Kwantumrun

BEELDKREDIET: Kwantumrun

India en Pakistan; hongersnood en koninkrijkjes: geopolitiek van klimaatverandering

David Tal, uitgever, futurist
@DavidTalWrites
LinkedIn

Tue, 09 / 15 / 2020 - 11: 40

Deze niet zo positieve voorspelling zal zich richten op de Indiase en Pakistaanse geopolitiek als het gaat om klimaatverandering tussen de jaren 2040 en 2050. Als je verder leest, zie je twee rivaliserende staten worstelen met gewelddadige binnenlandse instabiliteit terwijl klimaatverandering hun vermogen om hun snel groeiende bevolking te voeden. Je zult zien hoe twee rivalen wanhopig proberen de macht vast te houden door de vlam van publieke woede tegen elkaar aan te wakkeren en zo de weg vrij te maken voor een totale nucleaire oorlog. Uiteindelijk zul je onverwachte allianties zien ontstaan om in te grijpen tegen een nucleaire holocaust, en tegelijkertijd nucleaire proliferatie in het Midden-Oosten aan te moedigen.

Maar voordat we beginnen, laten we een paar dingen duidelijk maken. Deze momentopname - deze geopolitieke toekomst van India en Pakistan - is niet uit de lucht gegrepen. Alles wat u gaat lezen is gebaseerd op het werk van openbaar beschikbare overheidsprognoses uit de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk, evenals op informatie van een reeks particuliere en aan de overheid gelieerde denktanks, en het werk van journalisten, waaronder Gywnne Dyer, een vooraanstaand schrijver op dit gebied. Links naar de meeste gebruikte bronnen staan aan het einde vermeld.

Bovendien is deze momentopname ook gebaseerd op de volgende aannames:

Wereldwijde overheidsinvesteringen om klimaatverandering aanzienlijk te beperken of terug te draaien, zullen matig tot onbestaande blijven.
Er wordt geen poging ondernomen tot planetaire geo-engineering.
De zonneactiviteit van de zon valt niet onder zijn huidige staat, waardoor de mondiale temperatuur daalt.
Er worden geen noemenswaardige doorbraken bedacht in fusie-energie en er wordt wereldwijd niet op grote schaal geïnvesteerd in nationale ontziltings- en verticale landbouwinfrastructuur.
Tegen 2040 zal de klimaatverandering zo ver zijn gevorderd dat de concentraties van broeikasgassen (BKG) in de atmosfeer meer dan 450 deeltjes per miljoen bedragen.
Je leest onze intro over klimaatverandering en de niet-zo-leuke effecten die het zal hebben op ons drinkwater, de landbouw, kuststeden en plant- en diersoorten als er geen actie tegen wordt ondernomen.

Met deze veronderstellingen in gedachten, lees de volgende prognose met een open geest.

Wateroorlog

Nergens op aarde is de dreiging van een totale nucleaire oorlog meer mogelijk dan tussen India en Pakistan. De oorzaak: water, of liever het gebrek daaraan.

Een groot deel van Centraal-Azië haalt zijn water uit de Aziatische rivieren die uit de Himalaya en het Tibetaanse plateau stromen. Deze omvatten de rivieren Indus, Ganges, Brahmaputra, Salween, Mekong en Yangtze. In de komende decennia zal de klimaatverandering geleidelijk afnemen bij de oude gletsjers die bovenop deze bergketens zitten. In het begin zal de stijgende hitte leiden tot tientallen jaren van ernstige overstromingen in de zomer, aangezien de gletsjers en het sneeuwpakket in de rivieren smelten en opzwellen naar de omliggende landen.

Maar als de dag komt (laat in de jaren 2040) dat de Himalaya's volledig zijn ontdaan van hun gletsjers, zullen de zes hierboven genoemde rivieren instorten in een schaduw van hun vroegere zelf. De hoeveelheid water waar beschavingen in Azië al millennia afhankelijk van zijn, zal drastisch slinken. Uiteindelijk zijn deze rivieren van cruciaal belang voor de stabiliteit van alle moderne landen in de regio. Hun ineenstorting zal een reeks spanningen doen escaleren die al tientallen jaren aan de kook zijn.

Wortels van conflicten

De krimpende rivieren zullen India niet al te veel schaden, aangezien de meeste van zijn gewassen door de regen worden gevoed. Pakistan daarentegen heeft 's werelds grootste netwerk van geïrrigeerde grond, waardoor landbouw mogelijk is in een land dat anders een woestijn zou zijn. Driekwart van het voedsel wordt verbouwd met water uit het Indus-systeem, met name uit de door gletsjers gevoede rivieren Indus, Jhelum en Chenab. Een verlies aan waterstroom uit dit riviersysteem zou een ramp zijn, vooral omdat de Pakistaanse bevolking naar verwachting zal groeien van 188 miljoen in 2015 tot 254 miljoen in 2040.

Sinds de Partitie in 1947 bevinden vijf van de zes rivieren die het Indus-riviersysteem voeden (waar Pakistan van afhankelijk is) zich in door India gecontroleerd gebied. Veel van de rivieren hebben ook hun bovenloop in de staat Kasjmir, een eeuwig omstreden gebied. Nu de watervoorziening van Pakistan voornamelijk wordt gecontroleerd door zijn grootste rivaal, zal een confrontatie onvermijdelijk zijn.

Voedselonzekerheid

De afname van de beschikbaarheid van water kan landbouw in Pakistan bijna onmogelijk maken. Ondertussen zal India een soortgelijke crisis voelen als de bevolking groeit van 1.2 miljard vandaag tot bijna 1.6 miljard in 2040.

Uit een onderzoek van de Indiase denktank Integrated Research and Action for Development bleek dat een stijging van de gemiddelde temperatuur op aarde met twee graden Celsius de Indiase voedselproductie met 25 procent zou verminderen. Klimaatverandering zou de zomermoessons (waar zoveel boeren van afhankelijk zijn) zeldzamer maken, terwijl ze ook de groei van de meeste moderne Indiase gewassen belemmeren, omdat veel niet goed zullen groeien bij warmere temperaturen.

Bijvoorbeeld studies uitgevoerd door de Universiteit van Reading op twee van de meest geteelde rijstvariëteiten, laagland Indica en hoogland Japonica, ontdekten dat beide zeer kwetsbaar waren voor hogere temperaturen. Als de temperatuur tijdens de bloeiperiode de 35 graden overschrijdt, worden de planten steriel en bieden ze weinig of geen granen. Veel tropische en Aziatische landen waar rijst het hoofdvoedsel is, liggen al aan de rand van deze Goudlokje-temperatuurzone en elke verdere opwarming kan een ramp betekenen.

Andere factoren die waarschijnlijk een rol gaan spelen, zijn onder meer de huidige trend dat de snelgroeiende middenklasse van India de westerse verwachting van overvloedig voedsel overneemt. Als je bedenkt dat India vandaag de dag amper genoeg groeit om zijn bevolking te voeden en dat tegen de jaren 2040 de internationale graanmarkten misschien niet in staat zijn om binnenlandse oogsttekorten te dekken; de ingrediënten voor wijdverbreide binnenlandse onrust zullen gaan etteren.

(Kanttekening: deze onrust zal de centrale regering diep verzwakken en de deur openen voor regionale en staatscoalities om de controle te grijpen en nog meer autonomie over hun respectieve territoria te eisen.)

Dat gezegd hebbende, met welk voedseltekort India ook te maken krijgt, Pakistan zal het veel slechter vergaan. Met hun landbouwwater afkomstig van opdrogende rivieren, zal de Pakistaanse landbouwsector niet genoeg voedsel kunnen produceren om aan de vraag te voldoen. In korte tijd zullen de voedselprijzen stijgen, zal de publieke woede exploderen, en de Pakistaanse regeringspartij zal een gemakkelijke zondebok vinden door die woede naar India af te leiden – hun rivieren gaan immers eerst door India en India leidt een aanzienlijk percentage af voor hun eigen landbouwbehoeften .

Politiek van oorlog

Nu de water- en voedselkwestie zowel India als Pakistan van binnenuit begint te destabiliseren, zullen de regeringen van beide landen proberen de publieke woede tegen de ander te richten. Landen over de hele wereld zullen dit van mijlenver zien aankomen en wereldleiders zullen buitengewone inspanningen leveren om in te grijpen voor vrede om een eenvoudige reden: een totale oorlog tussen een wanhopig India en een wankelend Pakistan zou escaleren tot een nucleaire oorlog zonder winnaars.

Ongeacht wie als eerste toeslaat, beide landen zullen meer dan genoeg nucleaire vuurkracht hebben om elkaars belangrijkste bevolkingscentra plat te leggen. Zo'n oorlog zou minder dan 48 uur duren, of totdat de nucleaire voorraden van beide partijen zijn opgebruikt. Binnen minder dan 12 uur zouden een half miljard mensen verdampen onder nucleaire explosies, en kort daarna zouden nog eens 100-200 miljoen sterven door blootstelling aan straling en een gebrek aan middelen. Stroom- en elektrische apparaten in een groot deel van beide landen zouden permanent worden uitgeschakeld door de elektromagnetische ontploffing van die paar kernkoppen die worden onderschept door de op lasers en raketten gebaseerde ballistische verdediging van beide partijen. Ten slotte zal een groot deel van de nucleaire fall-out (het radioactieve materiaal dat in de bovenste atmosfeer wordt gestraald) neerslaan en grootschalige gezondheidsproblemen veroorzaken in omringende landen zoals Iran en Afghanistan in het westen en Nepal, Bhutan, Bangladesh en China in het oosten.

Het bovenstaande scenario zal onaanvaardbaar zijn voor de grote wereldspelers, die tegen 2040 de VS, China en Rusland zullen zijn. Ze zullen allemaal ingrijpen en militaire, energie- en voedselhulp aanbieden. Pakistan, dat het meest wanhopig is, zal deze situatie uitbuiten voor zoveel mogelijk hulp aan hulpbronnen, terwijl India hetzelfde zal eisen. Rusland zal waarschijnlijk de invoer van voedsel opvoeren. China zal hernieuwbare en Thorium-energie-infrastructuur aanbieden. En de VS zullen hun marine en luchtmacht inzetten, militaire garanties bieden aan beide partijen en ervoor zorgen dat er geen nucleaire ballistische raket de grens tussen India en Pakistan passeert.

Deze ondersteuning komt echter niet zonder verplichtingen. Deze machten willen de situatie permanent onschadelijk maken en zullen van beide partijen eisen dat ze hun kernwapens opgeven in ruil voor voortdurende hulp. Helaas vliegt deze niet met Pakistan. Zijn kernwapens zullen dienen als een garantie voor interne stabiliteit door het voedsel, de energie en de militaire hulp die ze zullen genereren. Zonder hen heeft Pakistan geen kans in een toekomstige conventionele oorlog met India en geen onderhandelingsmiddel voor voortdurende hulp van de buitenwereld.

Deze patstelling zal niet onopgemerkt blijven bij de omringende Arabische staten, die elk actief zullen werken om hun eigen kernwapens te verwerven om soortgelijke hulpovereenkomsten van wereldmachten binnen te halen. Deze escalatie zal het Midden-Oosten onstabieler maken en zal Israël waarschijnlijk dwingen zijn eigen nucleaire en militaire programma's te laten escaleren.

In deze toekomstige wereld zullen er geen gemakkelijke oplossingen zijn.

Overstromingen en vluchtelingen

Afgezien van oorlogen, moeten we ook rekening houden met de grootschalige impact die weersomstandigheden op de regio zullen hebben. De kuststeden van India zullen worden geteisterd door steeds gewelddadiger wordende tyfoons, waardoor miljoenen verarmde burgers uit hun huizen zullen worden verdreven. Ondertussen zal Bangladesh het zwaarst getroffen worden. Het zuidelijke derde deel van het land, waar momenteel 60 miljoen mensen wonen, ligt op of onder de zeespiegel; als de zeespiegel stijgt, dreigt die hele regio onder de zee te verdwijnen. Dit zal India in een moeilijke positie brengen, aangezien het zijn humanitaire verantwoordelijkheden moet afwegen tegen zijn zeer reële veiligheidsbehoeften om te voorkomen dat miljoenen Bengalese vluchtelingen de grens overstromen.

Voor Bangladesh zullen het levensonderhoud en de verloren levens enorm zijn, en het zal niet hun schuld zijn. Uiteindelijk zal dit verlies van de meest bevolkte regio van hun land de schuld zijn van China en het Westen, dankzij hun leiderschap in klimaatvervuiling.

Redenen voor hoop

Wat je zojuist hebt gelezen is een voorspelling, geen feit. Het is ook een voorspelling die in 2015 is geschreven. Tussen nu en de jaren 2040 kan en zal er veel gebeuren om de effecten van klimaatverandering aan te pakken, waarvan een groot deel zal worden geschetst in de serieconclusie. Het belangrijkste is dat de hierboven geschetste voorspellingen grotendeels te voorkomen zijn met de technologie van vandaag en de generatie van vandaag.

Lees onze serie over klimaatverandering via de onderstaande links voor meer informatie over hoe klimaatverandering andere regio's van de wereld kan beïnvloeden of om te leren wat er kan worden gedaan om de klimaatverandering te vertragen en uiteindelijk om te keren: