Anti-desinformatiewetten: regeringen intensiveren het optreden tegen verkeerde informatie

• Auteur:
• auteursnaam

  Quantumrun-prognose
• 2 oktober 2023

Samenvatting inzicht

Overheden wereldwijd voeren hun inspanningen op om de verspreiding van nepnieuws aan te pakken door middel van anti-desinformatiewetten, met verschillende gradaties van straffen. Er zijn echter zorgen over wie mag beslissen welke informatie vals is, wat mogelijk tot censuur kan leiden. In Europa heeft een bijgewerkte vrijwillige praktijkcode tot doel technologieplatforms verantwoordelijk te houden. Ondanks deze maatregelen betogen critici dat dergelijke wetten de vrijheid van meningsuiting kunnen beperken en kunnen worden gebruikt voor politieke macht, terwijl Big Tech blijft worstelen met zelfregulering.

Context anti-desinformatiewetten

Overheden over de hele wereld maken in toenemende mate gebruik van anti-desinformatiewetten om de verspreiding van nepnieuws tegen te gaan. In 2018 was Maleisië een van de eerste landen die een wet aannam die gebruikers van sociale media of medewerkers van digitale publicaties straft voor het verspreiden van nepnieuws. Sancties omvatten een boete van $ 123,000 USD en een mogelijke gevangenisstraf van maximaal zes jaar. In 2021 kondigde de Australische regering haar plannen aan om regelgeving vast te stellen die haar mediawaakhond, de Australian Communications and Media Authority (ACMA), meer regelgevende macht zal geven over Big Tech-bedrijven die niet voldoen aan de Vrijwillige Gedragscode voor Desinformatie. Dit beleid is het resultaat van een ACMA-rapport, waaruit bleek dat 82 procent van de Australiërs de afgelopen 19 maanden misleidende inhoud over COVID-18 heeft gebruikt.

Dergelijke wetgeving benadrukt hoe regeringen hun inspanningen intensiveren om nepnieuws-venters verantwoordelijk te maken voor de ernstige gevolgen van hun acties. Hoewel de meesten het erover eens zijn dat er strengere wetten nodig zijn om de verspreiding van nepnieuws te beheersen, beweren andere critici dat deze wetten een opstap kunnen zijn naar censuur. Sommige landen, zoals de VS en de Filippijnen, vinden dat het verbieden van nepnieuws op sociale media de vrijheid van meningsuiting schendt en ongrondwettelijk is. Desalniettemin wordt verwacht dat er in de toekomst meer verdeeldheid zaaiende anti-desinformatiewetten zullen zijn, aangezien politici herverkiezing nastreven en regeringen moeite hebben om geloofwaardig te blijven.

Disruptieve impact

Hoewel anti-desinformatiebeleid hard nodig is, vragen critici zich af wie de informatie mag bewaken en beslissen wat "waar" is? In Maleisië beweren sommige juridische gemeenschapsleden dat er in de eerste plaats genoeg wetten zijn die straffen voor nepnieuws dekken. Bovendien zijn de terminologieën en definities van nepnieuws en hoe vertegenwoordigers ze zullen analyseren onduidelijk. 

Ondertussen werden de inspanningen van Australië tegen desinformatie mogelijk gemaakt door de introductie van een vrijwillige gedragscode voor desinformatie door de Big Tech-lobbygroep in 2021. In deze code beschrijven Facebook, Google, Twitter en Microsoft hoe ze de verspreiding van desinformatie willen voorkomen op hun platforms, waaronder het verstrekken van jaarlijkse transparantieverslagen. Veel Big Tech-bedrijven hadden echter geen controle over de verspreiding van nep-inhoud en valse informatie over de pandemie of de oorlog tussen Rusland en Oekraïne in hun digitale ecosystemen, zelfs niet met zelfregulering.

Ondertussen hebben in Europa grote onlineplatforms, opkomende en gespecialiseerde platforms, spelers in de reclame-industrie, factcheckers en onderzoeks- en maatschappelijke organisaties in juni 2022 een bijgewerkte Vrijwillige Praktijkcode voor desinformatie uitgebracht, in navolging van de richtsnoeren van de Europese Commissie die in juni 2021 zijn vrijgegeven. Mei 2022. Vanaf 34 heeft de Code XNUMX ondertekenaars die ermee instemden actie te ondernemen tegen desinformatiecampagnes, waaronder: 

• het demoniseren van de verspreiding van desinformatie, 
• het afdwingen van transparantie van politieke advertenties, 
• gebruikers machtigen, en 
• samenwerking met factcheckers te verbeteren. 

De ondertekenaars moeten een Transparantiecentrum oprichten, dat het publiek een gemakkelijk te begrijpen samenvatting zal geven van de maatregelen die zij hebben genomen om hun toezeggingen na te komen. Ondertekenaars zijn verplicht de Code binnen zes maanden te implementeren.

Gevolgen van anti-desinformatiewetten

Bredere implicaties van anti-desinformatiewetten kunnen zijn: 

• Een toename van verdeeldheid zaaiende wetgeving wereldwijd tegen desinformatie en nepnieuws. Veel landen voeren mogelijk lopende debatten over welke wetten aan censuur grenzen.
• Sommige politieke partijen en leiders van landen gebruiken deze anti-desinformatiewetten als instrumenten om hun macht en invloed tegen politieke concurrenten te behouden.
• Burgerrechten- en lobbygroepen protesteren tegen anti-desinformatiewetten en beschouwen ze als ongrondwettelijk.
• Meer technologiebedrijven worden gestraft omdat ze zich niet houden aan hun gedragscodes tegen desinformatie.
• Big Tech neemt meer regelgevende experts in dienst om mogelijke mazen in gedragscodes tegen desinformatie te onderzoeken. Er kunnen ook nieuwe generatieve AI-oplossingen worden ontwikkeld om te helpen bij moderatieactiviteiten op grote schaal.

Vragen om te overwegen

• Hoe kunnen anti-desinformatiewetten de vrijheid van meningsuiting schenden?
• Wat zijn de andere manieren waarop overheden de verspreiding van nepnieuws kunnen voorkomen?