پایان یارانه نفت: دیگر بودجه ای برای سوخت های فسیلی وجود ندارد

• نویسنده:
• نام نویسنده

  آینده نگاری کوانتوم ران
• ممکن است 18، 2023

یارانه های نفت و گاز مشوق های مالی هستند که به طور مصنوعی هزینه سوخت های فسیلی را کاهش می دهند و آنها را برای مصرف کنندگان جذاب تر می کنند. این سیاست گسترده دولت می‌تواند سرمایه‌گذاری را از فناوری‌های سبزتر منحرف کند و مانع از گذار به آینده‌ای پایدار شود. با افزایش نگرانی‌ها در مورد تأثیر تغییرات آب و هوایی، بسیاری از دولت‌ها در سراسر جهان شروع به تجدید نظر در ارزش این یارانه‌های سوخت‌های فسیلی کرده‌اند، به‌ویژه که فناوری‌های انرژی‌های تجدیدپذیر بهبودهای کارایی سریعی را تجربه می‌کنند.

پایان زمینه یارانه های نفتی

هیئت بین دولتی تغییرات آب و هوایی (IPCC) یک نهاد علمی است که وضعیت آب و هوا را ارزیابی می کند و توصیه هایی را برای چگونگی کاهش اثرات تغییرات آب و هوایی ارائه می دهد. با این حال، بین دانشمندان و دولت ها در مورد فوریت اقدام برای رسیدگی به تغییرات آب و هوا اختلاف نظر وجود دارد. در حالی که بسیاری از دانشمندان استدلال می‌کنند که اقدامات فوری برای جلوگیری از آسیب‌های فاجعه‌بار زیست‌محیطی ضروری است، برخی از دولت‌ها متهم شده‌اند که حذف تدریجی سوخت‌های فسیلی و سرمایه‌گذاری در فناوری‌های حذف کربن آزمایش‌نشده را به تأخیر می‌اندازند.

بسیاری از دولت ها با کاهش یارانه سوخت های فسیلی به این انتقادات پاسخ داده اند. به عنوان مثال، دولت کانادا در مارس 2022 متعهد شد که بودجه بخش سوخت فسیلی را کاهش دهد که شامل کاهش مشوق های مالیاتی و حمایت مستقیم از این صنعت می شود. در عوض، دولت قصد دارد در مشاغل سبز، منابع انرژی تجدیدپذیر و خانه های با انرژی کارآمد سرمایه گذاری کند. این طرح نه تنها انتشار کربن را کاهش می دهد بلکه باعث ایجاد مشاغل جدید و تحریک رشد اقتصادی می شود.

به طور مشابه، کشورهای G7 نیز نیاز به کاهش یارانه سوخت های فسیلی را تشخیص داده اند. از سال 2016، آنها متعهد شده اند که این یارانه ها را تا سال 2025 به طور کامل حذف کنند. اگرچه این گام مهمی است، اما این تعهدات به اندازه کافی برای رسیدگی کامل به این موضوع پیش نرفته است. به عنوان مثال، این تعهدات شامل حمایت از صنایع نفت و گاز، که همچنین سهم قابل توجهی در انتشار کربن دارند، نمی شود. علاوه بر این، یارانه های ارائه شده به توسعه سوخت های فسیلی در خارج از کشور مورد توجه قرار نگرفته است، که می تواند تلاش ها برای کاهش انتشار جهانی را مختل کند.

تاثیر مخرب 

درخواست ها برای اقدامات برنامه ریزی شده و شفاف از سوی دانشمندان و مردم احتمالاً G7 را تحت فشار قرار می دهد تا به تعهد خود پایبند بماند. اگر یارانه‌ها برای صنعت سوخت‌های فسیلی با موفقیت حذف شود، تغییر قابل توجهی در بازار کار ایجاد خواهد شد. با کوچک شدن صنعت، کارگران در بخش نفت و گاز بسته به جدول زمانی انتقال، با از دست دادن یا کمبود شغل مواجه خواهند شد. با این حال، این همچنین فرصت‌هایی را برای ایجاد مشاغل جدید در بخش‌های ساخت‌وساز سبز، حمل‌ونقل و انرژی ایجاد می‌کند و در نتیجه فرصت‌های شغلی به دست می‌آید. برای حمایت از این انتقال، دولت‌ها می‌توانند یارانه‌ها را به این صنایع برای تشویق رشد آن‌ها تغییر دهند.

اگر یارانه‌ها برای صنعت سوخت‌های فسیلی حذف می‌شد، توسعه خطوط لوله و پروژه‌های حفاری دریایی از نظر مالی کمتر می‌شد. این روند احتمالاً منجر به کاهش تعداد چنین پروژه‌هایی می‌شود که خطرات مرتبط با این فعالیت‌ها را کاهش می‌دهد. به عنوان مثال، خطوط لوله و پروژه های حفاری کمتر به معنای فرصت های کمتری برای نشت نفت و سایر فجایع زیست محیطی است که می تواند تأثیرات منفی قابل توجهی بر اکوسیستم های محلی و حیات وحش داشته باشد. این توسعه به نفع مناطقی است که به ویژه در برابر این خطرات آسیب پذیر هستند، مانند مناطق نزدیک به خطوط ساحلی یا در اکوسیستم های حساس.

پیامدهای پایان دادن به یارانه های نفتی

پیامدهای گسترده تر پایان دادن به یارانه های نفتی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• افزایش همکاری بین احزاب و دولت های بین المللی و ملی برای کاهش انتشار کربن.
• بودجه بیشتری برای سرمایه گذاری در زیرساخت ها و پروژه های سبز در دسترس است.
• بیگ اویل سرمایه‌گذاری‌های خود را برای گنجاندن انرژی‌های تجدیدپذیر و حوزه‌های مرتبط متنوع می‌کند. 
• فرصت های شغلی بیشتر در بخش انرژی پاک و توزیع، اما از دست دادن شغل گسترده برای شهرها یا مناطق نفت محور.
• افزایش هزینه های انرژی برای مصرف کنندگان، به ویژه در کوتاه مدت، زیرا بازار با حذف یارانه ها سازگار می شود.
• افزایش تنش های ژئوپلیتیکی در حالی که کشورهای دارای اقتصاد وابسته به نفت به دنبال سازگاری با بازارهای جهانی انرژی در حال تغییر هستند.
• نوآوری بیشتر در فن‌آوری‌های ذخیره‌سازی و توزیع انرژی به عنوان منابع انرژی تجدیدپذیر برجسته‌تر می‌شود.
• افزایش سرمایه گذاری در روش های حمل و نقل عمومی و جایگزین، کاهش اتکا به وسایل نقلیه شخصی و کاهش تراکم ترافیک.
• افزایش فشار برای دولت های ملی برای انجام تعهدات خود در زمینه انتشار گازهای گلخانه ای.

سوالاتی که باید در نظر گرفته شود

• با نگاه مخالف، فکر می‌کنید یارانه‌هایی که به فعالیت‌های نفت بزرگ داده می‌شود، بازده سرمایه‌گذاری مثبتی برای کل اقتصاد دارد؟
• دولت‌ها چگونه می‌توانند به سمت منابع انرژی تجدیدپذیر سریع‌تر حرکت کنند؟