اینترنت محدود: زمانی که تهدید قطع شدن به یک سلاح تبدیل می شود

• نویسنده:
• نام نویسنده

  آینده نگاری کوانتوم ران
• اکتبر 31، 2022

خلاصه بینش

قوانین بین المللی حقوق بشر به رسمیت می شناسد که دسترسی به اینترنت به یک حق اساسی تبدیل شده است، از جمله حق استفاده از آن برای تجمعات مسالمت آمیز. با این حال، کشورهای بیشتری دسترسی به اینترنت خود را به طور فزاینده ای محدود کرده اند. این محدودیت‌ها شامل خاموشی‌هایی می‌شود که از قطع اتصال آنلاین و شبکه تلفن همراه در مقیاس وسیع تا سایر اختلالات شبکه، مانند مسدود کردن سرویس‌ها یا برنامه‌های خاص، از جمله پلتفرم‌های رسانه‌های اجتماعی و برنامه‌های پیام‌رسان، را شامل می‌شود.

زمینه اینترنت محدود

بر اساس داده های سازمان غیردولتی #KeepItOn Coalition از سال 768 حداقل 60 اختلال اینترنت تحت حمایت دولت در بیش از 2016 کشور جهان رخ داده است. حدود 190 قطعی اینترنت مانع از برگزاری مجامع مسالمت آمیز شده است و 55 خاموشی انتخابات رخ داده است. علاوه بر این، از ژانویه 2019 تا مه 2021، 79 رویداد دیگر تعطیلی مربوط به اعتراضات، از جمله چندین انتخابات در کشورهایی مانند بنین، بلاروس، جمهوری دموکراتیک کنگو، مالاوی، اوگاندا و قزاقستان رخ داد.

در سال 2021، سازمان‌های غیرانتفاعی، Access Now و #KeepItOn، 182 مورد تعطیلی در 34 کشور را در مقایسه با 159 تعطیلی در 29 کشور ثبت‌شده در سال 2020 ثبت کردند. افزایش هشدار دهنده نشان داد که این روش کنترل عمومی چقدر ظالمانه (و رایج) شده است. با یک اقدام قاطع و واحد، دولت های مستبد می توانند جمعیت مربوطه خود را برای کنترل بهتر اطلاعات دریافتی خود منزوی کنند.

به عنوان مثال مقاماتی در اتیوپی، میانمار و هند که خدمات اینترنتی خود را در سال 2021 برای سرکوب مخالفان و دستیابی به قدرت سیاسی بر شهروندان مربوطه خود تعطیل کردند. به طور مشابه، بمباران های اسرائیل در نوار غزه به دکل های مخابراتی که زیرساخت های ارتباطی حیاتی و اتاق های خبری الجزیره و آسوشیتدپرس را پشتیبانی می کردند، آسیب رساند.

در همین حال، دولت ها در 22 کشور طیف وسیعی از پلت فرم های ارتباطی را محدود کردند. به عنوان مثال، در پاکستان، مقامات دسترسی به فیس بوک، توییتر و تیک تاک را قبل از تظاهرات ضد دولتی برنامه ریزی شده مسدود کردند. در کشورهای دیگر، مقامات با غیرقانونی کردن استفاده از شبکه های خصوصی مجازی (VPN) یا مسدود کردن دسترسی به آنها، از این هم فراتر رفتند.

تاثیر مخرب

در سال 2021، گزارشگر ویژه کلمنت وول در شورای حقوق بشر سازمان ملل (UNHCR) گزارش داد که خاموشی اینترنت اکنون "بیشتر طول می کشد" و "تشخیص آن دشوارتر می شود." او همچنین مدعی شد که این روش‌ها منحصر به رژیم‌های استبدادی نیست. تعطیلی ها در کشورهای دموکراتیک مطابق با روندهای گسترده تر ثبت شده است. به عنوان مثال، در آمریکای لاتین، از سال 2018، دسترسی محدود تنها در نیکاراگوئه و ونزوئلا ثبت شده است. با این حال، از سال 2018، کلمبیا، کوبا و اکوادور طبق گزارش ها، تعطیلی هایی را در ارتباط با اعتراضات گسترده اتخاذ کرده اند.

سرویس‌های امنیت ملی در سرتاسر جهان توانایی خود را برای کاهش پهنای باند در شهرها و مناطق خاص بهبود بخشیده‌اند تا از تعامل معترضان با یکدیگر پیش از موعد یا در طول اعتراضات جلوگیری کنند. این سازمان های مجری قانون اغلب رسانه های اجتماعی خاص و برنامه های پیام رسانی را هدف قرار می دهند. علاوه بر این، اختلال در دسترسی به اینترنت در طول همه گیری COVID-19 ادامه یافته و دسترسی مردم به خدمات بهداشتی ضروری را به چالش کشیده است. 

مسدود شدن اینترنت و تلفن همراه با اقدامات محدودکننده دیگری مانند جرم‌انگاری روزنامه‌نگاران و مدافعان حقوق بشر در طول همه‌گیری همراه بود. محکومیت عمومی سازمان‌های بین‌دولتی مانند سازمان ملل متحد و G7 چیزی برای متوقف کردن این عمل انجام نداد. با این وجود، برخی از پیروزی‌های قانونی وجود داشته است، مانند زمانی که دادگاه جامعه اقتصادی کشورهای آفریقای غربی (ECOWAS) حکم غیرقانونی بودن تعطیلی اینترنت در سال 2017 در توگو را صادر کرد. با این حال، تردید وجود دارد که چنین تاکتیک‌هایی مانع از حمله بیشتر دولت‌ها به اینترنت محدود شود.

پیامدهای اینترنت محدود

پیامدهای گسترده تر اینترنت محدود ممکن است شامل موارد زیر باشد: 

• زیان های اقتصادی شدیدتر ناشی از اختلالات کسب و کار و دسترسی محدود به خدمات مالی.
• اختلالات بیشتر در خدمات ضروری مانند دسترسی به مراقبت های بهداشتی، کار از راه دور، و آموزش، که منجر به مشکلات اقتصادی می شود.
• رژیم‌های استبدادی با کنترل ابزارهای ارتباطی، قدرت خود را به نحو مؤثرتری حفظ می‌کنند.
• جنبش‌های اعتراضی با توسل به روش‌های ارتباطی آفلاین، منجر به انتشار کندتر اطلاعات می‌شود.
• سازمان ملل متحد مقررات جهانی ضدمحدودیت اینترنت را اجرا می کند و کشورهای عضوی را که رعایت نمی کنند مجازات می کند.
• برنامه‌های سواد دیجیتالی پیشرفته در مدارس و محل‌های کار برای پیمایش در محیط‌های محدود اینترنتی ضروری می‌شوند و به کاربرانی با اطلاعات بهتر منجر می‌شوند.
• تغییر در استراتژی‌های کسب‌وکار جهانی برای انطباق با بازارهای اینترنتی پراکنده، که منجر به مدل‌های عملیاتی متنوع می‌شود.
• افزایش توسعه و استفاده از فناوری های ارتباطی جایگزین، به عنوان پاسخی به محدودیت های اینترنت، پرورش اشکال جدید تعامل دیجیتال.

سوالاتی که باید در نظر گرفته شود

• برخی از حوادث قطع شدن اینترنت در کشور شما چیست؟
• پیامدهای بالقوه درازمدت این عمل چیست؟