقیق درباره علائم بیماری آنلاین می‌پردازد. روانشناسان کشف کردند که انگیزه اصلی پشت چنین جستجوهای وسواسی، اعتماد به نفس است، اما به جای اینکه یک فرد مطمئن شود، در عوض خود را به طور فزاینده ای مضطرب می کند. هر چه یک سایبرکندریاک بیشتر سعی کند اطلاعات آنلاین پیدا کند تا به خود اطمینان دهد که بیماریش جزئی است، بیشتر به چرخه های افزایش اضطراب و استرس تبدیل می شود.

    همچنین ظاهراً افراد سایبرکندریاک تمایل دارند به بدترین نتیجه ممکن برسند و احساسات اضطراب و استرس را عمیق تر کنند. پزشکان بر این باورند که شکست در فرآیند فراشناختی علت اصلی این بیماری است. فراشناخت فرآیند تفکر در مورد چگونگی تفکر و یادگیری شخص است. به جای برنامه ریزی برای نتایج خوب یا مطلوب از طریق تفکر منطقی، یک سایبرکندریاک در دام ذهنی سناریوهای بدتر می افتد.

    تاثیر مخرب

    در حالی که سایبرکندریا به طور رسمی توسط انجمن روانپزشکی آمریکا به عنوان یک اختلال روانی شناخته نشده است، شباهت های قابل توجهی با OCD دارد. افرادی که با سایبرکندریا دست و پنجه نرم می کنند می توانند بی وقفه در مورد علائم و بیماری های آنلاین تحقیق کنند، تا جایی که توانایی آنها را برای شرکت در فعالیت های آفلاین مختل کند. این رفتار منعکس کننده وظایف یا تشریفات تکراری است که توسط افراد مبتلا به OCD برای کاهش اضطراب انجام می شود. مفهوم اجتماعی در اینجا قابل توجه است. افراد ممکن است به طور فزاینده ای منزوی شوند و روابط شخصی آنها ممکن است آسیب ببیند. 

    خوشبختانه، راه‌هایی برای کمک به کسانی که سایبرکندریا را تجربه می‌کنند، وجود دارد، از جمله درمان شناختی رفتاری. این رویکرد به افراد در بررسی دقیق شواهدی که آنها را به این باور می رساند که به یک بیماری شدید کمک می کند، تمرکز خود را از بیماری درک شده و مدیریت احساسات نگرانی و نگرانی خود هدایت می کند. در مقیاس بزرگ‌تر، شرکت‌های فناوری نقشی در کاهش اثرات سایبرکندریا دارند. به عنوان مثال، گوگل کاربران را تشویق می کند که اطلاعات آنلاین را به عنوان یک مرجع در نظر بگیرند، نه جایگزینی برای توصیه های پزشکی حرفه ای. علاوه بر این، شرکت‌های فناوری می‌توانند الگوریتم‌هایی را برای نظارت بر فرکانس جستجوهای مرتبط با پزشکی یک کاربر توسعه دهند و پس از رسیدن به یک آستانه خاص، آنها را از پتانسیل سایبرکندریا آگاه کنند.

    دولت‌ها و سازمان‌ها همچنین می‌توانند گام‌های پیشگیرانه‌ای برای مهار افزایش سایبرکندریا بردارند. کمپین های آموزشی که بر اهمیت مشاوره با متخصصان مراقبت های بهداشتی برای مشاوره پزشکی تاکید می کنند، به جای تکیه صرف بر اطلاعات آنلاین، می توانند سودمند باشند. علاوه بر این، تشویق یک رویکرد متعادل به تحقیقات سلامت آنلاین، که شامل تأیید اطلاعات از منابع معتبر می‌شود، می‌تواند یک استراتژی حیاتی در مبارزه با اطلاعات نادرست و وحشت نابجا باشد. 

    پیامدهای سایبرکندریا 

    پیامدهای گسترده تر افرادی که از سایبرکندریا رنج می برند ممکن است شامل موارد زیر باشد:

    • افزایش مشاوره‌های آنلاین 24 ساعته و 7 روزه توسط پزشکان با هزینه‌های کاهش یافته، با هدف کاهش اتکا به موتورهای جستجو برای اطلاعات مراقبت‌های بهداشتی و تشخیص.
    • دولت ها تحقیقات بیشتری را در مورد سایبرکندریا و درمان های بالقوه آغاز می کنند، به ویژه با افزایش تعداد وب سایت های مرتبط با سلامت.
    • نهادهای نظارتی سلب مسئولیت صریح را در موتورهای جستجو و وب‌سایت‌های مراقبت‌های بهداشتی الزام می‌کنند و از کاربران می‌خواهند به دنبال توصیه‌های پزشکی حرفه‌ای باشند، که می‌تواند رویکرد انتقادی‌تری به اطلاعات آنلاین القا کند و به طور بالقوه موارد خودتشخیصی را بر اساس اطلاعات تأیید نشده کاهش دهد.
    • ظهور برنامه‌های آموزشی در مدارس که بر استفاده مسئولانه از اینترنت برای تحقیقات مرتبط با سلامت تمرکز دارند و نسلی را پرورش می‌دهند که در تمایز بین منابع معتبر و اطلاعات نادرست مهارت دارند.
    • توسعه مدل‌های تجاری جدید برای شرکت‌های فناوری، با تمرکز بر نظارت و هشدار به کاربران در مورد تمایلات بالقوه سایبرکندریایی، که می‌تواند بازار جدیدی را برای ابزارها و خدمات سلامت دیجیتال باز کند.
    • افزایش نقش‌هایی مانند مربیان و مشاوران سلامت آنلاین که افراد را در جهت‌یابی اطلاعات سلامت آنلاین راهنمایی می‌کنند.
    • افزایش برنامه های اطلاع رسانی جامعه با هدف آموزش افراد مسن و سایر گروه های جمعیتی که ممکن است بیشتر مستعد ابتلا به سایبرکندریا باشند.
    • افزایش ردپای زیست محیطی بخش مراقبت های بهداشتی، زیرا مشاوره های آنلاین 24 ساعته می تواند منجر به افزایش استفاده از دستگاه های الکترونیکی و مصرف انرژی شود.
    • بحث‌ها و سیاست‌های سیاسی حول ملاحظات اخلاقی نظارت بر تاریخچه جستجوی افراد برای جلوگیری از سایبرکندریا، که ممکن است نگرانی‌هایی را در مورد حریم خصوصی و میزان مداخله شرکت‌های فناوری در عادات مرور کاربران ایجاد کند، متمرکز شد.

    سوالاتی که باید در نظر گرفته شود

    • آیا تا به حال مقصر بوده اید که در طول یک بیماری گذشته به طور موقت به یک سایبرکندریاک تبدیل شوید؟
    • آیا فکر می‌کنید همه‌گیری کووید-19 به بروز سایبرکندریا در کاربران اینترنت کمک کرده یا بدتر کرده است؟ 

    مراجع بینش

    پیوندهای محبوب و نهادی زیر برای این بینش ارجاع داده شد: