Kwantumrun

BEELDKREDIET: Kwantumrun

China; De wraak van de Yellow Dragon: WWIII Climate Wars P3

David Tal, uitgever, futurist
@DavidTalWrites
LinkedIn

Wed, 09 / 16 / 2020 - 06: 07

2046 - Peking, China

'De gele draak heeft weer toegeslagen', zei manager Chow toen hij ons donkere, door een computerscherm verlichte kantoor binnenkwam. "Protesten van klasse twee worden nu gevolgd in drieëntwintig steden." Hij tikte op zijn tablet en dwong de schermen van onze computers om over te schakelen naar live CCTV-beelden van de nationale protesten. “Daar, zie je. Kijk naar al die onruststokers."

Zoals gewoonlijk was de aankondiging van Manager Chow oud nieuws voor mijn team. Maar gezien zijn familiebanden bij het politburo, is het belangrijk om manager Chow zich belangrijk te laten voelen. “Hoe wil je dat we verder gaan?” Ik vroeg. “Sinds de piratenuitzending live ging, hebben we onze onderdrukking van protestgerelateerde reacties op sociale media in onze toegewezen regio al verhoogd.”

'Liling, het is serieus deze keer. De president heeft zich beziggehouden met de terroristische activiteiten van de Yellow Dragon. Hij heeft zelf nog geen twee uur geleden ons kantoor gebeld.” Manager Chow staarde het kantoor rond en controleerde of mijn collega-censuurspecialisten - Weimin, Xin, Ping, Delun en Shaiming - opletten. 'Ik heb net een ontmoeting met minister Ch'ien verlaten. Hij haalt je team uit de monitoring van sociale media. Het zal worden toegewezen aan een kleinere eenheid. In opdracht van het Ministerie van Openbare Veiligheid heb je nu de taak om de identiteit van de Gele Draak te achterhalen.”

Ik hoorde het gemompel van opwinding van mijn teamleden achter me. "Maar hoe zit het met het team van Huang in Guangdong en het team van Shau? Hebben ze hem niet met succes opgespoord?"

“Beiden mislukt. En beide teams zijn nu ontbonden.” De ogen van manager Chow waren op de mijne gericht. “Jullie team is de beste in de regio. Jij vertegenwoordigt mij. En nu kijkt de president toe. Hij heeft ons bevolen deze slang te vangen voor de nationale verkiezingen in november. … Twee weken, Liling. Het zou onverstandig zijn om te falen."

***

Ik verliet mijn kantoor laat, richting het westen op Guanghua Road, langs het CCTV-hoofdkwartier. Het zou bijna een uur duren om naar huis te lopen en de avond was veel kouder dan de winters waaraan ik als kind gewend was geraakt. Ik dacht erover om een taxi te nemen, maar ik moest mezelf verliezen tijdens de wandeling, mijn geest ontspannen.

Mijn team was gespannen door de waarschuwing van Manager Chow. Om hun zorgen weg te nemen, liet ik kommen pho bezorgen bij onze favoriete Vietnamese winkel en we bleven op kantoor totdat we het eens waren over een strategie voor onze digitale jacht. De Gele Draak was een gevaarlijke activist, maar belangrijker nog, de Draak was een ingenieuze hacker met toegang tot een beperkte kwantumcomputer. De draak was een geest die elke firewall kon binnendringen.

Toen je naar huis liep, zelfs in het zakendistrict, kon je op elke hoek graffiti zien die de Gele Draak steunde. Nog nooit waren de mensen zo brutaal. De Draak heeft iets in hen wakker gemaakt.

Om kwart over tien bereikte ik mijn gebouw in de wijk Dongcheng. Het was veel te laat. Moeder zou het afkeuren. Toen ik de deur van mijn appartement op de achtste verdieping opendeed, trof ik mijn moeder op de bank aan met de televisie aan, net zoals ik haar had achtergelaten. Je bent te laat, schold ze uit, terwijl ik het licht aandeed.

"Ja moeder. Heb je het nieuws niet gezien? Dit is een drukke tijd voor ons met de protesten.”

Het kan me niet schelen, zei ze. Ik ben een oude vrouw. Een kind moet voor haar ouder zorgen als ze ziek is. Je geeft meer om de partij dan om mij.

Ik zat op de bank bij haar met deken bedekte voeten. Ze rook, maar niet meer dan normaal. „Dat is niet waar, moeder. Jij bent alles voor mij. Wie heeft ervoor betaald om de sloppenwijken te verlaten? Wie betaalde uw rekeningen toen vader stierf? Waarom denk je dat ik je hierheen heb gebracht toen je ademhaling verslechterde?”

Ik mis ons huis, zei ze. Ik mis het werken op het veld. Ik mis het voelen van de grond tussen mijn tenen. Kunnen we teruggaan?

"Geen moeder. Ons huis is nu weg." Sommige dagen waren beter dan andere. Ik moest mezelf eraan herinneren dat ik niet boos moest worden. Dit was niet mijn echte moeder. Alleen een geest van de vrouw die ik ooit kende.

***

'Ik kan de strategie nog steeds niet zien,' zei Weimin, terwijl hij door de nieuwsberichten bladerde die werden getoond op het scherm dat de lengte van onze kantoortafel besloeg.

'Nou, hij probeert duidelijk partijfunctionarissen in verlegenheid te brengen,' voegde Delun eraan toe, tussen slurpen door, 'maar de timing van de releases, de geselecteerde media, de geografische doelen, ze lijken allemaal zo willekeurig. Zonder de kwantumhandtekening van zijn IP zouden we er niet eens zeker van zijn dat hij degene was achter de releases.

'Delun, als je nog een druppel op onze tafel morst, laat ik je het hele kantoor schoonmaken. Weet je hoe lang het me heeft gekost om dit scherm opnieuw af te werken?'

"Sorry, Li." Delun schrobde de druppels eraf met zijn mouw, terwijl het team grinnikte.

"Wat denk je, Li?" vroeg Ping. "Mist er iets?"

'Ik denk dat jullie allebei gelijk hebben. De draak wil de partij ondermijnen, maar de willekeur van zijn vrijlatingen is ook zijn manier om onopgemerkt te blijven. We zullen zijn volgende doelwit of middel voor persberichten niet kunnen voorspellen, daarom moeten we ons ergens anders op richten. Wat is zijn kernboodschap? Zijn ultieme doel? Al deze releases voelen te klein aan om de inspanningen van de Dragon waardig te zijn."

"Is zijn doel niet om onze glorieuze staat te vernietigen door middel van deze giftige foto's en e-mails?" zei Xin. “Deze slang is een gek. Het enige waar hij om geeft is het ruïneren van onze nationale eenheid. Waarom zoeken we orde in zijn chaos?”

Xin was nooit de slimste onder ons. “Ongeacht zijn mentale toestand. Alle mannen hebben redenen voor hun daden. Het is het 'waarom' waar we ons op moeten richten.”

"Misschien is het het beste om opnieuw te beginnen," zei Shaiming.

Ik ging akkoord. Ik wuifde met mijn hand over de tafel en maakte de display vrij van ieders nieuwspicking en notities. Ik heb toen een map van mijn tablet geknepen en op het scherm van de tafel getikt om de inhoud over te brengen. Het scherm toonde vervolgens een tijdlijn van de heldendaden van de draak over de volledige lengte van de tafel.

“De Gele Draak verscheen voor het eerst drie maanden geleden op 1 juli 2046, de oprichtingsdag van de CPC”, legde ik uit. "Tijdens het hoogtepunt van de grote hongersnood onderbrak hij een nieuwsuitzending op de staatstelevisie om beelden en video's te tonen van ministers die geschenken uitwisselden en zich overgaven aan een feestelijk feest. De ministers traden af en twee weken gingen voorbij zonder verdere berichten.

“Toen bracht hij een e-mailpakket uit op de WeChat-berichtenservice. Twee jaar aan berichten van minister Gamzen, van de provincie Fujian, over steekpenningen en andere subversieve activiteiten. Kort daarna stapte hij op.”

“Sindsdien worden elke drie dagen e-mailbijlagen willekeurig vrijgegeven via de pers, sociale media, berichten-apps of virtual reality-bijeenkomsten, waardoor provinciale leiders worden beschuldigd van soortgelijke wandaden. De meesten stapten af, terwijl anderen zelfmoord pleegden voordat hun e-mails werden vrijgegeven.

“Nu richt de Draak zich op individuele ministers. Dat laatste heeft de reputatie van minister Boon verpest. Het gerucht ging dat hij de volgende in de rij zou zijn voor het presidentschap."

"Met zoveel ministers in diskrediet", zei Weimin, "is het mogelijk voor de partij om een nieuwe president, nieuwe ministers te kiezen?"

Shaiming schudde zijn hoofd. “De demonstranten noemen dit niet voor niets de Grote Zuivering. Met de meest gekwalificeerde bureaucraten die niet in staat zijn om naar hogere posities op te klimmen, is het moeilijk te begrijpen hoe de volgende generatie van de regering kan functioneren.”

'Dan hebben we ons eindspel,' zei ik. “Tussen het uitvallen van de rivieren en het verlies van landbouwgrond heeft China bijna tien jaar lang niet genoeg te eten gehad. Je kunt niet redeneren met zieken en hongerigen. Voeg daar een werkloosheidspercentage in de dubbele cijfers aan toe en de mensen zullen zich aan alles vastklampen om hun frustraties kwijt te raken.

“Bij elke handeling vertelt de Draak de mensen dat de Partij niet langer geschikt is om te regeren. Hij verwijdert de grenzen die aan de gewone burger worden gesteld en maakt informatie vrij om hen macht over de partij te geven.”

"Krankzinnigheid!" zei Xin. "Dit is allemaal waanzin. Kunnen de niet-mensen zien dat het klimaat niet de schuld van de overheid is? Het is het Westen dat onze wereld heeft vervuild. Als de partij er niet was geweest, zou China al lang geleden zijn uiteengevallen. De Grand Strategy of Renewal van de partij is al begonnen deze problemen te verlichten.”

'Niet snel genoeg,' zei Delun. “Voorlopig is het alleen de firewall die de protesten regionaal heeft gehouden. Zolang mensen uit verschillende delen van China niet leren hoe wijdverbreid deze vrijlatingen zijn, kan de partij de protesten in bedwang houden en voorkomen dat ze uitgroeien tot een nationale opstand.”

"Wacht, misschien is dat het!" zei Ping. "Het volgende doelwit."

Mijn ogen werden groot. “Het Gouden Schild-project? De firewall? Onmogelijk."

***

Weer een late avond lopen van het kantoor naar huis. Moeder zou het niet goedkeuren.

De jongens hadden het gevoel dat ze het ware doelwit van de Draak hadden ontdekt. Maar hoe bescherm je een onkraakbaar systeem? Hoe kon de draak een firewall binnendringen die bestaat uit een netwerk van supercomputers waarvan de lagen van op kwantum gebaseerde verdediging oneindig zijn? Het zou onmogelijk zijn. Elke poging van buitenaf en onze val zouden hem op heterdaad betrappen. Alleen dan konden we zijn verblijfplaats volgen. Maar we hebben toestemming van het hoogste niveau nodig om zo'n mechanisme in de firewall te installeren. Manager Chow was niet blij toen ik het hem vertelde.

Toen ik mijn beurt naderde in Chaoyangmen S Alley, begon ik in de verte het gezang van een grote menigte te horen. Niet langer daarna keek ik achter me en zag een lange rij gepantserde voertuigen van de speciale politie van Peking in westelijke richting op Jinbao Street naar de verstoring racen. Ik versnelde mijn pas om ze te volgen.

Toen ik eenmaal Chaoyangmen S Alley bereikte, gluurde ik met mijn hoofd om de hoek en zag een draak. Slechts een paar meter verderop vulde een kronkelende zee van demonstranten kilometers ver aan beide zijden van de doorgaande weg. Ze droegen allemaal geel, hielden borden omhoog en zwaaiden met vlaggen van de Gele Draak. Hun aantal was niet te tellen.

Meer gepantserde politievoertuigen reden voorbij om de oproerpolitie die al in formatie stond te ondersteunen. Tientallen politie-drones volgden, zweefden boven de menigte, schenen met hun schijnwerpers en maakten foto's. Niet meer dan tweehonderd agenten hielden stand tegen de naderende menigte.

Toen er steeds meer politie binnenstroomde, beval een van de agenten aan het front de menigte over zijn microfoon zich te verspreiden en naar huis te gaan. De menigte reageerde door luider te zingen, een einde te eisen aan de komende verkiezingen voor de communistische partij en een vrije stem te eisen. De officier herhaalde zijn bevel en dreigde met arrestatie voor iedereen die bleef. De menigte reageerde luider en begon naar voren te marcheren. De officier herhaalde zijn dreigement en voegde eraan toe dat hij bevoegd was geweld te gebruiken als zijn officieren werden bedreigd. De menigte was onaangedaan.

Toen gebeurde het. Op het moment dat de officier de oproerpolitie beval hun wapenstokken op te heffen, stormde de menigte naar voren. De rij van de oproerpolitie werd in seconden overspoeld door de toestroom van mensen. Degenen vooraan werden vertrapt onder het gewicht van de menigte, terwijl de politie in de achterste linies zich achter de gepantserde voertuigen terugtrok. Maar de menigte volgde. Het duurde niet lang voordat de politie bovenop de voertuigen zat en de drones boven het vuur begonnen te openen. Toen ben ik gaan rennen.

***

Ik kon nauwelijks ademen tegen de tijd dat ik thuiskwam. Mijn handen waren zo zweterig dat ik ze vier keer tegen mijn jas moest vegen voordat de handpalmscanner van de deur mijn vingerafdrukken kon identificeren.

Je bent te laat, schold moeder uit toen ik het licht aandeed. Ze lag op de bank met de televisie aan, net zoals ik haar had achtergelaten.

Ik leunde tegen de muur en liet me op de grond glijden. Ik had geen adem om tegen haar te vechten. De geur was erger vanavond.

Maakt het je niet uit? ze zei. Ik ben een oude vrouw. Het kind moet voor haar ouder zorgen als ze ziek is. Je geeft meer om de partij dan om mij.

"Geen moeder. Ik geef meer om je dan wat dan ook."

Het nieuws over wat er is gebeurd, zou zich snel verspreiden. Het zou niet lang duren voordat de Draak op deze gebeurtenis inspeelde. Dit is het moment waarop hij heeft gewacht. Als de politie dit niet kan bevatten, zal de stad vallen en daarmee de Partij.

Terwijl gejuich door de straten beneden weergalmde, sms'te ik mijn team om me op kantoor te ontmoeten zodra het veilig was. Ik belde toen Manager Chow, maar moest een bericht achterlaten. Als hij ons niet snel toegang geeft, kan de draak zijn doodsteek toebrengen.

Ik mis ons huis, zei moeder. Ik mis het werken op het veld. Ik mis het voelen van de grond tussen mijn tenen. Kunnen we teruggaan?

"Geen moeder. Ons huis is nu weg."

***

Al mijn teamgenoten kwamen om kwart over drie 's nachts onder dekking van de nacht terug op kantoor. Ik kreeg pas een uur later contact met Manager Chow. Sindsdien is hij aan de telefoon met het Centraal Commando.

Het gepeupel was uiteengevallen in kleinere groepen die zich een weg door de stad baanden, hun gelederen breidden zich uit met steeds meer aangemoedigde demonstranten. Wat er nog over was van de politie van de stad - degenen die trouw bleven, dat wil zeggen - verzamelde zich in de buurt van het CCTV-gebouw, een blok van ons gebouw. Ze zouden niet ingrijpen totdat het leger arriveerde om hun troepen te ondersteunen.

Ondertussen hebben mijn team en ik onze inspanningen verdubbeld om ons Dragon-onderscheppingsscript te voltooien. Eenmaal geïnstalleerd in het besturingssysteem van de firewall, zou het de poging van Dragon om het systeem te infiltreren oppikken en een trackingscript in zijn netwerk trojan. Het was een eenvoudig programma, hetzelfde dat werd gebruikt om veel van de hackers op te sporen waar we in het verleden tegen hadden gewerkt. Maar dit was niet zomaar een hacker.

Er ging nog een uur voorbij voordat manager Chow het kantoor binnenkwam. "Het volgprogramma, is het klaar?"

"Ja," zei ik, "Krijgen we toestemming voor het besturingssysteem van de firewall?"

“Door mij, ja. De minister heeft het goedgekeurd.”

“Manager Chow, ik denk dat het het beste is als we het zelf installeren. Het zou veiliger zijn.”

“Je hebt geen toestemming. Alleen ik. Geef me het pakket en ik zal het doorsturen naar de Chief Operating Controller van Firewall. Hij wacht er op dit moment op bij het servergebouw.”

" … Zoals je wenst." Ik keek naar Weimin en hij gaf me de tablet met het voltooide script. Ik heb een paar toevoegingen gedaan, de bestanden gecomprimeerd tot een enkele map en deze vervolgens naar de tablet van Manager Chow gestuurd. "Heb je het? Het zou de gele map moeten zijn.”

"Ja, bedankt, ik stuur het nu door." Hij veegde een paar keer over zijn tablet en slaakte toen een zucht van verlichting. 'Ik moet minister Ch'ien ontmoeten in het CCTV-gebouw. Neem contact met me op zodra de draak zijn zet doet. De Verwerkingsverantwoordelijke neemt zelf contact met je op zodra je programma is geïnstalleerd.”

"Ja, ik weet zeker dat hij dat zal doen."

Nadat Manager Chow het kantoor had verlaten, hielden we allemaal onze adem in in afwachting van het telefoontje van de Controller. Elke minuut voelde langer dan de vorige. Dit was de eerste keer dat een van ons dit niveau van toegang tot de firewall kreeg, laat staan dit niveau van blootstelling aan zulke hoge functionarissen. Ik denk dat ik de enige was die zich helemaal rustig voelde. Mijn werk was gedaan.

Er gingen bijna vijftien minuten voorbij voordat de schermen op onze kantoorwerkplekken begonnen te flikkeren.

'Er gebeurt iets', zei Xin.

"Is het ons script?" zei Shaiming. 'Ik dacht dat de controleur ons zou bellen.'

"Heilige shit!" Delun rolde zijn stoel weg van deze werkplek. 'Jongens, de firewall. Dit kan niet…”

Het firewall-dashboard dat op onze monitoren wordt weergegeven, is vervangen door het felgele symbool van de gele draak.

Ik draaide me om en keek mijn vrienden aan. Dit zou de laatste keer zijn dat ik ze ooit zag. "Jongens, jullie hebben de gele draak gevangen." De telefoon begon te rinkelen. “De politie zal hier binnenkort zijn. Ik zal blijven. Het zou verstandig zijn als ze je niet hier bij mij vinden. Het spijt me."

***

Je stierf op een donderdag. Bijna twee jaar op de dag. Ik herinner me nog hoe broos je lichaam was, hoe koud je was. Ik wikkelde je in zoveel dekens als ik had en je kon nog steeds niet de warmte vinden waar je om vroeg.

De dokters zeiden dat je longkanker had. Hetzelfde als vader. Ze zeiden dat de lucht die je inademde van de kolencentrales die de regering naast je boerderij bouwde, de oorzaak was. Het werd alleen maar erger toen je de smog van de stad inademde nadat ze onze boerderij van ons hadden afgepakt.

Ze hebben alles meegenomen, moeder. Ze hebben zoveel van zovelen afgenomen in naam van de vooruitgang. Nooit meer. In de dood hoop ik dat ik je de gerechtigheid heb gegeven die je in het leven is ontstolen.

*******