سانسور رسانه های اجتماعی: خفه کردن سخنان محافظت شده و نامحبوب

• نویسنده:
• نام نویسنده

  Quantumrun-Foresight
• ژوئن 8، 2023

از دهه 2010، پلتفرم‌های رسانه‌های اجتماعی به دلیل ناتوانی در مقابله مؤثر با مشکل سخنان نفرت‌انگیز مورد انتقاد جدی قرار گرفته‌اند. آنها با اتهاماتی مواجه شده اند که به سخنان نفرت انگیز اجازه داده اند در پلتفرم هایشان رشد کند و به اندازه کافی برای حذف آن اقدام نکرده اند. با این حال، حتی زمانی که آنها تلاش کرده اند اقدامی انجام دهند، مرتکب اشتباه و قضاوت نادرست از محتوا شده اند که منجر به انتقاد بیشتر می شود.

زمینه سانسور رسانه های اجتماعی

سانسور معمولاً زمانی اتفاق می‌افتد که یک پلتفرم رسانه‌های اجتماعی با هماهنگی یک دولت، یک پست را حذف می‌کند، عموم مردم شروع به گزارش دادن یک پست به صورت انبوه می‌کنند، ناظران محتوا گزارش‌ها را بررسی می‌کنند یا الگوریتم‌هایی به کار می‌روند. تمام این رویکردها ناقص بودنشان ثابت شده است. پست‌های فعالان متعدد، مانند پست‌های مربوط به جنبش زندگی سیاه‌پوستان مهم است و کشورهای سرکوب‌شده از جنگ، همچنان از رسانه‌های اجتماعی ناپدید می‌شوند. 

همانطور که الگوریتم ها از یک مجموعه داده یاد می گیرند، سوگیری های موجود در این اطلاعات را تقویت می کنند. مواردی از سانسور مبتنی بر هوش مصنوعی (AI) بر پست‌های جوامع به حاشیه رانده شده وجود داشته است که آنها را به دلیل استفاده از زبان خود بدون در نظر گرفتن زمینه‌های فرهنگی علامت‌گذاری می‌کند. به‌علاوه، پرچم‌گذاری توسط کاربر اغلب حق سخنرانی غیرمحبوب را سرکوب کرده است. در بسیاری از نمونه‌ها، این به معنای آزادی نفرت بود، همانطور که فیس‌بوک با حذف Coldplay's Freedom for Palestine پس از اینکه کاربران آن را "توهین آمیز" گزارش کردند، نشان داد.  

مداخله دولت با وضع قوانین مبهم کانال‌هایی را برای نفوذ حزبی و سیاسی در رسانه‌های اجتماعی باز می‌کند و گفتار محافظت شده را بیشتر تضعیف می‌کند. این مقررات آشکارا بر حذف و نظارت محدود قضایی اجازه می دهد. به این ترتیب، سانسور منصفانه با سیستم های فعلی غیرممکن است. افراد بیشتری از جوامع به حاشیه رانده شده در فرآیند تصمیم گیری برای عادلانه ساختن تعدیل محتوا مورد نیاز است. 

تاثیر مخرب 

فعالان حقوق بشر احتمالاً انتقاد خود را از سانسور رسانه های اجتماعی تشدید خواهند کرد. حق آزادی بیان و دسترسی به اطلاعات در بسیاری از موافقت نامه های بین المللی حقوق بشر ذکر شده است و نقض این قراردادها می تواند منجر به اعتراض، ناآرامی اجتماعی و حتی محکومیت بین المللی شود. نقش فعالان حقوق بشر در دفاع از آزادی بیان در پاسخگو بودن دولت ها و شرکت های خصوصی در قبال اقدامات خود و اطمینان از اینکه آنها به حقوق افراد احترام می گذارند، بسیار مهم است.

اگر کاربران از سیاست‌های تعدیل محتوا در پلت‌فرم‌های مستقر ناراضی باشند، ممکن است به گزینه‌هایی روی آورند که آزادی بیان بیشتر و سانسور کمتری را ارائه می‌دهند. این پلتفرم‌ها ممکن است در ابتدا با چالش‌هایی برای جلب توجه روبرو شوند، اما ممکن است در طول زمان به طور گسترده پذیرفته شوند. به نوبه خود، این توسعه می تواند بازاری برای پلتفرم های کوچکتر ایجاد کند که می تواند شفافیت بیشتری را در نحوه استفاده آنها از الگوریتم ها ایجاد کند.

برای کاهش انتقاد، پلتفرم‌های رسانه‌های اجتماعی موجود ممکن است فرآیندهای تعدیل محتوای خود را تغییر دهند. می توان انتظار معرفی تابلوهای عمومی را داشت که می تواند به ایجاد اعتماد بین کاربران و شرکت های رسانه های اجتماعی کمک کند و اطمینان حاصل کند که سیاست های تعدیل محتوا منصفانه، سازگار و شفاف هستند. شفافیت بیشتر همچنین می‌تواند محیط دیجیتالی بازتر و فراگیرتری ایجاد کند که در آن افراد بتوانند آزادانه نظرات و عقاید خود را بدون ترس از سانسور یا تلافی بیان کنند.

پیامدهای سانسور رسانه های اجتماعی

پیامدهای گسترده تر سانسور رسانه های اجتماعی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• ایجاد دادگاه‌های مستقل که در آن کاربران می‌توانند نسبت به تصمیمات حذف محتوا تجدیدنظر کنند.
• خواستار آموزش بیشتر الگوریتم ها با استفاده از مجموعه داده ها و زبان های متنوع است.
• سانسور دستیابی به مخاطبان هدف را برای مشاغل کوچک دشوار می کند و در نتیجه درآمد خود را از دست می دهد.
• ایجاد اتاق‌های پژواک، که در آن افراد فقط محتوایی را مصرف می‌کنند که با اعتقادات آنها همسو باشد. این روند می‌تواند دیدگاه‌های سیاسی را بیشتر دوقطبی کند و مشارکت مردم در گفتمان سیاسی سازنده را دشوارتر کند.
• سانسور رسانه های اجتماعی می تواند تأثیر مثبتی بر رسیدگی به مشکل اطلاعات نادرست و اطلاعات نادرست داشته باشد. با این حال، سانسور همچنین می تواند منجر به سرکوب اطلاعات واقعی شود که خلاف روایت رسمی است. این تحول می تواند منجر به عدم اعتماد به رسانه ها و سایر نهادها شود.
• سانسور شکاف دیجیتال را گسترش می دهد و دسترسی به اطلاعات را برای جوامع به حاشیه رانده شده محدود می کند.
• توسعه فناوری‌های جدیدی که می‌توانند سانسور را دور بزنند، که می‌تواند حریم خصوصی و امنیت دیجیتال را بیشتر کند.
• سانسور سازماندهی اعتراضات و جنبش‌های آنلاین را برای فعالان دشوار می‌کند، که می‌تواند تأثیر فعالیت‌های اجتماعی را محدود کند.
• افزایش شکایت علیه سازمان ها و افراد به دلیل پست های رسانه های اجتماعی.

سوالاتی که باید در نظر گرفته شود

• به نظر شما چگونه می توان اعتدال محتوا را بهبود بخشید؟
• آیا ما هرگز مشکل سانسور رسانه های اجتماعی را حل خواهیم کرد؟