امتیازدهی نظارت: صنایعی که ارزش مصرف کنندگان را به عنوان مشتری می سنجند

• نویسنده:
• نام نویسنده

  آینده نگاری کوانتوم ران
• فوریه 16، 2022

در سال 2014، دولت چین اجرای سیستم اعتبار اجتماعی را اعلام کرد. این سیستم یک برنامه نظارتی مبتنی بر فناوری است که رفتار شهروندان چینی را برای تعیین اینکه آیا آنها افراد نمونه هستند یا ناسازگار، رصد می کند. سیستم مشابهی در ایالات متحده به شکل شرکت های خصوصی در حال توسعه است که بر مصرف کنندگان فردی نظارت می کنند تا رفتار آنها را برای فرصت های فروش آینده پیش بینی کنند.  

زمینه امتیازدهی نظارت

شرکت‌های خصوصی به طور فزاینده‌ای از سیستم‌های نظارتی برای دسته‌بندی یا درجه‌بندی مصرف‌کنندگان بر اساس رفتار پیش‌بینی‌شده‌شان استفاده می‌کنند. اساسا، این شرکت ها افراد را بر اساس رفتار و رتبه بندی امتیاز می دهند. 
نمونه‌ای از صنعتی که از امتیازدهی نظارتی استفاده می‌کند، خرده‌فروشی است، که در آن شرکت‌های خاصی براساس پیش‌بینی سودآوری، تعیین می‌کنند که چه قیمتی را به مشتری ارائه دهند. علاوه بر این، این امتیازات به کسب‌وکارها این امکان را می‌دهد تا تصمیم بگیرند که آیا مشتری مستحق خدمات بالاتر از حد متوسط ​​است یا خیر. 

هدف امتیازدهی نظارت، افزایش امنیت اجتماعی و همچنین ایجاد حفاظت برای ارائه دهندگان خدمات است. در سطح کشور، چنین سیستم‌هایی برای تشویق شهروندان به نمایش ویژگی‌های اجتماعی ترجیحی برای امتیازات بالاتر و امتیازات بهتر (اغلب به قیمت از دست دادن آزادی‌های خاص) طراحی شده‌اند.

تاثیر مخرب

امتیازدهی نظارت یک روند خدماتی در صنایع مختلف از جمله شرکت های بیمه عمر و همچنین ارائه دهندگان حمل و نقل و اقامت است. به عنوان مثال، طبق گفته دولت نیویورک، شرکت های بیمه عمر پست های رسانه های اجتماعی افراد را به عنوان مبنایی برای حق بیمه انتخابی بررسی می کنند. همچنین، ارائه دهندگان خدمات حمل و نقل و اقامت از رتبه بندی استفاده می کنند تا تصمیم بگیرند که آیا شما مجاز به ادامه استفاده از خدمات اجاره آنها هستید یا خیر.

با این حال، استفاده از چنین سیستم‌های امتیازدهی نظارتی ممکن است به حریم خصوصی شخصی تجاوز کرده و منجر به رفتار ناعادلانه با گروه‌های حاشیه‌نشین شود. این سیستم ها همچنین می توانند مضر باشند زیرا می توانند شهروندان خارج از سیستم قانونی را با سلب امتیازات مختلف از طریق نظارت ناخواسته مجازات کنند. با گذشت زمان، شهروندان ممکن است مجبور شوند رفتار خود را در هر جایی که می‌روند کنترل کنند تا در ازای دسترسی به امتیازات مختلف، امتیاز بالایی را حفظ کنند. 
برای کاهش خطر قرار گرفتن افراد در معرض این سیستم های نظارت و پروفایل ناخواسته، دولت ها در کشورهای منتخب ممکن است به طور فزاینده ای سیستم های نظارت اجتماعی را تنظیم کنند. به عنوان مثال توسعه استانداردهایی برای تبادل امن داده ها بر اساس کنترل داده های شخصی است. یکی دیگر از موارد می تواند آموزش عموم مردم در مورد نحوه مدیریت داده های شخصی آنها باشد.

پیامدهای امتیازدهی نظارت

پیامدهای گسترده تر امتیازدهی نظارت ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• تحقیقات بیشتر در مورد حفظ یکپارچگی یک فرد زمانی که شرکت ها از داده های خود برای تصمیم گیری در مورد ارائه خدمات استفاده می کنند. 
• لایه‌های قوی‌تر امنیت سایبری برای صنایعی که مستقیماً با مشتریان کار می‌کنند. 
• اجرای یک جامعه کنترل شده که در مورد حفظ امتیازات بالا محتاط است زیرا شرکت ها به طور مداوم آنها را زیر نظر دارند.  

سوالاتی برای اظهار نظر

• آیا امتیازدهی نظارت منافع بیشتری برای جامعه به همراه خواهد داشت یا آسیب بیشتری به همراه خواهد داشت؟ 
• چگونه دولت ها می توانند استفاده از امتیازدهی نظارت خصوصی را برای جلوگیری از تجاوز به حقوق بشر تنظیم کنند؟ 
• آیا دولت باید شرکت های خصوصی را که نظارت ناخواسته انجام می دهند مجازات کند؟