अफ्रिका, मेमोरीको रक्षा गर्दै: WWIII जलवायु युद्ध P10

2046 - केन्या, दक्षिणपश्चिमी माउ राष्ट्रिय रिजर्व

सिल्भरब्याक जङ्गलको पन्नाको माथि उभियो र मेरो नजरलाई चिसो, धम्कीपूर्ण चमकले भेट्यो। उसको सुरक्षाको लागि एउटा परिवार थियो; एक नवजात शिशु धेरै पछि खेलिरहेको थियो। मानिसहरु धेरै नजिक भएर हिड्ने डराउनु उसको सही थियो। मेरो साथी पार्क रेन्जरहरू र मैले उहाँलाई कोधारी भन्थ्यौं। हामीले चार महिनादेखि पहाडी गोरिल्लाहरूको उनको परिवारलाई ट्र्याक गरिरहेका थियौं। हामीले उनीहरूलाई सय गज टाढा एउटा ढलेको रूखको पछाडिबाट हेर्यौं।

मैले केन्या वन्यजन्तु सेवाको लागि दक्षिणपश्चिमी माउ राष्ट्रिय रिजर्भ भित्र जनावरहरूको सुरक्षा गर्ने जंगल गस्तीहरूको नेतृत्व गरें। यो मेरो सानैदेखिको रहर हो । मेरो बुबा पार्क रेन्जर हुनुहुन्थ्यो र मेरो हजुरबुबा उहाँ भन्दा पहिले ब्रिटिशहरूको लागि गाइड हुनुहुन्थ्यो। मैले मेरी श्रीमती हिमायालाई यो पार्कमा काम गरिरहेकी थिएँ। उनी टुर गाईड थिइन् र विदेशीहरूका लागि उनले देखाउने आकर्षणहरूमध्ये म पनि थिएँ। हाम्रो साधारण घर थियो । हामीले सादा जीवन बितायौं। यो पार्क र यसमा बस्ने जनावरहरूले हाम्रो जीवनलाई साँच्चै जादुई बनायो। गैंडा र हिप्पोपोटामी, बेबुन र गोरिल्ला, सिंह र हाइना, फ्लेमिङ्गो र भैंसीहरू, हाम्रो भूमि खजानाले धनी थियो, र हामीले तिनीहरूलाई हरेक दिन हाम्रा बच्चाहरूसँग साझा गर्थ्यौं।

तर यो सपना टिकेन । जब खाद्य संकट सुरु भयो, वन्यजन्तु सेवा नैरोबी दंगा र आतंककारीहरूको हातमा परेपछि आपतकालीन सरकारले आर्थिक सहायता रोकेको पहिलो सेवा थियो। तीन महिनाको लागि, सेवाले विदेशी दाताहरूबाट कोष प्राप्त गर्ने प्रयास गर्यो, तर हामीलाई बचाउन पर्याप्त थिएन। धेरै समय अघि, धेरैजसो अफिसर र रेन्जरहरूले सेनामा सामेल हुन सेवा छोडे। केन्याको चालीस राष्ट्रिय निकुञ्ज र वन्यजन्तु आरक्षहरूमा गस्ती गर्न हाम्रो गुप्तचर कार्यालय र सयभन्दा कम रेन्जरहरू मात्र बाँकी थिए। म ती मध्ये एक थिएँ।

यो मेरो कर्तव्य जस्तै छनोट थिएन। अरू कसले जनावरहरूलाई जोगाउने? तिनीहरूको संख्या पहिले नै ठूलो खडेरीबाट घट्दै थियो र अधिक र अधिक फसलहरू असफल भएपछि, मानिसहरू आफैंलाई खुवाउन जनावरहरूतिर लागे। केही महिनामा, सस्तो मासु खोज्ने शिकारीहरूले मेरो परिवारले पुस्ताको संरक्षणमा बिताएका सम्पदाहरू खाइरहेका थिए।

बाँकी रेन्जरहरूले हाम्रो संरक्षण प्रयासहरू ती प्रजातिहरूमा केन्द्रित गर्ने निर्णय गरे जुन सबैभन्दा धेरै लोप हुने जोखिममा थिए र जो हाम्रो राष्ट्रको संस्कृतिको केन्द्रबिन्दु हुन्: हात्ती, सिंह, वाइल्डबीस्ट, जेब्रा, जिराफ र गोरिल्लाहरू। हाम्रो देशलाई खाद्य संकटबाट बच्न आवश्यक थियो, र त्यसै गरी सुन्दर, विशिष्ट जीवहरूले यसलाई घर बनायो। हामीले यसलाई जोगाउने वाचा गरेका छौँ ।

दिउँसोको समय थियो र मेरा मानिसहरू र म जङ्गलको रूखको छानामुनि बसिरहेका थियौं, हामीले पहिले समातेको सर्पको मासु खाइरहेका थियौं। केही दिनमा, हाम्रो गस्ती मार्गले हामीलाई फेरि खुला मैदानहरूमा लैजान्छ, त्यसैले हामीले छायाको आनन्द लियौं। मसँगै जावादी, अयो र हाली बसेका थिए । हाम्रो वाचादेखि नौ महिना अघि मेरो कमाण्डमा सेवा गर्न स्वयम्सेवा गर्ने सात रेन्जरहरूमध्ये तिनीहरू अन्तिम थिए। बाँकी सबै शिकारीहरूसँगको झडपमा मारिएका थिए।

"आबासी, म केहि उठाउँदै छु," अयोले आफ्नो झोलाबाट ट्याब्लेट निकाल्दै भन्यो। “यहाँबाट पाँच किलोमिटर पूर्वमा मैदानको छेउमा रहेको पार्कमा चौथो शिकारी समूह प्रवेश गरेको छ। तिनीहरूले अजिजीको बथानबाट जेब्रासलाई लक्षित गरेको जस्तो देखिन्छ।"

"कति पुरुष?" मैले सोधे ।

हाम्रो टोलीले पार्कमा प्रत्येक लोपोन्मुख प्रजातिहरूको प्रत्येक मुख्य बथानमा जनावरहरूलाई ट्र्याकिङ ट्यागहरू पिन गरेको थियो। यसैबीच, हाम्रो लुकेका लिडर सेन्सरहरूले पार्कको संरक्षित क्षेत्रमा प्रवेश गर्ने प्रत्येक शिकारी पत्ता लगाए। हामीले सामान्यतया चार वा कमको समूहमा शिकारीहरूलाई शिकार गर्न अनुमति दियौं, किनकि तिनीहरू प्रायः स्थानीय पुरुषहरू मात्र आफ्नो परिवारलाई खुवाउनको लागि सानो खेल खोजिरहेका थिए। ठूला समूहहरूले जहिले पनि कालो बजारको लागि ठूलो मात्रामा मासुको शिकार गर्न आपराधिक नेटवर्कहरूद्वारा भुक्तान गर्ने अभियानहरू शिकार गरिरहेका थिए।

“साततीस पुरुष। सबै सशस्त्र। दुईवटा आरपीजी बोक्ने।"

जावादी हाँस्यो । "केही जेब्राको शिकार गर्न यो धेरै फायरपावर हो।"

"हामीसँग प्रतिष्ठा छ," मैले मेरो स्नाइपर राइफलमा नयाँ कारतूस लोड गर्दै भनें।

हाली हारेको नजर लिएर पछाडिको रुखमा झुक्यो । "यो एक सजिलो दिन मानिएको थियो। अब म सूर्यास्त सम्म चिहान खन्ने काममा हुनेछु।

"त्यो कुराकानी काफी छ।" म खुट्टामा उठें। "हामी सबैलाई थाहा छ हामीले केको लागि साइन अप गर्यौं। अहो, के हामीसँग त्यो क्षेत्र नजिकै हतियारको भण्डार छ?"

अयोले आफ्नो ट्याब्लेटमा रहेको नक्सालाई स्वाइप गरी ट्याप गर्यो। “हो सर, तीन महिनाअघिको फनाका झडपबाट । यस्तो देखिन्छ कि हामीसँग हाम्रो आफ्नै केहि आरपीजीहरू हुनेछन्।"

***

मैले खुट्टा समातें । अयोले हात समात्यो । बिस्तारै, हामीले जावादीको शव भर्खरै खनेको चिहानमा तल ल्यायौं। हालीले माटोमा फाल्न थाल्यो ।

अयोले प्रार्थना समाप्त गर्दा तीन बजेको थियो। दिन लामो थियो र युद्ध कठोर थियो। हाम्रो नियोजित स्नाइपर आन्दोलनको क्रममा हाली र मको ज्यान बचाउन जावादीले गरेको बलिदानले हामी चोट, थकित र गहिरो नम्र भयौं। हाम्रो विजयको एकमात्र सकारात्मक पक्ष भनेको शिकारीहरूबाट फ्याँकिएको ताजा आपूर्ति, तीनवटा नयाँ हतियार क्याचहरूको लागि पर्याप्त हतियार र एक महिनाको मूल्यको प्याकेज गरिएको खाद्यान्नहरू सहित थियो।

आफ्नो ट्याब्लेटको सोलार ब्याट्रीको बाँकी रहेको प्रयोग गरेर हालीले हामीलाई घना झाडीबाट दुई घण्टाको पैदल यात्रा गरेर हाम्रो जङ्गल शिविरमा पुर्यायो। क्यानोपी भागहरूमा यति बाक्लो थियो कि मेरो रात्रि दृष्टि भिजर्सले मेरो अनुहारलाई ढाल्ने मेरा हातहरूलाई मुश्किलले रूपरेखा बनाउन सक्छ। समय बित्दै जाँदा, हामीले सुकेको खोलाको किनारमा हाम्रा बियरिङहरू भेट्टायौं जुन शिविरमा फर्कियो।

"आबासी, म तिमीलाई केहि सोध्न सक्छु?" अयो भन्यो, मेरो छेउमा हिड्न को लागी। मैले टाउको हल्लाएँ। "अन्तमा तीन जना पुरुष। किन उनीहरूलाई गोली हाने?"

"तिमिलाई थाहा छ किन।"

"तिनीहरू केवल बुशमाट वाहकहरू थिए। तिनीहरू अरूहरू जस्तै लडाकु थिएनन्। उनीहरुले हतियार फाले । तपाईंले तिनीहरूलाई पछाडि गोली हान्नु भयो। ”

***

मेरो जीपको पछाडिको टायरले धुलो र बजरीको ठुलो प्वाल निस्क्यो जब म सडक C56 को छेउमा पूर्वतिर दौडें, ट्राफिकलाई बेवास्ता गर्दै। मलाई भित्रभित्रै अस्वस्थ महसुस भयो । मैले अझै फोनमा हिमायाको आवाज सुन्न सकिन। 'उनीहरु आउदै छन्। आबासी, तिनीहरू आउँदैछन्!' उसले आँसुको बीचमा फुसफुसाई। मैले पृष्ठभूमिमा गोली चलेको सुनें। मैले उहाँलाई हाम्रा दुई बच्चाहरूलाई तहखानेमा लैजान र सिँढीहरू मुनि भण्डारण लकर भित्र बन्द गर्न भनें।

मैले स्थानीय र प्रादेशिक प्रहरीलाई फोन गर्ने प्रयास गरें, तर लाइनहरू व्यस्त थिए। मैले मेरा छिमेकीहरूलाई खोजे, तर कसैले उठाएनन्। मैले मेरो कार रेडियोमा डायल घुमाएँ, तर सबै स्टेशनहरू मरेका थिए। मेरो फोनको इन्टरनेट रेडियोमा जडान गरिसकेपछि, बिहान सबेरै समाचार आयो: नैरोबी विद्रोहीहरूको हातमा परेको थियो।

दंगाहरूले सरकारी भवनहरू लुटिरहेका थिए र देश अराजकतामा थियो। मध्यपूर्वका देशहरूमा खाद्यान्न निर्यात गर्न सरकारी अधिकारीहरूले एक अर्ब डलरभन्दा बढी घूस लिएको कुरा बाहिर आएपछि, मलाई थाहा थियो कि यो केहि भयानक हुन अघि मात्र समयको कुरा हो। केन्यामा यस्तो स्क्यान्डल बिर्सन धेरै भोका मानिसहरू थिए।

एउटा कारको भग्नावशेष पार गरेपछि, पूर्वको बाटो खाली भयो, मलाई सडकमा चलाउन दिनुभयो। यसैबीच, पश्चिमतर्फ लागेका दर्जनौं कारहरू सुटकेस र घरका सामानहरूले भरिएका थिए। मैले किन सिक्न धेरै समय लागेन। मैले मेरो सहर, न्जोरो, र त्यहाँबाट उठिरहेको धुवाँको स्तम्भहरू फेला पार्न अन्तिम पहाड खाली गरें।

सडकहरू गोलीका प्वालहरूले भरिएका थिए र अझै टाढाबाट गोलीहरू चलिरहेको थियो। घर र पसलहरु खरानीमा परेका छन् । लाश, छिमेकी, मैले एकपल्ट चिया पिउने मान्छे, सडकमा सुतिरहेका, निर्जीव। केही कारहरू त्यहाँबाट गए, तर ती सबै उत्तरतिर नाकुरु सहरतिर लागे।

घरको ढोकामा लात हानेको भेट्टाउन मात्रै म घर पुगें। हातमा राइफल लिएर भित्र पसेँ, ध्यानपूर्वक घुसपैठ गर्नेहरूको कुरा सुन्दै। बैठक कोठा र भोजन कक्षको फर्निचर उल्टिएको थियो, र हामीसँग कस्ता बहुमूल्य चीजहरू हराइरहेका थिए। तहखानेको ढोका टुक्रा-टुक्रा भएको थियो र यसको ढाँचाबाट ढिलो गरी झुण्डिएको थियो। हातको छापको रगतले भरिएको ट्रेल सीढीबाट भान्साकोठासम्म पुग्छ। मैले सावधानीपूर्वक ट्रेल पछ्याएँ, राइफल ट्रिगरको वरिपरि मेरो औंला बलियो।

मैले मेरो परिवारलाई भान्साको टापुमा सुतेको पाएँ। फ्रिजमा रगतले लेखिएको थियो, ‘तिमीले हामीलाई मासु खान निषेध गर्यौ। बरु तिम्रो परिवारलाई खान्छौं।'

***

झडपमा अयो र हालीको मृत्यु भएको दुई महिना बितिसक्यो। हामीले असी भन्दा बढी मानिसहरूको शिकारी पार्टीबाट जंगली जनावरहरूको सम्पूर्ण बथानलाई बचायौं। हामीले ती सबैलाई मार्न सकेनौं, तर बाँकीलाई डराउनको लागि हामीले पर्याप्त मार्‍यौं। म एक्लै थिएँ र मलाई थाहा थियो कि मेरो समय छिट्टै आउनेछ, यदि शिकारीहरूले होइन, जंगलमा नै।

मैले मेरा दिनहरू जङ्गल र रिजर्भको मैदानमा गस्तीको बाटोमा हिंड्दै, बथानहरूलाई उनीहरूको शान्त जीवन बिताएको हेर्दै बिताएँ। मैले मेरो टोलीको लुकेको आपूर्ति क्यासहरूबाट मलाई के चाहिन्छ भनेर लिएँ। मैले स्थानीय शिकारीहरूलाई ट्र्याक गरें कि उनीहरूले आफूलाई चाहिएको कुरा मात्र मार्छन् र मैले मेरो स्नाइपर राइफलले सकेसम्म धेरै शिकारी पार्टीहरूलाई डराए।

देशभर जाडो पर्न थालेपछि, शिकारीहरूको समूहको सङ्ख्या बढ्दै गयो, र तिनीहरूले धेरै पटक आक्रमण गरे। केही हप्ता, शिकारीहरूले पार्कको दुई वा बढी छेउमा प्रहार गरे, जसले मलाई अरूलाई बचाउन कुन बथान छनोट गर्न बाध्य पार्यो। ती दिनहरू सबैभन्दा कठिन थिए। जनावरहरू मेरो परिवार थिए र यी जंगलीहरूले मलाई कसलाई बचाउने र कसलाई मर्न दिने भनेर निर्णय गर्न बाध्य तुल्याए।

अन्ततः त्यो दिन आयो जब कुनै विकल्प थिएन। मेरो ट्याब्लेटले एकैचोटि मेरो इलाकामा प्रवेश गर्ने चार शिकारी दलहरू दर्ता गर्यो। एक दल, जम्मा सोह्र जना मानिस, जङ्गलबाट बाटो बनाउँदै थिए। उनीहरु कोधारीको परिवारतर्फ लागेका थिए ।

***

पास्टर र मेरो साथी, नाकुरुबाट, डुमा, तिनीहरूले सुन्ने बित्तिकै आए। तिनीहरूले मलाई मेरो परिवारलाई ओछ्यानमा लपेट्न मद्दत गरे। त्यसपछि उनीहरूले मलाई गाउँको चिहानमा चिहान खन्न मद्दत गरे। मैले खनेको प्रत्येक फोहोरको साथ, मैले आफूलाई भित्र खाली भएको महसुस गरें।

म पास्टरको प्रार्थना सेवाका शब्दहरू सम्झन सक्दिन। त्यतिबेला, म मेरो परिवारलाई ढाकेको माटोको ताजा ढिलोमा मात्र हेर्छु, काठको क्रसमा लेखिएका र मेरो हृदयमा कोरिएका हिमाया, इस्सा र मोसी नामहरू।

"मलाई माफ गर्नुहोस्, मेरो साथी," डुमाले भने, जब उसले मेरो काँधमा हात राख्यो। “पुलिस आउनेछ। तिनीहरूले तपाईंलाई तपाईंको न्याय दिनेछन्। म तिमीलाई बाचा गर्छु।"

मैले टाउको हल्लाएँ। “उनीहरूबाट न्याय आउँदैन। तर मसँग हुनेछ।"

पास्टर चिहानको वरिपरि हिँडे र मेरो अगाडि उभिए। "मेरो छोरा, म तिम्रो हानिको लागि साँच्चै माफी चाहन्छु। तपाईंले तिनीहरूलाई स्वर्गमा फेरि देख्नुहुनेछ। भगवानले अब तिनीहरूको हेरचाह गर्नुहुनेछ।

"तिमीलाई निको हुन समय चाहिन्छ, आबासी। हामीसँग नाकुरु फर्कनुहोस्, "डुमाले भने। “आउनुहोस् मसँग बस्नुहोस्। मेरी श्रीमती र म तिम्रो हेरचाह गर्नेछौं।"

"होइन, मलाई माफ गर्नुहोस्, डुमा। ती पुरुष जसले यो गरे, उनीहरूले भने कि उनीहरूलाई मासु चाहियो। जब तिनीहरू यसको खोजीमा जान्छन् म तिनीहरूलाई पर्खनेछु।

"अबासी," पादरीले भने, "बदला भनेको तपाईं बाँच्नको लागि मात्र हुन सक्दैन।"

"यो सबै मैले छोडेको छु।"

"होइन, मेरो छोरा। तपाईंसँग अझै पनि उनीहरूको सम्झना छ, अहिले र सधैं। आफैलाई सोध्नुहोस्, तपाईं यसलाई सम्मान गर्न कसरी बाँच्न चाहनुहुन्छ।"

***

मिशन पूरा भयो। शिकारीहरू गए। म भुइँमा पल्टिएर पेटबाट बगिरहेको रगतलाई सुस्त बनाउन खोज्दै थिएँ। म दुखी थिएन। मलाई डर लागेन। चाँडै म मेरो परिवारलाई फेरि भेट्नेछु।

मैले मेरो अगाडि पाइलाहरू सुने। मेरो मुटु दौडियो । मैले ती सबैलाई गोली हान्ने विचार गरें। मेरो अगाडिका झाडीहरू हल्लिएपछि म मेरो राइफलको लागि झुक्किए। त्यसपछि उहाँ देखा पर्नुभयो।

कोधारी केही बेर उभिए, रिसाए, त्यसपछि मतिर फर्किए। मैले मेरो राइफल अलग राखें, आँखा बन्द गरें, र आफैलाई तयार गरें।

जब मैले आँखा खोलेँ, मैले कोधारीलाई मेरो असुरक्षित शरीरको माथि उभिएर मलाई हेरिरहनुभएको पाएँ। उसको फराकिलो आँखाले मैले बुझ्न सक्ने भाषा बोल्यो। उसले त्यो क्षणमा मलाई सबै कुरा बतायो। उसले रिसाए, मेरो दाहिनेतिर पाइला टेक्यो र बस्यो। उसले म तिर हात फैलायो र उसलाई लियो। कोधारी अन्तिमसम्म मसँगै बसे । 

*******

WWIII जलवायु युद्ध श्रृंखला लिङ्कहरू

कसरी २ प्रतिशत ग्लोबल वार्मिङले विश्व युद्ध निम्त्याउँछ: WWIII जलवायु युद्ध P2

WWIII जलवायु युद्धहरू: कथाहरू

संयुक्त राज्य अमेरिका र मेक्सिको, एक सीमाको कथा: WWIII जलवायु युद्ध P2

चीन, पहेंलो ड्र्यागनको बदला: WWIII जलवायु युद्ध P3

क्यानाडा र अष्ट्रेलिया, एक सम्झौता खराब भयो: WWIII जलवायु युद्ध P4

यूरोप, फोर्ट्रेस ब्रिटेन: WWIII जलवायु युद्ध P5

रूस, खेतमा जन्म: WWIII जलवायु युद्ध P6

भारत, भूतहरूको प्रतीक्षा गर्दै: WWIII जलवायु युद्ध P7

मध्य पूर्व, मरुभूमिमा फिर्ता झर्दै: WWIII जलवायु युद्ध P8

दक्षिणपूर्व एशिया, तपाईंको विगतमा डुब्दै: WWIII जलवायु युद्ध P9

दक्षिण अमेरिका, क्रान्ति: WWIII जलवायु युद्ध P11

WWIII जलवायु युद्ध: जलवायु परिवर्तनको भूराजनीति

संयुक्त राज्य अमेरिका VS मेक्सिको: जलवायु परिवर्तनको भूराजनीति

चीन, नयाँ विश्वव्यापी नेताको उदय: जलवायु परिवर्तनको भूराजनीति

क्यानाडा र अष्ट्रेलिया, बरफ र आगोको किल्ला: जलवायु परिवर्तनको भूराजनीति

युरोप, क्रूर शासनको उदय: जलवायु परिवर्तनको भूराजनीति

रूस, साम्राज्य फिर्ता स्ट्राइक: जलवायु परिवर्तनको भूराजनीति

भारत, अनिकाल र जगत: जलवायु परिवर्तनको भूराजनीति

मध्य पूर्व, अरब संसारको पतन र कट्टरपन्थी: जलवायु परिवर्तनको भूराजनीति

दक्षिणपूर्व एशिया, बाघहरूको पतन: जलवायु परिवर्तनको भूराजनीति

अफ्रिका, अनिकाल र युद्धको महाद्वीप: जलवायु परिवर्तनको भूराजनीति

दक्षिण अमेरिका, क्रान्तिको महाद्वीप: जलवायु परिवर्तनको भूराजनीति

WWIII जलवायु युद्ध: के गर्न सकिन्छ

सरकारहरू र विश्वव्यापी नयाँ सम्झौता: जलवायु युद्धको अन्त्य P12

तपाईंले जलवायु परिवर्तनको बारेमा के गर्न सक्नुहुन्छ: जलवायु युद्धको अन्त्य P13