برنامه های هویت دیجیتال: مسابقه دیجیتالی شدن ملی
برنامه های هویت دیجیتال: مسابقه دیجیتالی شدن ملی
برنامه های هویت دیجیتال: مسابقه دیجیتالی شدن ملی
- نویسنده:
- اوت 30، 2022
خلاصه بینش
برنامههای ملی هویت دیجیتال هویت شهروندان را تغییر میدهند و مزایایی مانند امنیت و کارایی خدمات بهتر ارائه میدهند، اما نگرانیهای مربوط به حریم خصوصی و کلاهبرداری را نیز افزایش میدهند. این برنامه ها برای دسترسی همگانی به حقوق و خدمات حیاتی هستند، اما موفقیت آنها در سطح جهانی متفاوت است، با چالش هایی در اجرا و دسترسی برابر. آنها بر ارائه خدمات عمومی، بخش های استخدامی تأثیر می گذارند و سؤالات اخلاقی را در مورد استفاده از داده ها و حریم خصوصی مطرح می کنند.
زمینه برنامه هویت دیجیتال ملی
برنامه های ملی هویت دیجیتال به طور فزاینده ای رایج می شوند زیرا کشورها به دنبال بهبود سیستم های شناسایی شهروندان خود هستند. این برنامه ها می توانند مزایایی مانند افزایش امنیت، ارائه خدمات ساده و بهبود دقت داده ها را ارائه دهند. با این حال، خطراتی مانند نگرانی در مورد حریم خصوصی، تقلب و سوء استفاده احتمالی نیز وجود دارد.
نقش اصلی شناسههای دیجیتال این است که شهروندان را قادر میسازد به حقوق، خدمات، فرصتها و حمایتهای اساسی جهانی دسترسی داشته باشند. دولتها اغلب سیستمهای شناسایی عملکردی را برای مدیریت احراز هویت و مجوز برای بخشهای مختلف یا موارد استفاده، مانند رأیگیری، مالیات، حمایت اجتماعی، سفر و غیره ایجاد کردهاند. جمع آوری، اعتبارسنجی، ذخیره سازی و انتقال داده ها؛ مدیریت اعتبار؛ و تایید هویت اگرچه گاهی اوقات عبارت "شناسه دیجیتال" به معنای تراکنش های آنلاین یا مجازی (به عنوان مثال برای ورود به یک پورتال خدمات الکترونیکی) تفسیر می شود، چنین اعتبارنامه هایی همچنین می توانند برای شناسایی امن تر حضوری (و آفلاین) استفاده شوند.
بانک جهانی تخمین می زند که حدود 1 میلیارد نفر به ویژه در جنوب صحرای آفریقا و جنوب آسیا فاقد هویت ملی هستند. این مناطق معمولاً دارای جوامع آسیبپذیر و دولتهایی هستند که با زیرساختها و خدمات عمومی ضعیف ناپایدار هستند. یک برنامه شناسه دیجیتال می تواند به این مناطق کمک کند تا مدرن تر و فراگیرتر شوند. علاوه بر این، با شناسایی و توزیع مناسب مزایا و کمکها، سازمانها میتوانند از کمک و حمایت همگان اطمینان حاصل کنند. با این حال، در حالی که کشورهایی مانند استونی، دانمارک و سوئد با اجرای برنامههای هویت دیجیتال خود موفقیتهای قابل توجهی را تجربه کردهاند، اکثر کشورها نتایج متفاوتی را تجربه کردهاند و بسیاری از آنها هنوز برای اجرای مراحل اولیه تلاش میکنند.
تاثیر مخرب
یکی از مزایای اصلی داشتن شناسه ملی این است که می تواند به کاهش فعالیت های کلاهبرداری کمک کند. به عنوان مثال، اگر کسی بخواهد با استفاده از هویت جعلی برای مزایای اجتماعی ثبت نام کند، شناسه ملی بررسی سوابق آن شخص را برای مقامات آسان تر می کند. علاوه بر این، شناسههای ملی میتوانند با کاهش نیاز به جمعآوری دادههای اضافی، به سادهسازی ارائه خدمات عمومی کمک کنند.
سازمانهای دولتی و شرکتهای خصوصی میتوانند با داشتن یک منبع اطلاعات هویتی تأیید شده در زمان و هزینهای که در غیر این صورت صرف بررسی پیشینه میشود، صرفهجویی کنند. یکی دیگر از مزایای شناسنامه های ملی این است که می توانند به بهبود دسترسی به خدمات برای گروه های حاشیه نشین کمک کنند. برای مثال، زنان در بسیاری از کشورها نمی توانند به اسناد رسمی شناسایی مانند شناسنامه دسترسی داشته باشند. این محدودیت می تواند افتتاح حساب بانکی، دسترسی به اعتبار یا ثبت نام برای مزایای اجتماعی را برای این زنان دشوار کند. داشتن شناسنامه ملی می تواند به غلبه بر این موانع کمک کند و به زنان کنترل بیشتری بر زندگی خود بدهد.
با این حال، دولت ها برای ایجاد یک برنامه هویت دیجیتال موفق باید بر چندین حوزه کلیدی تمرکز کنند. اولاً، دولتها باید اطمینان حاصل کنند که سیستم هویت دیجیتال با سیستمهایی که در حال حاضر مورد استفاده قرار میگیرند، هم از نظر عملکرد و هم از نظر امنیت، معادل است. آنها همچنین باید برای ادغام موارد استفاده از بخش عمومی تا حد امکان در سیستم تلاش کنند و مشوق هایی را برای پذیرش توسط ارائه دهندگان خدمات بخش خصوصی ارائه دهند.
در نهایت، آنها باید بر ایجاد یک تجربه کاربری مثبت تمرکز کنند و فرآیند ثبت نام را آسان و راحت کنند. به عنوان مثال آلمان است که 50,000 نقطه ثبت نام برای کارت شناسایی الکترونیکی خود ایجاد کرده و پردازش اسناد منعطف را ارائه می دهد. نمونه دیگر هند است، که با پرداخت پول به شرکت های بخش خصوصی برای هر طرح ثبت نام موفق، بیش از یک میلیارد نفر را به برنامه شناسه دیجیتال خود وارد کرد.
پیامدهای برنامه های هویت دیجیتال
پیامدهای گسترده تر برنامه های هویت دیجیتال ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- برنامههای هویت دیجیتال دسترسی آسانتر به مراقبتهای بهداشتی و رفاه اجتماعی را برای جمعیتهای حاشیهنشین امکانپذیر میسازد، در نتیجه نابرابری را در کشورهای در حال توسعه کاهش میدهد.
- کاهش فعالیت های تقلبی، مانند رای دادن توسط افراد متوفی یا سوابق جعلی کارمندان، از طریق سیستم های شناسایی دقیق تر.
- دولت ها با شرکت های خصوصی همکاری می کنند و مشوق هایی مانند تخفیف های تجارت الکترونیک را برای تشویق ثبت نام در طرح های هویت دیجیتال ارائه می دهند.
- خطرات استفاده از دادههای هویت دیجیتال برای نظارت و هدف قرار دادن گروههای مخالف، که نگرانیهایی را در مورد نقض حریم خصوصی و حقوق بشر ایجاد میکند.
- حمایت سازمان های حقوق مدنی برای افزایش شفافیت در استفاده از داده های شناسه دیجیتال توسط دولت ها برای حفظ اعتماد و حقوق عمومی.
- افزایش کارایی در ارائه خدمات عمومی، با هویت های دیجیتالی که فرآیندهایی مانند جمع آوری مالیات و صدور گذرنامه را ساده می کند.
- تغییر در الگوهای استخدام، زیرا بخشهای وابسته به تأیید هویت دستی ممکن است کاهش یابد، در حالی که تقاضا برای امنیت دادهها و متخصصان فناوری اطلاعات رشد میکند.
- چالش ها در حصول اطمینان از دسترسی عادلانه به برنامه های هویت دیجیتال، زیرا جوامع به حاشیه رانده شده ممکن است فاقد فناوری یا سواد لازم باشند.
- افزایش اتکا به دادههای بیومتریک نگرانیهای اخلاقی در مورد رضایت و مالکیت اطلاعات شخصی را افزایش میدهد.
سوالاتی که باید در نظر گرفته شود
- آیا در برنامه ملی شناسه دیجیتال ثبت نام کرده اید؟ تجربه خود را با آن در مقایسه با سیستم های قدیمی چگونه توصیف می کنید؟
- مزایا و خطرات احتمالی دیگر داشتن شناسه دیجیتال چیست؟
مراجع بینش
پیوندهای محبوب و نهادی زیر برای این بینش ارجاع داده شد: