हाम्रो भविष्य शहरी छ: शहरहरूको भविष्य P1

सहरहरू हुन् जहाँ विश्वको सबैभन्दा धेरै सम्पत्ति उत्पन्न हुन्छ। सहरहरूले प्रायः चुनावको भाग्य निर्धारण गर्छन्। सहरहरूले देशहरू बीचको पूंजी, मानिसहरू र विचारहरूको प्रवाहलाई बढ्दो रूपमा परिभाषित र नियन्त्रण गर्दछ।

शहरहरू राष्ट्रहरूको भविष्य हुन्। 

दश मध्ये पाँच जना मानिस पहिले नै एउटा सहरमा बसोबास गर्छन्, र यदि यो शृङ्खला अध्याय २०५० सम्म पढिरह्यो भने, त्यो संख्या १० मा नौ हुनेछ। मानवताको संक्षिप्त, सामूहिक इतिहासमा, हाम्रा सहरहरू अहिलेसम्मको हाम्रो सबैभन्दा महत्त्वपूर्ण आविष्कार हुन सक्छन्, तर हामीले तिनीहरू के बन्न सक्छन् भन्ने सतह मात्र खरोंच गरेका छौं। सहरहरूको भविष्यमा यस शृङ्खलामा, हामी आगामी दशकहरूमा शहरहरू कसरी विकसित हुनेछन् भनेर अन्वेषण गर्नेछौं। तर पहिले, केहि सन्दर्भ।

सहरहरूको भविष्यको वृद्धिको बारेमा कुरा गर्दा, यो संख्याको बारेमा हो। 

सहरहरूको अवरुद्ध वृद्धि

2016 को अनुसार, विश्वको आधा भन्दा बढी जनसंख्या शहरहरूमा बस्छन्। 2050 सम्म, लगभग 70 प्रतिशत विश्वका सहरहरूमा बस्नेछन् र उत्तर अमेरिका र युरोपमा ९० प्रतिशतभन्दा बढी हुनेछन्। मापनको ठूलो अर्थको लागि, यी संख्याहरूलाई विचार गर्नुहोस् संयुक्त राष्ट्र संघबाट:

• हरेक वर्ष, 65 मिलियन मानिसहरू विश्वको शहरी जनसंख्यामा सामेल हुन्छन्।
• अनुमानित विश्व जनसंख्या बृद्धि संग संयुक्त, 2.5 सम्म 2050 बिलियन मानिसहरू शहरी वातावरणमा बसोबास गर्ने अपेक्षा गरिएको छ - त्यो वृद्धिको 90 प्रतिशत अफ्रिका र एशियाबाट उत्पन्न भएको छ।
• भारत, चीन र नाइजेरियाले यो अनुमानित वृद्धिको कम्तिमा 37 प्रतिशत बनाउने अपेक्षा गरिएको छ, जसमा भारतले 404 मिलियन शहरी बासिन्दाहरू, चीनले 292 मिलियन, र नाइजेरियाले 212 मिलियन थप्नेछ।
• हालसम्म विश्वको सहरी जनसंख्या सन् १९५० मा ७४ करोड ६० लाख मात्र रहेकोमा सन् २०१४ सम्ममा ३ अर्ब ९० करोड पुगेको छ। सन् २०४५ सम्ममा विश्वको सहरी जनसङ्ख्या ६ अर्ब नाघेको छ।

सँगै लिएर, यी बिन्दुहरूले घनत्व र जडान तर्फ मानवताको जीवित प्राथमिकताहरूमा विशाल, सामूहिक परिवर्तनलाई चित्रण गर्दछ। तर शहरी जङ्गलको प्रकृति के छ यी सबै मानिसहरू गुरुत्वाकर्षण गर्दै छन्? 

मेगासिटीको उदय

कम्तिमा 10 मिलियन सहरीहरू सँगै बस्ने प्रतिनिधित्व गर्छन् जुन अहिले आधुनिक मेगासिटीको रूपमा परिभाषित गरिएको छ। 1990 मा, त्यहाँ विश्वभर केवल 10 मेगासिटीहरू थिए, सामूहिक रूपमा 153 मिलियन आवास। 2014 मा, त्यो संख्या 28 मिलियन आवास भएको 453 मेगासिटीहरूमा बढ्यो। र 2030 सम्म, संयुक्त राष्ट्रले विश्वभर कम्तिमा 41 मेगासिटीहरू परियोजना गर्दछ। तलको नक्सा ब्लूमबर्ग मिडियाबाट भोलिको मेगासिटीहरूको वितरण चित्रण गर्दछ:

केही पाठकहरूलाई के अचम्म लाग्न सक्छ कि भोलिको मेगासिटीहरूमा बहुमत उत्तर अमेरिकामा हुनेछैन। उत्तरी अमेरिकाको घट्दो जनसंख्या दरको कारण (हाम्रो मा उल्लिखित मानव जनसंख्याको भविष्य शृङ्खला), अमेरिका र क्यानाडाका सहरहरूलाई मेगासिटी क्षेत्रमा इन्धन दिन पर्याप्त मानिसहरू हुनेछैनन्, न्यूयोर्क, लस एन्जलस र मेक्सिको सिटीका पहिले नै ठूलो शहरहरू बाहेक।  

यसैबीच, २०३० को दशकमा एशियाली मेगासिटीहरूलाई राम्रोसँग इन्धन गर्न पर्याप्त जनसंख्या वृद्धि हुनेछ। पहिले नै, 2030 मा, टोकियो 2016 मिलियन शहरीहरूसँग पहिलो, दिल्ली 38 मिलियन र सांघाई 25 मिलियन संग पछि छ।  

चीन: जुनसुकै हालतमा सहरीकरण गर्नुहोस्

सहरीकरण र मेगासिटी निर्माणको सबैभन्दा प्रभावशाली उदाहरण चीनमा के भइरहेको छ। 

मार्च 2014 मा, चीनका प्रधानमन्त्री ली खछ्याङले "नयाँ सहरीकरणमा राष्ट्रिय योजना" को कार्यान्वयनको घोषणा गर्नुभयो। यो एक राष्ट्रिय पहल हो जसको लक्ष्य सन् २०२० सम्ममा चीनको ६० प्रतिशत जनसङ्ख्यालाई सहरमा स्थानान्तरण गर्ने हो। करिब ७० करोड पहिले नै सहरहरूमा बसोबास गर्दै आएकाले उनीहरूका ग्रामीण समुदायहरूबाट थप १० करोडलाई कम समयमै नवनिर्मित सहरी विकासमा सार्नु समावेश छ। एक दशक भन्दा बढी। 

वास्तवमा, यस योजनाको केन्द्रबिन्दुमा यसको राजधानी बेइजिङलाई बन्दरगाह सहर टियानजिन र ठूलो मात्रामा हेबेई प्रान्तसँग मिलाएर फराकिलो घना बनाउन समावेश छ। सुपरसिटी नाम, जिंग-जिन-जी। 132,000 वर्ग किलोमिटर (लगभग न्यूयोर्क राज्यको आकार) र 130 मिलियन भन्दा बढी मानिसहरूलाई समेट्ने योजना गरिएको, यो सहर-क्षेत्र हाइब्रिड संसार र इतिहास दुवैमा आफ्नो प्रकारको सबैभन्दा ठूलो हुनेछ। 

यस महत्वाकांक्षी योजनाको पछाडिको ड्राइभ भनेको वर्तमान प्रवृत्तिको बीचमा चीनको आर्थिक बृद्धिलाई प्रोत्साहित गर्नु हो जसले यसको वृद्ध जनसंख्याले देशको अपेक्षाकृत हालको आर्थिक उकालोलाई सुस्त बनाउन थालेको छ। विशेष गरी, चीनले सामानको घरेलु उपभोगलाई प्रोत्साहन दिन चाहन्छ ताकि यसको अर्थतन्त्र चल्नका लागि निर्यातमा कम निर्भर होस्। 

सामान्य नियमको रूपमा, सहरी जनसंख्याले ग्रामीण जनसंख्यालाई उल्लेखनीय रूपमा उपभोग गर्ने प्रवृत्ति छ, र चीनको राष्ट्रिय तथ्याङ्क ब्यूरोका अनुसार, यसको कारणले गर्दा शहरवासीहरूले ग्रामीण क्षेत्रका मानिसहरूको तुलनामा 3.23 गुणा बढी कमाउँछन्। परिप्रेक्ष्यमा, जापान र अमेरिकामा उपभोक्ता उपभोगसँग सम्बन्धित आर्थिक गतिविधिले उनीहरूका सम्बन्धित अर्थतन्त्रहरूको 61 र 68 प्रतिशत प्रतिनिधित्व गर्‍यो (2013)। चीनमा यो संख्या ४५ प्रतिशतको नजिक छ। 

तसर्थ, चीनले जति छिटो आफ्नो जनसंख्यालाई सहरीकरण गर्न सक्छ, त्यति नै छिटो आफ्नो घरेलु उपभोग अर्थतन्त्रलाई बढाउन सक्छ र अर्को दशकसम्म आफ्नो समग्र अर्थतन्त्रलाई राम्रोसँग गुनगुनाउन सक्छ। 

सहरीकरण तर्फको यात्रालाई कुन कुराले शक्ति दिइरहेको छ

किन यति धेरै मानिसहरू ग्रामीण टाउनशिपहरू भन्दा शहरहरू छनौट गर्दैछन् भनेर व्याख्या गर्ने कोही पनि छैन। तर धेरैजसो विश्लेषकहरूले सहरीकरणलाई अगाडि बढाउने कारकहरू दुईवटा विषयहरूमध्ये एउटामा पर्छन्: पहुँच र जडान।

पहुँचको साथ सुरु गरौं। व्यक्तिपरक स्तरमा, जीवनको गुणस्तरमा ठूलो भिन्नता नहुन सक्छ वा ग्रामीण बनाम शहरी सेटिङहरूमा कसैले महसुस गर्न सक्छ। वास्तवमा, कोही-कोहीले व्यस्त शहरी जङ्गलभन्दा शान्त ग्रामीण जीवनशैली मन पराउँछन्। यद्यपि, उच्च गुणस्तरका विद्यालय, अस्पताल वा यातायात पूर्वाधारमा पहुँच जस्ता स्रोत र सेवाहरूमा पहुँचको सन्दर्भमा यी दुईलाई तुलना गर्दा ग्रामीण क्षेत्रहरू मात्रात्मक बेफाइदामा छन्।

मानिसहरूलाई शहरहरूमा धकेल्ने अर्को स्पष्ट कारक भनेको ग्रामीण क्षेत्रहरूमा अवस्थित नभएको रोजगारीका अवसरहरूको सम्पत्ति र विविधतामा पहुँच हो। अवसरको यो असमानताले गर्दा शहरी र ग्रामीण बासिन्दाहरू बीचको सम्पत्ति विभाजन पर्याप्त र बढ्दो छ। ग्रामीण परिवेशमा जन्मेकाहरूलाई सहरमा बसाइ सरेर गरिबीबाट उम्कने सम्भावना बढी हुन्छ। शहरहरूमा यो भाग्ने प्रायः भनिन्छ 'ग्रामीण उडान.'

र यस उडानको नेतृत्व सहस्राब्दीहरू हुन्। हाम्रो मानव जनसंख्याको भविष्य श्रृंखलामा व्याख्या गरिएझैं, युवा पुस्ताहरू, विशेष गरी सहस्राब्दी र चाँडै शताब्दीहरू, अधिक सहरीकृत जीवनशैली तर्फ आकर्षित भइरहेका छन्। ग्रामीण उडान जस्तै, मिलेनियल्स पनि नेतृत्व गर्दै छन् 'उपनगरीय उडान' थप कम्प्याक्ट र सुविधाजनक शहरी बस्ने व्यवस्थामा। 

तर निष्पक्ष हुन, त्यहाँ ठूलो सहरमा साधारण आकर्षण भन्दा बढी ड्राइभिंग Millennials प्रेरणा छ। औसतमा, अध्ययनहरूले उनीहरूको सम्पत्ति र आय सम्भावनाहरू अघिल्लो पुस्ताहरू भन्दा उल्लेखनीय रूपमा कम रहेको देखाउँछन्। र यो यी मामूली वित्तीय सम्भावनाहरू हुन् जसले तिनीहरूको जीवनशैली छनोटहरूलाई असर गरिरहेको छ। उदाहरणका लागि, सहस्राब्दीहरूले भाडामा लिन, सार्वजनिक ट्रान्जिट र लगातार सेवा र मनोरञ्जन प्रदायकहरू प्रयोग गर्न रुचाउँछन् जुन हिड्न मिल्ने दूरीमा छन्, धितो र कारको स्वामित्वमा र नजिकको सुपरमार्केटमा लामो दूरीको ड्राइभिङको विपरीत - खरिदहरू र गतिविधिहरू जुन तिनीहरूका लागि सामान्य थियो। धनी आमाबाबु र हजुरबुबा।

पहुँचसँग सम्बन्धित अन्य कारकहरू समावेश छन्:

• सेवानिवृत्तहरू सस्तो सहरी अपार्टमेन्टहरूको लागि आफ्नो उपनगरीय घरहरूको आकार घटाउँदै;
• सुरक्षित लगानीको खोजीमा पश्चिमी रियल इस्टेट बजारहरूमा विदेशी पैसाको बाढी;
• र 2030 सम्ममा, जलवायु शरणार्थीहरू (धेरै विकासोन्मुख देशहरूबाट) ग्रामीण र शहरी वातावरणबाट भाग्ने ठूलो छालहरू जहाँ आधारभूत पूर्वाधारहरू तत्वहरूको अधीनमा परेका छन्। हामी हाम्रो मा ठूलो विस्तारमा यो छलफल जलवायु परिवर्तनको भविष्य श्रृंखला।

तैपनि सहरीकरणलाई शक्ति दिने ठूलो कारक जडानको विषयवस्तु हो। यो कुरा ध्यानमा राख्नुहोस् कि यो केवल ग्रामीण मानिसहरू शहरहरूमा सर्ने मात्र होइन, यो शहरवासीहरू पनि ठूला वा राम्रो डिजाइन गरिएका शहरहरूमा सर्दै छन्। विशेष सपना वा सीप सेट भएका व्यक्तिहरू शहर वा क्षेत्रहरूमा आकर्षित हुन्छन् जहाँ तिनीहरूको आवेग साझा गर्ने मानिसहरूको बढी एकाग्रता हुन्छ — समान विचारधाराका मानिसहरूको घनत्व जति बढी हुन्छ, नेटवर्कमा अधिक अवसरहरू र व्यावसायिक र व्यक्तिगत लक्ष्यहरू आत्म-वास्तविक बनाउन। एक छिटो दर। 

उदाहरण को लागी, अमेरिका मा एक प्राविधिक वा विज्ञान आविष्कारक, तिनीहरू हाल बसोबास गर्ने सहर को परवाह नगरी, सान फ्रान्सिस्को र सिलिकन भ्याली जस्ता प्राविधिक-मैत्री शहरहरु र क्षेत्रहरु तिर आकर्षित महसुस हुनेछ। त्यस्तै गरी, एक अमेरिकी कलाकार अन्ततः सांस्कृतिक रूपमा प्रभावशाली शहरहरू, जस्तै न्यूयोर्क वा लस एन्जलस तर्फ आकर्षित हुनेछन्।

यी सबै पहुँच र जडान कारकहरूले विश्वको भविष्यका मेगासिटीहरू निर्माण गर्ने कन्डो बूमलाई इन्धन दिइरहेका छन्। 

शहरहरूले आधुनिक अर्थतन्त्रलाई चलाउँछन्

हामीले माथिको छलफलबाट छाडेका एउटा कारक हो, कसरी राष्ट्रिय स्तरमा, सरकारहरूले कर राजस्वको सिंहको हिस्सा अधिक सघन जनसंख्या भएको क्षेत्रमा लगानी गर्न रुचाउँछन्।

तर्क सरल छ: औद्योगिक वा शहरी पूर्वाधार र घनत्वमा लगानीले ग्रामीण क्षेत्रहरूलाई समर्थन गर्ने भन्दा लगानीमा उच्च प्रतिफल प्रदान गर्दछ। साथै, अध्ययनहरू देखाइएका छन् कि सहरको जनघनत्व दोब्बरले उत्पादकत्वलाई छ देखि २८ प्रतिशतको बीचमा बढाउँछ। त्यस्तै, अर्थशास्त्री एडवर्ड ग्लेजर हेरिएको विश्वका बहुसंख्यक-सहरी समाजहरूमा प्रतिव्यक्ति आय बहुसंख्यक-ग्रामीण समाजहरूको चार गुणा हो। र ए रिपोर्ट म्याककिन्से एण्ड कम्पनीले सन् २०२५ सम्ममा बढ्दो सहरहरूले विश्व अर्थतन्त्रमा वार्षिक ३० ट्रिलियन डलर आम्दानी गर्न सक्ने बताएको छ । 

समग्रमा, एक पटक शहरहरूले जनसंख्याको आकार, घनत्व, भौतिक निकटताको निश्चित स्तरमा पुगेपछि, तिनीहरूले मानव विचारको आदानप्रदानलाई सहज बनाउन थाल्छन्। सञ्चारको यो बढ्दो सहजताले कम्पनीहरू भित्र र बिचमा अवसर र नवप्रवर्तनलाई सक्षम बनाउँछ, साझेदारी र स्टार्टअपहरू सिर्जना गर्दछ - यी सबैले ठूलो मात्रामा अर्थतन्त्रको लागि नयाँ धन र पूँजी उत्पन्न गर्दछ।

ठूला सहरहरूको बढ्दो राजनीतिक प्रभाव

सामान्य ज्ञानले पछ्याउँछ कि शहरहरूले जनसंख्याको एक ठूलो प्रतिशतलाई अवशोषित गर्न थालेपछि, तिनीहरूले पनि मतदाता आधारको ठूलो प्रतिशतलाई कमान्ड गर्न थाल्छन्। अर्को तरिका राख्नुहोस्: दुई दशक भित्र, शहरी मतदाताहरू ग्रामीण मतदाताहरूको संख्यामा अचम्मलाग्दो रूपमा बढी हुनेछन्। एकचोटि यो भएमा, प्राथमिकता र स्रोतहरू ग्रामीण समुदायबाट शहरी समुदायहरूमा अझ छिटो दरमा सर्नेछ।

तर सायद यो नयाँ सहरी भोटिंग ब्लकले अझ गहिरो प्रभाव पार्छ जुन उनीहरूको सहरहरूमा अधिक शक्ति र स्वायत्ततामा मतदान गर्नु हो।

हाम्रा सहरहरू आज राज्य र संघीय विधायकहरूको औंलामुनि रहे पनि, तिनीहरूको व्यवहार्य मेगासिटीहरूमा निरन्तर वृद्धि पूर्णतया सरकारका यी उच्च तहहरूबाट प्रत्यायोजित कर र व्यवस्थापन अधिकारहरू प्राप्त गर्नमा निर्भर छ। १० मिलियन वा सोभन्दा बढीको सहरले दैनिक रूपमा व्यवस्थापन गर्ने दर्जनौंदेखि सयौं पूर्वाधार परियोजनाहरू र पहलहरू अगाडि बढाउन सरकारको उच्च तहबाट स्वीकृति चाहिन्छ भने प्रभावकारी रूपमा सञ्चालन गर्न सक्दैन। 

हाम्रा प्रमुख बन्दरगाह सहरहरू, विशेष गरी, यसको राष्ट्रका विश्वव्यापी व्यापार साझेदारहरूबाट स्रोत र सम्पत्तिको ठूलो प्रवाह व्यवस्थापन गर्छन्। यसैबीच, प्रत्येक राष्ट्रको राजधानी सहर पहिले नै शून्य छ (र केही अवस्थामा, अन्तर्राष्ट्रिय नेताहरू) जहाँ यो गरिबी र अपराध न्यूनीकरण, महामारी नियन्त्रण र बसाइसराइ, जलवायु परिवर्तन र प्रतिआतंकवाद सम्बन्धी सरकारी पहलहरू कार्यान्वयन गर्न आउँछ। धेरै तरिकामा, आजका मेगासिटीहरूले पहिले नै विश्वव्यापी रूपमा मान्यता प्राप्त सूक्ष्म-राज्यहरू जस्तै पुनर्जागरण वा सिंगापुरको इटालियन शहर-राज्यहरू जस्तै कार्य गर्दछ।

बढ्दो मेगासिटीहरूको कालो पक्ष

सहरहरूको यी सबै चम्किलो प्रशंसाका साथ, यदि हामीले यी महानगरहरूको नकारात्मक पक्षलाई उल्लेख नगरेको भए हामी बेपत्ता हुनेछौं। स्टिरियोटाइपहरू बाहेक, विश्वभरका मेगासिटीहरूले सामना गर्ने सबैभन्दा ठूलो खतरा भनेको बस्तीहरूको वृद्धि हो।

अनुसार UN-Habitat माबस्ती भन्नाले "सुरक्षित पानी, सरसफाई, र अन्य महत्वपूर्ण पूर्वाधारमा अपर्याप्त पहुँच, साथै गरीब आवास, उच्च जनसंख्या घनत्व, र आवासमा कानूनी कार्यकालको अभाव" को रूपमा परिभाषित गरिएको छ। ETH ज्यूरिख विस्तार यस परिभाषामा थप्नको लागि कि बस्तीहरूले "कमजोर वा अनुपस्थित शासन संरचनाहरू (कम्तिमा वैध अधिकारीहरूबाट), व्यापक कानुनी र भौतिक असुरक्षा, र प्रायः औपचारिक रोजगारीमा अत्यन्त सीमित पहुँच" पनि देखाउन सक्छन्।

समस्या यो हो कि आज (2016) को रूपमा विश्वव्यापी रूपमा लगभग एक अरब मानिसहरू एक बस्ती को रूप मा परिभाषित गर्न सकिन्छ मा बस्छन्। र अर्को एक देखि दुई दशकहरूमा, यो संख्या तीन कारणहरूको लागि नाटकीय रूपमा बढ्न सेट गरिएको छ: अतिरिक्त ग्रामीण जनसंख्या काम खोज्दै (हाम्रो पढ्नुहोस्। काम को भविष्य शृङ्खला), जलवायु परिवर्तनका कारण हुने वातावरणीय प्रकोपहरू (हाम्रो पढ्नुहोस् जलवायु परिवर्तनको भविष्य श्रृंखला), र प्राकृतिक स्रोतहरूमा पहुँचको लागि मध्य पूर्व र एशियामा भविष्यमा द्वन्द्वहरू (फेरि, जलवायु परिवर्तन श्रृंखला)।

अन्तिम बिन्दुमा ध्यान केन्द्रित गर्दै, अफ्रिका, वा सिरियाका युद्धग्रस्त क्षेत्रहरूका शरणार्थीहरूलाई शरणार्थी शिविरहरूमा लामो समयसम्म बस्न बाध्य पारिएको छ जुन सबै उद्देश्य र उद्देश्यका लागि बस्ती भन्दा फरक छैन। नराम्रो, UNHCR को अनुसार, शरणार्थी शिविरमा औसत बसाइ 17 वर्ष सम्म हुन सक्छ।

यी शिविरहरू, यी बस्तीहरू, तिनीहरूको अवस्था दीर्घकालीन रूपमा कमजोर रहन्छ किनभने सरकार र गैरसरकारी संस्थाहरूले उनीहरूलाई मानिसहरूसँग फुल्ने अवस्थाहरू (वातावरणीय प्रकोप र द्वन्द्व) अस्थायी हुन् भन्ने विश्वास गर्छन्। तर सिरियाली युद्ध पाँच वर्ष पुरानो, 2016 को रूपमा, कुनै अन्त देखिने छैन। अफ्रिकामा केही द्वन्द्वहरू लामो समयदेखि चलिरहेका छन्। समग्रमा तिनीहरूको जनसंख्याको आकारलाई ध्यानमा राख्दै, तिनीहरूले भोलिको मेगासिटीहरूको वैकल्पिक संस्करण प्रतिनिधित्व गर्छन् भन्ने तर्क गर्न सकिन्छ। र यदि सरकारले ती बस्तीहरूलाई क्रमशः स्थायी गाउँ र शहरहरूमा विकास गर्न कोषको पूर्वाधार र उचित सेवाहरू मार्फत उनीहरूलाई तदनुरूप व्यवहार गरेन भने, यी बस्तीहरूको वृद्धिले अझ घातक खतरा निम्त्याउनेछ। 

बेवास्ता गरिएमा, बढ्दो बस्तीहरूको खराब अवस्था बाहिर फैलिन सक्छ, जसले ठूलो मात्रामा राष्ट्रहरूलाई विभिन्न राजनीतिक, आर्थिक र सुरक्षा खतराहरू निम्त्याउन सक्छ। उदाहरणका लागि, यी बस्तीहरू संगठित आपराधिक गतिविधि (रियो डी जेनेरियो, ब्राजिलको फेभलामा देखिए जस्तै) र आतंकवादी भर्ती (इराक र सिरियाका शरणार्थी शिविरहरूमा देखिए जस्तै) को लागि एक उत्तम प्रजनन स्थल हो, जसका सहभागीहरूले विनाश निम्त्याउन सक्छन्। तिनीहरूले छिमेकी शहरहरू। त्यसैगरी, यी बस्तीहरूको खराब सार्वजनिक स्वास्थ्य अवस्था धेरै संक्रामक रोगजनकहरू बाहिर छिटो फैलिनको लागि उत्तम प्रजनन स्थल हो। समग्रमा, भोलिको राष्ट्रिय सुरक्षा खतराहरू ती भविष्यका मेगा-स्लमहरूबाट उत्पन्न हुन सक्छ जहाँ सुशासन र पूर्वाधारको शून्यता छ।

भविष्यको शहर डिजाइन गर्दै

चाहे यो सामान्य बसाईवास होस् वा जलवायु वा द्वन्द्व शरणार्थीहरू, विश्वभरका शहरहरूले आउँदो दशकहरूमा उनीहरूको सहरको सीमा भित्र बसोबास गर्ने नयाँ बासिन्दाहरूको वृद्धिको लागि गम्भीरताका साथ योजना बनाइरहेका छन्। त्यसकारण अग्रगामी सोचका सहर योजनाकारहरूले भोलिका सहरहरूको दिगो विकासको लागि योजना बनाउन नयाँ रणनीतिहरू तयार गरिसकेका छन्। हामी यस शृङ्खलाको दोस्रो अध्यायमा सहर योजनाको भविष्यको खोजी गर्नेछौं।

शहर श्रृंखला को भविष्य

भोलिको मेगासिटीहरू योजना गर्दै: शहरहरूको भविष्य P2

थ्रीडी प्रिन्टिङ र म्याग्लेभ्सले निर्माणमा क्रान्ति ल्याएपछि घरको मूल्य घट्यो: शहरहरूको भविष्य P3    

कसरी चालकविहीन कारहरूले भोलिका मेगासिटीहरूलाई पुन: आकार दिनेछन्: शहरहरू P4 को भविष्य

सम्पत्ति कर प्रतिस्थापन गर्न र भीड अन्त्य गर्न घनत्व कर: शहरहरूको भविष्य P5

पूर्वाधार 3.0, भोलिको मेगासिटीहरूको पुनर्निर्माण: शहरहरूको भविष्य P6