Diepzeemijnbouw: onderzoek naar het potentieel van het uitgraven van de zeebodem?

BEELDKREDIET:
Image credit
iStock

Diepzeemijnbouw: onderzoek naar het potentieel van het uitgraven van de zeebodem?

Diepzeemijnbouw: onderzoek naar het potentieel van het uitgraven van de zeebodem?

Onderkoptekst
Naties proberen gestandaardiseerde voorschriften te ontwikkelen die de zeebodem "veilig" zouden kunnen ontginnen, maar wetenschappers waarschuwen dat er nog te veel onbekenden zijn.
    • Auteur:
    • auteursnaam
      Quantumrun-prognose
    • 3 mei 2023

    De grotendeels onontgonnen zeebodem is een rijke bron van mineralen zoals mangaan, koper, kobalt en nikkel. Terwijl eilandnaties en mijnbouwbedrijven zich haasten om de technologie voor diepzeemijnbouw te ontwikkelen, benadrukken wetenschappers dat er onvoldoende informatie is om het uitgraven van de zeebodem te ondersteunen. Elke verstoring van de zeebodem kan aanzienlijke en langdurige gevolgen hebben voor het mariene milieu.

    Context van diepzeemijnbouw

    Het diepzeebereik, ongeveer 200 tot 6,000 meter onder zeeniveau, is een van de laatste onontgonnen grenzen op aarde. Het beslaat meer dan de helft van het aardoppervlak en bevat veel levensvormen en geologische kenmerken, waaronder onderwaterbergen, ravijnen en loopgraven. Volgens mariene natuurbeschermers is minder dan 1 procent van de diepzeebodem onderzocht door het menselijk oog of camera's. De diepzee is ook een schatkamer van waardevolle mineralen die essentieel zijn voor moderne technologieën, zoals batterijen voor elektrische voertuigen (EV) en systemen voor hernieuwbare energie.

    Ondanks waarschuwingen van mariene natuurbeschermers over de onzekerheid van diepzeemijnbouw, heeft de eilandnatie Nauru in de Stille Oceaan, samen met het in Canada gevestigde mijnbouwbedrijf The Metals Company (TMC), de door de Verenigde Naties (VN) gesteunde International Seabed Authority (ISA) benaderd ) om regelgeving voor mijnbouw op de zeebodem te ontwikkelen. Nauru en TMC proberen polymetallische knobbeltjes te ontginnen, dit zijn minerale gesteenten ter grootte van een aardappel met hoge metaalconcentraties. In juli 2021 activeerden ze de tweejarige regel in het VN-Verdrag inzake het recht van de zee die ISA dwingt om tegen 2023 definitieve regelgeving te ontwikkelen, zodat bedrijven door kunnen gaan met diepzeemijnbouw.

    De drang naar diepzeemijnbouw heeft ook vragen doen rijzen over de economische en sociale voordelen van deze activiteit. Voorstanders beweren dat diepzeemijnbouw banen kan creëren in ontwikkelingslanden en tegelijkertijd de afhankelijkheid van niet-duurzame landmijnbouw kan verminderen. Critici zeggen echter dat de economische voordelen onzeker zijn en dat de potentiële milieu- en sociale kosten opwegen tegen eventuele voordelen. 

    Disruptieve impact

    De actie van Nauru stuitte op protesten van andere landen en bedrijven die beweerden dat twee jaar onvoldoende is om de diepzeeomgeving en de potentiële schade die mijnbouw kan aanrichten aan het zeeleven goed te begrijpen. Het diepzee-ecosysteem is een delicaat evenwicht en mijnbouwactiviteiten kunnen verstrekkende gevolgen hebben, waaronder het vernietigen van habitats, het vrijkomen van giftige chemicaliën en het verstoren van natuurlijke processen. Gezien deze risico's is er een groeiende roep om robuustere richtlijnen voor risicobeheer en compensatieregelingen voor getroffen gemeenschappen.

    Bovendien staat de technologie voor diepzeemijnbouw nog in de kinderschoenen en zijn er zorgen over de paraatheid van de apparatuur en de doeltreffendheid van de gebruikte methoden. Zo testte het in België gevestigde bedrijf Global Sea Mineral Resources in 2021 zijn mijnbouwrobot Patania II (met een gewicht van ongeveer 24,500 kilogram) in de mineraalrijke Clarion Clipperton Zone (CCZ), de zeebodem tussen Hawaï en Mexico. Patania II strandde echter op een gegeven moment toen het polymetallische knobbeltjes verzamelde. Ondertussen kondigde TMC aan dat het onlangs een succesvolle proef met zijn verzamelvoertuig in de Noordzee heeft afgerond. Toch zijn natuurbeschermers en mariene biologen huiverig om het diepzee-ecosysteem te verstoren zonder de mogelijke gevolgen volledig te kennen.

    Bredere implicaties voor diepzeemijnbouw

    Mogelijke implicaties voor diepzeemijnbouw kunnen zijn:

    • Mijnbouwbedrijven en landen werken samen voor meerdere partnerschappen voor diepzeemijnbouw, ondanks verzet van natuurbeschermingsgroepen.
    • Druk op de ISA om transparantie te tonen over wie de beslissingen neemt met betrekking tot het regelgevingsbeleid, evenals over belanghebbenden en financiering.
    • Milieurampen, zoals olielozingen, het uitsterven van zeedieren in de diepzee en machines die kapot gaan en achtergelaten worden op de zeebodem.
    • Het creëren van nieuwe banen in de diepzeemijnbouw wordt een belangrijke bron van werkgelegenheid voor lokale gemeenschappen.
    • Diversificatie van de economieën van ontwikkelingslanden, waardoor ze kunnen deelnemen aan de wereldmarkten die hongerig zijn naar de zeldzame aardmetalen die in hun territoriale wateren worden gewonnen. 
    • Geopolitieke meningsverschillen over het eigendom van mariene mineraalreserves, verergeren de bestaande geopolitieke spanningen.
    • De vernietiging van diepzee-ecosystemen met gevolgen voor lokale visserijen en gemeenschappen die afhankelijk zijn van mariene hulpbronnen.
    • Nieuwe kansen voor wetenschappelijk onderzoek, met name in de geologie, biologie en oceanografie. 
    • Meer materialen voor de ontwikkeling van alternatieve energiebronnen, zoals windturbines en zonnepanelen. 

    Vragen om te overwegen

    • Moet diepzeemijnbouw doorzetten, zelfs zonder concrete regelgeving?
    • Hoe kunnen mijnbouwbedrijven en naties verantwoordelijk worden gehouden voor mogelijke milieurampen?

    Insight-referenties

    Voor dit inzicht werd verwezen naar de volgende populaire en institutionele links: