Kuantumrun

KREDIT GAMBAR: Kuantumrun

Geopolitik saka web unhinged: Masa Depan Internet P9

David Tal, Penerbit, Futurist
@DavidTalWrites
LinkedIn

Sen, 09/14/2020 - 13:28

Kontrol liwat Internet. Sapa sing bakal duwe? Sapa sing bakal nglawan? Kepiye carane bakal katon ing tangane wong sing luwe?

Nganti saiki ing seri Future of the Internet, kita wis nggambarake tampilan web sing optimistis banget - salah sawijining kecanggihan, sarana, lan keajaiban sing terus berkembang. Kita wis fokus ing teknologi ing mburi jagad digital mbesuk, uga kepiye pengaruhe ing urip pribadi lan sosial.

Nanging kita urip ing donya nyata. Lan apa sing durung kita bahas nganti saiki yaiku kepiye carane wong-wong sing pengin ngontrol web bakal mengaruhi pertumbuhan Internet.

Sampeyan ndeleng, web saya akeh kanthi eksponensial lan uga jumlah data sing diasilake masyarakat saben taun. Wutah sing ora bisa ditindakake iki minangka ancaman eksistensial marang monopoli kontrol pemerintah marang wargane. Mesthi, nalika ana teknologi kanggo desentralisasi struktur kekuwatan para elit, para elit sing padha bakal nyoba nggunakake teknologi kasebut kanggo njaga kontrol lan njaga ketertiban. Iki minangka narasi dhasar kanggo kabeh sing bakal diwaca.

Ing final seri iki, kita bakal njelajah kepiye kapitalisme, geopolitik, lan gerakan aktivis bawah tanah sing ora bisa ditahan bakal nglumpukake lan perang ing medan perang sing mbukak ing web. Akibat saka perang iki bisa ndhikte alam donya digital sing bakal kita lakoni sajrone dekade sing bakal teka.

Kapitalisme njupuk pengalaman web kita

Ana akeh alasan kanggo pengin ngontrol Internet, nanging alasan sing paling gampang dimangerteni yaiku motivasi golek dhuwit, dorongan kapitalis. Swara limang taun kepungkur, kita wis weruh wiwitan carane rakus perusahaan iki ngowahi maneh pengalaman web rata-rata wong.

Mbokmenawa ilustrasi sing paling katon saka perusahaan swasta sing nyoba ngontrol web yaiku kompetisi antarane panyedhiya broadband AS lan raksasa Silicon Valley. Nalika perusahaan kaya Netflix wiwit nambah jumlah data sing dikonsumsi ing omah, panyedhiya broadband nyoba ngisi layanan streaming kanthi tarif sing luwih dhuwur tinimbang situs web liyane sing nggunakake data broadband kurang. Iki miwiti debat gedhe babagan netralitas web lan sapa sing kudu nyetel aturan ing web.

Kanggo elit Silicon Valley, dheweke ndeleng dolanan sing ditindakake perusahaan broadband minangka ancaman kanggo bathi lan ancaman kanggo inovasi umume. Untunge kanggo masarakat, amarga pengaruh Silicon Valley marang pamrentah, lan ing budaya umume, panyedhiya broadband umume gagal ing upaya duwe web.

Iki ora ateges dheweke tumindak kanthi altruistik. Akeh sing duwe rencana dhewe nalika arep nguwasani web. Kanggo perusahaan web, untung gumantung banget marang kualitas lan dawa keterlibatan sing digawe saka pangguna. Metrik iki nyengkuyung perusahaan web kanggo nggawe ekosistem online gedhe sing dikarepake pangguna bakal tetep ana, tinimbang ngunjungi pesaing. Ing kasunyatan, iki minangka wangun kontrol ora langsung saka web sing sampeyan alami.

Conto akrab kontrol subversif iki yaiku stream. Ing jaman biyen, nalika sampeyan browsing web kanggo nggunakake warta ing macem-macem media, umume tegese ngetik URL utawa ngeklik link kanggo ngunjungi macem-macem situs web individu. Dina iki, kanggo mayoritas pangguna smartphone, pengalaman web biasane ditindakake liwat aplikasi, ekosistem tertutup sing nyedhiyakake macem-macem media, biasane tanpa mbutuhake sampeyan ninggalake app kanggo nemokake utawa ngirim media.

Yen sampeyan melu layanan kaya Facebook utawa Netflix, dheweke ora mung nglayani media sampeyan kanthi pasif - algoritma sing digawe kanthi teliti ngawasi kabeh sing sampeyan klik, kaya, ati, komentar, lan sapiturute. Liwat proses iki, algoritma iki ngukur kepribadian sampeyan. lan kapentingan kanthi tujuan pungkasan kanggo ngladeni konten sing luwih disenengi sampeyan, saengga bisa narik sampeyan menyang ekosistem sing luwih jero lan kanggo wektu sing luwih suwe.

Ing tangan siji, algoritma iki nyedhiyakake layanan sing migunani kanthi ngenalake sampeyan menyang konten sing luwih disenengi; ing sisih liya, algoritma iki ngontrol media sing sampeyan gunakake lan nglindhungi sampeyan saka konten sing bisa nantang cara sampeyan mikir lan cara sampeyan ngerteni jagad iki. Algoritma iki ateges sampeyan tetep ing gelembung sing digawe kanthi apik, pasif, dikurasi, tinimbang web sing dijelajahi dhewe ing ngendi sampeyan aktif nggoleki warta lan media kanthi syarat sampeyan dhewe.

Sajrone dekade sabanjure, akeh perusahaan web iki bakal nerusake upaya kanggo nduwe perhatian online sampeyan. Dheweke bakal nindakake iki kanthi akeh pengaruhe, banjur tuku macem-macem perusahaan media - luwih fokus ing kepemilikan media massa.

Balkanisasi web kanggo keamanan nasional

Nalika perusahaan pengin ngontrol pengalaman web sampeyan kanggo nyukupi dhasar, pamrentah duwe agenda sing luwih peteng.

Agenda iki nggawe warta kaca ngarep internasional sawise bocor Snowden nalika dicethakaké yen Badan Keamanan Nasional AS nggunakake pengawasan sing ora sah kanggo Spy rakyate dhewe lan pemerintah liyane. Acara iki, luwih-luwih saka sakdurunge, politik netralitas web lan nandheske maneh konsep "kedaulatan teknologi," ing ngendi sawijining negara nyoba ngontrol data warga lan aktivitas web.

Sawise dianggep minangka gangguan pasif, skandal kasebut meksa pamrentah donya kanggo njupuk posisi sing luwih tegas babagan Internet, keamanan online, lan kabijakan babagan regulasi online - loro-lorone kanggo nglindhungi (lan mbela awake dhewe marang) warga negara lan hubungane karo negara liya.

Akibaté, pamimpin politik ing saindenging jagad padha nyenyamah AS lan uga wiwit nandur modal kanthi cara kanggo nasionalisasi infrastruktur Internet. Sawetara conto:

Brazil announced plans kanggo mbangun kabel Internet kanggo Portugal supaya NSA ndjogo. Dheweke uga ngalih saka nggunakake Microsoft Outlook menyang layanan sing dikembangake negara sing diarani Espresso.
China announced bakal ngrampungake jaringan komunikasi kuantum 2,000 km, meh ora bisa diretas, saka Beijing menyang Shanghai ing taun 2016, kanthi rencana kanggo ngluwihi jaringan kasebut ing saindenging jagad ing taun 2030.
Rusia nyetujoni hukum sing meksa perusahaan web asing nyimpen data sing diklumpukake babagan Rusia ing pusat data sing ana ing Rusia.

Umume, alesan ing mburi investasi kasebut yaiku kanggo nglindhungi privasi wargane saka pengawasan kulon, nanging kasunyatane kabeh babagan kontrol. Sampeyan ndeleng, ora ana langkah-langkah iki sing nglindhungi wong rata-rata saka pengawasan digital asing. Nglindhungi data luwih gumantung carane data ditularaké lan disimpen, luwih saka ngendi iku fisik dumunung.

Lan kaya sing wis dideleng sawise file Snowden tiba, lembaga intelijen pemerintah ora duwe minat kanggo nambah standar enkripsi kanggo pangguna web rata-rata - nyatane, dheweke aktif melobi amarga alasan keamanan nasional. Kajaba iku, gerakan sing saya tambah akeh kanggo lokalisasi pengumpulan data (ndeleng Rusia ing ndhuwur) tegese data sampeyan dadi luwih gampang diakses dening penegak hukum lokal, sing dudu warta sing apik yen sampeyan manggon ing negara-negara Orwellian kaya Rusia utawa China.

Iki ndadekake tren nasionalisasi web ing mangsa ngarep dadi fokus: Sentralisasi supaya luwih gampang ngontrol data lan nganakake pengawasan liwat lokalisasi pengumpulan data lan regulasi web sing cocog karo hukum lan perusahaan domestik.

censorship web matures

Sensor bisa uga minangka bentuk kontrol sosial sing didhukung pemerintah sing paling dimangerteni, lan aplikasi kasebut ing web kanthi cepet berkembang ing saindenging jagad. Alasan ing panyebaran iki beda-beda, nanging sing nglanggar sing paling ala biasane negara-negara sing duwe populasi gedhe nanging miskin, utawa negara sing dikontrol dening kelas pamrentahan konservatif sosial.

Conto paling misuwur saka censorship web modern yaiku Firewall gedhe China. Dirancang kanggo mblokir situs web domestik lan internasional ing daftar ireng China (dhaptar sing 19,000 situs ing 2015), firewall iki didhukung dening rong yuta karyawan negara sing aktif ngawasi situs web, media sosial, blog, lan jaringan olahpesen Cina kanggo nyoba lan ngilangi kegiatan ilegal lan dissident. Firewall Agung China ngembangake kemampuane kanggo ngontrol kontrol sosial ing populasi Cina. Ora suwe, yen sampeyan warga negara Tionghoa, sensor lan algoritma pamrentah bakal menehi rating kanca sing ana ing media sosial, pesen sing dikirim online, lan barang sing sampeyan tuku ing situs e-commerce. Yen kegiatan online sampeyan gagal nyukupi standar sosial sing ketat pemerintah, bakal nurunake skor kredit sampeyan, mengaruhi kemampuan kanggo njaluk silihan, ijin lelungan aman, lan malah nampa jinis proyek tartamtu.

Ing ekstrem liyane yaiku negara-negara Barat sing wargane rumangsa dilindhungi dening undang-undang kebebasan ngomong/ekspresi. Sayange, sensor gaya Barat bisa uga ngrusak kebebasan umum.

Ing negara-negara Eropa sing kebebasan ngomong ora mutlak, pamrentah nggawe undang-undang penyensoran kanthi pretensi kanggo nglindhungi masarakat. Liwat tekanan pemerintah, panyedhiya layanan Internet paling dhuwur ing Inggris-Virgin, Talk Talk, BT, lan Sky-sarujuk kanggo nambah "tombol pelaporan umum" digital ing ngendi masyarakat bisa nglaporake konten online apa wae sing ningkatake ucapan teroris utawa ekstremis lan eksploitasi seksual anak.

Nglaporake sing terakhir kasebut minangka kabecikan umum, nanging nglaporake perkara kasebut pancen subyektif adhedhasar apa sing dilabeli individu minangka ekstremis - label sing bisa ditindakake pemerintah ing sawijining dina dadi macem-macem kegiatan lan kelompok kapentingan khusus liwat interpretasi sing luwih liberal babagan istilah (nyatane, conto iki wis muncul).

Sauntara kuwi, ing negara-negara sing nindakake proteksi kebebasan wicara absolutis, kayata AS, penyensoran arupa ultra-nasionalisme ("Sampeyan karo kita utawa nglawan kita"), litigasi larang, isin publik liwat media, lan —kaya sing wis kita deleng karo Snowden — eroding undang-undang perlindungan whistleblower.

Sensor pemerintah disetel kanggo tuwuh, ora nyusut, ing mburi pretext kanggo nglindhungi masyarakat saka ancaman pidana lan teroris. Nyatane, miturut Freedomhouse.org:

Antarane Mei 2013 lan Mei 2014, 41 negara ngliwati utawa ngusulake undang-undang kanggo ngukum bentuk wicara sing sah online, nambah kekuwatan pemerintah kanggo ngontrol konten utawa ngembangake kemampuan pengawasan pemerintah.
Wiwit Mei 2013, penahanan kanggo komunikasi online sing ana hubungane karo politik lan masalah sosial didokumentasikan ing 38 saka 65 negara sing dipantau, utamane ing Timur Tengah lan Afrika Lor, ing ngendi penahanan ana ing 10 saka 11 negara sing diteliti ing wilayah kasebut.
Tekanan ing situs web warta independen, ing antarane sawetara sumber informasi sing ora kaiket ing pirang-pirang negara, tambah akeh. Welasan wartawan warga diserang nalika nglaporake konflik ing Suriah lan protes anti-pemerintah ing Mesir, Turki, lan Ukraina. Pamrentah liyane nambah lisensi lan peraturan kanggo platform web.
Sawise serangan teror Paris 2015, penegak hukum Prancis wiwit nelpon kanggo alat anonimitas online dadi diwatesi saka umum. Yagene dheweke bakal nggawe panjaluk iki? Ayo digali luwih jero.

Munggah saka web jero lan peteng

Amarga arahan pamrentah sing terus berkembang iki kanggo ngawasi lan nyensor kegiatan online kita, klompok warga sing prihatin kanthi katrampilan khusus muncul kanthi tujuan nglindhungi kabebasan kita.

Wiraswasta, peretas, lan kolektif libertarian dibentuk ing saindenging jagad kanggo ngembangake macem-macem subversif pribadi kanggo mbantu masarakat nyingkiri mripat digital Big Brother. Utama ing antarane alat kasebut yaiku TOR (Router Bawang) lan web jero.

Nalika ana akeh variasi, TOR minangka alat peretas, mata-mata, wartawan, lan warga sing prihatin (lan ya, penjahat uga) digunakake supaya ora dipantau liwat web. Kaya jenenge, TOR dianggo kanthi nyebarake aktivitas web sampeyan liwat pirang-pirang lapisan perantara, supaya bisa ngrusak identitas web sampeyan ing antarane pangguna TOR liyane.

Kapentingan lan nggunakake TOR wis njeblug kirim-Snowden, lan bakal terus kanggo tuwuh. Nanging sistem iki isih makaryakke ing budget stringing alus sing dikelola dening sukarelawan lan organisasi sing saiki kolaborasi kanggo nambah jumlah relay TOR (lapisan) supaya jaringan bisa operate luwih cepet lan luwih aman kanggo wutah proyeksi.

Deep web kalebu situs sing bisa diakses dening sapa wae nanging ora katon ing mesin telusur. Akibaté, dheweke tetep ora katon kanggo kabeh wong kajaba sing ngerti apa sing kudu digoleki. Situs-situs kasebut biasane ngemot database, dokumen, info perusahaan, lan liya-liyane sing dilindhungi sandi sing dilindhungi sandi.

Mesthi, minangka migunani minangka situs iki kanggo perusahaan, padha uga alat sing akeh kanggo peretas lan aktivis. Dikenal minangka Darknets (TOR minangka salah sawijining), iki minangka jaringan peer-to-peer sing nggunakake protokol Internet non-standar kanggo komunikasi lan nuduhake file tanpa deteksi. Gumantung ing negara lan sepira ekstrem kabijakan pengawasan sipil, tren kasebut nuduhake manawa alat peretas khusus iki dadi arus utama ing taun 2025. Kabeh sing dibutuhake yaiku sawetara skandal pengawasan umum lan introduksi alat darknet sing ramah pangguna. Lan nalika padha dadi mainstream, e-commerce lan perusahaan media bakal ngetutake, narik potongan gedhe saka web menyang jurang sing ora bisa dilacak, pamrentah bakal meh ora bisa dilacak.

Pengawasan dadi loro-lorone

Thanks kanggo bocor Snowden sing anyar, saiki wis jelas manawa pengawasan skala gedhe antarane pamrentah lan wargane bisa mlaku loro-lorone. Amarga luwih akeh operasi lan komunikasi pamarentah sing didigital, dheweke dadi luwih rentan marang media skala gedhe lan penyelidikan lan pengawasan aktivis (hacking).

Kajaba iku, minangka kita Masa Depan Komputer seri dicethakaké, kemajuan ing komputasi kuantum bakal rauh nggawe kabeh sandhi modern lan protokol enkripsi lungse. Yen sampeyan nambahake kemungkinan AI ing campuran kasebut, mula pamrentah kudu padu karo intelijen mesin sing unggul sing ora bakal mikir banget babagan diintip.

Pamrentah federal kamungkinan bakal ngatur loro inovasi kasebut kanthi agresif, nanging ora ana sing ora bisa digayuh aktivis libertarian sing ditemtokake. Pramila, ing taun 2030-an, kita bakal miwiti mlebu jaman sing ora ana sing bisa tetep pribadi ing web-kajaba data sing dipisahake kanthi fisik saka web (sampeyan ngerti, kaya buku sing apik lan kuno). Tren iki bakal meksa akselerasi arus pamrentahan sumber terbuka gerakan ing saindhenging donya, ngendi data pemerintah digawe bebas diakses kanggo ngidini masyarakat bebarengan partner ing proses nggawe kaputusan lan nambah demokrasi.

Kebebasan web ing mangsa ngarep gumantung marang kelimpahan ing mangsa ngarep

Pamrentah kudu ngontrol - online lan liwat kekuwatan - umume minangka gejala ora bisa nyukupi kabutuhan material lan emosional pedunung. Kebutuhan kontrol iki paling dhuwur ing negara-negara berkembang, amarga warga sing ora duwe barang dhasar lan kabebasan-kabebasan minangka salah sawijining sing luwih cenderung nggulingake kekuwatan (kaya sing kita deleng nalika Arab Spring 2011).

Semono uga cara sing paling apik kanggo njamin masa depan tanpa pengawasan pemerintah sing berlebihan yaiku kanthi bebarengan makarya menyang jagad sing akeh banget. Yen negara-negara mbesuk bisa nyedhiyakake standar urip sing dhuwur banget kanggo populasi, mula kebutuhane kanggo ngawasi lan ngawasi populasi bakal mudhun, lan uga perlu kanggo polisi web.

Nalika kita mungkasi seri Future of the Internet, penting kanggo nandheske maneh yen Internet mung minangka alat sing ngidini komunikasi lan alokasi sumber daya luwih efisien. Iku ora ateges pil ajaib kanggo kabeh masalah ing donya. Nanging kanggo nggayuh jagad sing akeh banget, web kudu nduwe peran penting kanggo nggabungake industri kasebut kanthi luwih efektif - kayata energi, pertanian, transportasi, lan infrastruktur - sing bakal mbentuk maneh sesuk. Anggere kita makarya kanggo njaga web gratis kanggo kabeh, masa depan kasebut bisa uga luwih cepet tinimbang sing sampeyan bayangake.