سیاست های گردشگری بیش از حد: شهرهای شلوغ، گردشگران ناخواسته

• نویسنده:
• نام نویسنده

  آینده نگاری کوانتوم ران
• ممکن است 25، 2023

مردم محلی از میلیون ها گردشگر جهانی که به شهرها، سواحل و شهرهای آنها هجوم می آورند خسته شده اند. در نتیجه، دولت‌های منطقه سیاست‌هایی را به اجرا می‌گذارند که گردشگران را وادار می‌کند در مورد بازدید دوبار فکر کنند. این سیاست ها ممکن است شامل افزایش مالیات بر فعالیت های توریستی، مقررات سختگیرانه تر در مورد اجاره تعطیلات، و محدودیت در تعداد بازدیدکنندگان مجاز در مناطق خاص باشد.

زمینه سیاست های گردشگری فراگردیشی

توریسم بیش از حد زمانی اتفاق می افتد که تعداد بازدیدکنندگان به شدت بیشتر شود و ازدحام بیش از حد در مناطق ایجاد شود، که منجر به تغییرات طولانی مدت در سبک زندگی، زیرساخت ها و رفاه ساکنان می شود. گذشته از اینکه مردم محلی فرهنگ های خود را در حال فرسایش و مصرف گرایی مانند فروشگاه های سوغات، هتل های مدرن و اتوبوس های گردشگری مشاهده می کنند، گردشگری بیش از حد به محیط زیست آسیب می زند. ساکنان نیز از ازدحام بیش از حد و افزایش هزینه های زندگی رنج می برند. حتی در برخی موارد ساکنان به دلیل قیمت بالای اجاره و تبدیل مناطق مسکونی به اقامتگاه های توریستی مجبور به ترک خانه های خود می شوند. علاوه بر این، گردشگری اغلب منجر به مشاغل کم‌درآمدی می‌شود که ناپایدار و فصلی هستند و باعث می‌شود مردم محلی برای تامین هزینه‌های زندگی خود با مشکل مواجه شوند.

در نتیجه، برخی از نقاط داغ، مانند بارسلونا و رم، با برپایی اعتراضات، از تلاش دولت‌های خود برای گردشگری جهانی عقب‌نشینی می‌کنند و ادعا می‌کنند که شهرهایشان غیرقابل سکونت شده‌اند. نمونه هایی از شهرهایی که توریسم بیش از حد را تجربه کرده اند عبارتند از: پاریس، پالما دو مایورکا، دوبرونیک، بالی، ریکیاویک، برلین و کیوتو. برخی از جزایر محبوب، مانند بوراکای فیلیپین و خلیج مایا در تایلند، مجبور شدند برای چند ماه تعطیل شوند تا صخره‌های مرجانی و جانداران دریایی بتوانند از فعالیت‌های بیش از حد انسانی بهبود یابند. 

دولت‌های منطقه‌ای شروع به اجرای سیاست‌هایی کرده‌اند که تعداد بازدیدکنندگان از مقاصد محبوب را کاهش می‌دهد. یک رویکرد افزایش مالیات بر فعالیت های توریستی مانند اقامت در هتل، سفرهای دریایی و بسته های تور است. این استراتژی با هدف منصرف کردن مسافران مقرون به صرفه و تشویق بیشتر گردشگری پایدار است. 

تاثیر مخرب

گردشگری روستایی یک روند نوظهور در گردشگری فراگردی است که در آن فعالیت ها به شهرهای کوچک ساحلی یا روستاهای کوهستانی تغییر می کند. اثرات نامطلوب برای این جمعیت‌های کوچک‌تر مخرب‌تر است، زیرا امکانات رفاهی و زیرساخت‌ها نمی‌توانند میلیون‌ها گردشگر را پشتیبانی کنند. از آنجایی که این شهرهای کوچک منابع کمتری دارند، نمی‌توانند دائماً بازدید از مکان‌های طبیعی را نظارت و کنترل کنند. 

در همین حال، برخی از نقاط مهم در حال حاضر تعداد گردشگران ماهانه را محدود می کنند. به عنوان مثال، جزیره مائویی هاوایی است که در ماه مه 2022 لایحه ای را پیشنهاد کرد که بازدیدهای گردشگران را محدود می کند و سفرهای کوتاه مدت را ممنوع می کند. توریسم بیش از حد در هاوایی منجر به قیمت های بالای ملک شده است، و ساکنان محلی قادر به پرداخت اجاره بها یا حتی مالکیت خانه نیستند. 

در طول همه‌گیری کووید-2020 در سال 19 و با محبوبیت روزافزون کار از راه دور، صدها نفر به جزایر نقل مکان کردند و هاوایی را به گران‌ترین ایالت ایالات متحده در سال 2022 تبدیل کرد. در همین حال، آمستردام تصمیم گرفته بود با ممنوع کردن اجاره‌های کوتاه‌مدت Airbnb و منحرف کردن سفرهای دریایی، عقب‌نشینی کند. کشتی ها، جدا از افزایش مالیات گردشگران. چندین شهر اروپایی نیز سازمان هایی را برای لابی کردن علیه توریسم بیش از حد تشکیل داده اند، مانند مجمع محله ها برای گردشگری پایدار (ABTS) و شبکه شهرهای اروپای جنوبی علیه گردشگری (SET).

پیامدهای سیاست های گردشگری بیش از حد

پیامدهای گسترده تر سیاست های گردشگری فراگردی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• تعداد بیشتری از شهرهای جهانی در حال تصویب لایحه هایی هستند که بازدیدکنندگان ماهانه یا سالانه را محدود می کند، از جمله افزایش مالیات بازدیدکنندگان و قیمت اقامت.
• رزرو خدمات اقامتی، مانند Airbnb، در برخی مناطق به شدت تنظیم یا ممنوع شده است تا از ازدحام بیش از حد و اقامت بیش از حد جلوگیری شود.
• مکان‌های طبیعی بیشتری مانند سواحل و معابد برای ماه‌ها به روی بازدیدکنندگان بسته می‌شوند تا از آسیب‌های زیست‌محیطی و ساختاری جلوگیری شود.
• دولت های منطقه ای زیرساخت های شبکه ایجاد می کنند و به کسب و کارهای کوچک در مناطق روستایی یارانه می دهند تا گردشگران بیشتری را تشویق کنند که از آنها بازدید کنند.
• دولت‌ها با تشویق طیف وسیع‌تری از کسب‌وکارها و فعالیت‌ها برای کاهش وابستگی یک منطقه به گردشگری، اقتصادهای محلی پایدارتر و متنوع‌تر را تأمین مالی می‌کنند.
• دولت‌های محلی و کسب‌وکارها منافع بلندمدت جوامع خود را بر منافع کوتاه‌مدت گردشگری اولویت می‌دهند.
• جلوگیری از جابجایی ساکنان و اصیل سازی محلات شهری. 
• توسعه فناوری ها و خدمات جدید که تجربه گردشگری را بدون افزایش تعداد بازدیدکنندگان بهبود می بخشد. 
• کاهش فشار برای ارائه خدمات کم‌هزینه و با کیفیت پایین به گردشگران، بنابراین کسب‌وکارها می‌توانند بر ارائه مشاغل و خدمات با کیفیت بالا تمرکز کنند که از رشد اقتصادی پایدار و فراگیر حمایت می‌کند.
• بهبود کیفیت زندگی ساکنین با کاهش صدا و آلودگی.

سوالاتی که باید در نظر گرفته شود

• آیا شهر یا شهر شما توریسم بیش از حد را تجربه می کند؟ اگر چنین است، چه اثراتی داشته است؟
• چگونه دولت ها می توانند از توریسم غیرمجاز جلوگیری کنند؟