Digitale identiteitsprogramma's: de race naar nationale digitalisering

BEELDKREDIET:
Image credit
iStock

Digitale identiteitsprogramma's: de race naar nationale digitalisering

Digitale identiteitsprogramma's: de race naar nationale digitalisering

Onderkoptekst
Overheden implementeren hun federale programma's voor digitale id's om openbare diensten te stroomlijnen en gegevens efficiënter te verzamelen.
    • Auteur:
    • auteursnaam
      Quantumrun-prognose
    • 30 Augustus 2022

    Samenvatting inzicht

    Nationale digitale identiteitsprogramma's geven een nieuwe vorm aan de identificatie van burgers en bieden voordelen zoals betere beveiliging en efficiëntie van de dienstverlening, maar zorgen ook voor zorgen over privacy en fraude. Deze programma's zijn essentieel voor de universele toegang tot rechten en diensten, maar hun succes varieert mondiaal, met uitdagingen op het gebied van de implementatie en gelijke toegang. Ze beïnvloeden de openbare dienstverlening en de werkgelegenheidssectoren en roepen ethische vragen op over gegevensgebruik en privacy.

    Context programma nationale digitale identiteit

    Nationale programma's voor digitale identiteit komen steeds vaker voor naarmate landen hun identificatiesystemen voor burgers willen verbeteren. Deze programma's kunnen voordelen bieden, zoals verhoogde beveiliging, gestroomlijnde dienstverlening en verbeterde gegevensnauwkeurigheid. Er zijn echter ook risico's, zoals privacyproblemen, fraude en mogelijk misbruik.

    De primaire rol van digitale id's is om burgers toegang te geven tot universele basisrechten, diensten, kansen en bescherming. Overheden hebben vaak functionele identificatiesystemen opgezet om authenticatie en autorisatie te beheren voor verschillende sectoren of use cases, zoals stemmen, belastingen, sociale bescherming, reizen, enz. Digitale ID-systemen, ook bekend als digitale ID-oplossingen, maken gebruik van technologie gedurende hun hele levenscyclus, inclusief het vastleggen, valideren, opslaan en overdragen van gegevens; geloofsbrieven beheer; en identiteitsverificatie. Hoewel de uitdrukking "digitale ID" soms wordt geïnterpreteerd als een verwijzing naar online of virtuele transacties (bijvoorbeeld om in te loggen op een e-serviceportal), kunnen dergelijke inloggegevens ook worden gebruikt voor een veiligere persoonlijke (en offline) identificatie.

    De Wereldbank schat dat ongeveer 1 miljard mensen geen nationale identificatie hebben, vooral in Sub-Sahara Afrika en Zuid-Azië. Deze gebieden hebben meestal kwetsbare gemeenschappen en regeringen die onstabiel zijn met een zwakke infrastructuur en openbare diensten. Een programma voor digitale id kan deze regio's helpen moderner en inclusiever te worden. Daarnaast kunnen organisaties er met een goede identificatie en verdeling van uitkeringen en hulp voor worden gezorgd dat iedereen hulp en ondersteuning kan krijgen. Hoewel landen als Estland, Denemarken en Zweden aanzienlijke successen hebben geboekt met het implementeren van hun digitale identiteitsprogramma's, hebben de meeste landen gemengde resultaten ervaren, waarbij velen nog steeds moeite hebben om de eerste uitrolfasen te implementeren. 

    Disruptieve impact

    Een van de belangrijkste voordelen van het hebben van een nationaal identiteitsbewijs is dat het frauduleuze activiteiten kan helpen verminderen. Als iemand bijvoorbeeld zou proberen zich met een valse identiteit aan te melden voor een sociale uitkering, zou een nationale identiteitskaart het voor de autoriteiten gemakkelijker maken om de gegevens van de persoon te verifiëren. Bovendien kunnen nationale identiteitsbewijzen helpen de openbare dienstverlening te stroomlijnen door de behoefte aan redundante gegevensverzameling te verminderen.

    Overheidsinstanties en particuliere bedrijven kunnen tijd en geld besparen die anders aan antecedentenonderzoek zou worden besteed door over één bron van geverifieerde identiteitsinformatie te beschikken. Een ander voordeel van nationale identiteitsbewijzen is dat ze kunnen helpen de toegang tot diensten voor gemarginaliseerde groepen te verbeteren. In veel landen hebben vrouwen bijvoorbeeld geen toegang tot formele identificatiedocumenten, zoals geboorteakten. Deze beperking kan het voor deze vrouwen moeilijk maken om bankrekeningen te openen, toegang te krijgen tot kredieten of zich in te schrijven voor sociale uitkeringen. Het hebben van een nationale identiteitskaart kan helpen deze barrières te overwinnen en vrouwen meer controle over hun leven te geven.

    Overheden moeten zich echter op verschillende sleutelgebieden concentreren om een ​​succesvol programma voor digitale identiteit te creëren. Ten eerste moeten overheden ervoor zorgen dat het digitale identiteitssysteem gelijkwaardig is aan de systemen die momenteel in gebruik zijn, zowel qua functionaliteit als qua veiligheid. Ze moeten er ook aan werken om zoveel mogelijk gebruiksscenario's uit de publieke sector in het systeem te integreren en prikkels te bieden voor acceptatie door dienstverleners uit de particuliere sector.

    Ten slotte moeten ze zich concentreren op het creëren van een positieve gebruikerservaring, waardoor het inschrijvingsproces eenvoudig en handig wordt. Een voorbeeld is Duitsland, dat 50,000 registratiepunten voor zijn elektronische identiteitskaart heeft opgezet en flexibele documentatieverwerking heeft aangeboden. Een ander voorbeeld is India, dat meer dan een miljard mensen heeft toegelaten tot zijn digitale ID-programma door bedrijven uit de particuliere sector te betalen voor elk succesvol inschrijvingsinitiatief.

    Implicaties van digitale identiteitsprogramma's

    Bredere implicaties van digitale identiteitsprogramma's kunnen zijn: 

    • Digitale identiteitsprogramma's die de toegang tot gezondheidszorg en sociale voorzieningen voor gemarginaliseerde bevolkingsgroepen vergemakkelijken, waardoor de ongelijkheid in ontwikkelingslanden wordt verminderd.
    • Het terugdringen van frauduleuze activiteiten, zoals stemmen door overleden personen of valse werknemersgegevens, door nauwkeurigere identificatiesystemen.
    • Overheden werken samen met particuliere bedrijven en bieden prikkels zoals kortingen op e-commerce om de deelname aan digitale identiteitsinitiatieven aan te moedigen.
    • Risico's dat digitale identiteitsgegevens worden gebruikt voor surveillance en het richten van afwijkende groepen, wat aanleiding geeft tot bezorgdheid over schendingen van de privacy en de mensenrechten.
    • Pleitbezorging door burgerrechtenorganisaties voor meer transparantie in het gebruik van digitale identiteitsgegevens door overheden om het vertrouwen en de rechten van het publiek te beschermen.
    • Verbeterde efficiëntie in de openbare dienstverlening, met digitale identiteiten die processen zoals belastinginning en paspoortuitgifte stroomlijnen.
    • Verschuivingen in werkgelegenheidspatronen, omdat sectoren die afhankelijk zijn van handmatige identiteitsverificatie kunnen afnemen, terwijl de vraag naar gegevensbeveiliging en IT-professionals groeit.
    • Uitdagingen bij het garanderen van eerlijke toegang tot digitale identiteitsprogramma’s, omdat gemarginaliseerde gemeenschappen mogelijk niet over de noodzakelijke technologie of geletterdheid beschikken.
    • Toenemende afhankelijkheid van biometrische gegevens, wat aanleiding geeft tot ethische zorgen over toestemming en eigendom van persoonlijke informatie.

    Vragen om te overwegen

    • Staat u ingeschreven voor een landelijk programma voor digitale id's? Hoe zou u uw ervaring ermee omschrijven in vergelijking met oudere systemen?
    • Wat zijn de andere potentiële voordelen en risico's van het hebben van digitale id's?

    Insight-referenties

    Voor dit inzicht werd verwezen naar de volgende populaire en institutionele links:

    De Wereldbank Soorten ID-systemen