Kwantumrun

BEELDKREDIET:

iStock

Belastingdiensten richten zich op de armen: wanneer het te duur is om de rijken te belasten

De ultrarijken zijn eraan gewend geraakt weg te komen met lagere belastingtarieven, waardoor de lasten worden afgewenteld op de lage lonen.

Auteur:
auteursnaam
Quantumrun-prognose
26 oktober 2023

Samenvatting inzicht

Belastingdiensten over de hele wereld richten zich vaak meer op het controleren van belastingbetalers met lage inkomens vanwege financieringsbeperkingen en de complexe aard van het controleren van rijken. Er worden gemakkelijker en snellere audits uitgevoerd bij personen met een lager inkomen, terwijl de middelenintensieve audits voor rijke belastingbetalers vaak eindigen in minnelijke schikkingen. De focus op belastingbetalers met lagere inkomens roept vragen op over de eerlijkheid en draagt bij aan een afnemend vertrouwen van het publiek in overheidsinstanties. De rijken gebruiken ondertussen verschillende middelen, zoals buitenlandse rekeningen en juridische mazen, om hun inkomen te beschermen.

De Belastingdienst richt zich op de arme context

De IRS zei dat het over het algemeen gemakkelijker is om arme belastingbetalers te controleren. Dit komt omdat het bureau werknemers met een lagere rang gebruikt om de aangiften te controleren voor belastingbetalers die aanspraak maken op de arbeidskorting. De audits worden per post uitgevoerd, vertegenwoordigen 39 procent van het totale aantal audits dat door het bureau wordt uitgevoerd en nemen minimale tijd in beslag. Omgekeerd is het controleren van de rijken complex en vergt het arbeid van verschillende senior accountants, vaak omdat de ultrarijken over de middelen beschikken om het beste team in te huren om geavanceerde belastingstrategieën uit te voeren. Bovendien is het verloop onder senior medewerkers hoog. Als gevolg hiervan worden de meeste van deze geschillen met rijke belastingbetalers buiten de rechtbank beslecht.

Volgens een recent onderzoek van de economen van het Witte Huis hadden de 400 rijkste gezinnen tussen 8.2 en 2010 een gemiddeld inkomstenbelastingtarief van slechts 2018 procent. Ter vergelijking: paren met een gemiddeld loon en zonder kinderen betalen een totaal personenbelastingtarief van 12.3 procent. procent. Er zijn een paar redenen voor deze ongelijkheid. Ten eerste genereren de rijken meer inkomsten uit vermogenswinsten en dividenden, die tegen een lager tarief worden belast dan lonen en salarissen. Ten tweede profiteren ze van verschillende belastingvoordelen en mazen in de wet die voor de meeste belastingbetalers niet beschikbaar zijn. Bovendien is belastingontduiking een normaal verschijnsel geworden onder grote bedrijven. Volgens een onderzoek uit 1996 kostte fraude door de grote Amerikaanse bedrijven de Amerikanen tussen 2004 en 2017 jaarlijks tot 360 miljard dollar. Dat komt overeen met twintig jaar straatcriminaliteit per jaar.

Disruptieve impact

De IRS wordt traditioneel gezien als een angstaanjagend agentschap dat in staat is belastingontduiking op te sporen. Maar zelfs zij zijn machteloos als ze worden geconfronteerd met de uitgebreide machines en middelen van de ultrarijken. Begin jaren 2000 realiseerde de IRS zich dat ze de 1 procent niet goed belastten. Zelfs als iemand multimiljonair is, heeft hij misschien geen voor de hand liggende bron van inkomsten. Ze maken vaak gebruik van trusts, stichtingen, vennootschappen met beperkte aansprakelijkheid, complexe partnerschappen en buitenlandse vestigingen om hun belastingverplichtingen te verlagen. Wanneer IRS-onderzoekers hun financiën onderzochten, keken ze over het algemeen nauwgezet. Ze kunnen zich bijvoorbeeld concentreren op één rendement voor één entiteit en kijken naar de donaties of inkomsten van een jaar.

In 2009 vormde het bureau een nieuwe groep genaamd de Global High Wealth Industry Group, die zich moest concentreren op het controleren van rijke individuen. Het proces van het aangeven van inkomsten voor de rijken werd echter te complex, wat resulteerde in pagina's en pagina's met vragenlijsten en formulieren. De advocaten van deze personen hebben zich teruggetrokken en zeggen dat het proces bijna een soort ondervraging is geworden. Als gevolg hiervan heeft de belastingdienst zich teruggetrokken. In 2010 controleerden ze 32,000 miljonairs. In 2018 was dat aantal gedaald tot 16,000. In 2022 ontdekte een analyse van openbare IRS-gegevens door Transactional Records Access Clearinghouse (TRAC) van de Universiteit van Syracuse dat het bureau verdieners met minder dan 25,000 dollar per jaar vijf keer meer controleerde dan degenen die meer dan 25,000 dollar verdienden.

Bredere implicaties van belastingautoriteiten die zich op de armen richten

Mogelijke implicaties van belastingautoriteiten die zich op de armen richten, kunnen zijn:

Belastingdiensten breiden hun aandacht meer dan ooit uit naar mensen met lage lonen om het inkomensverlies als gevolg van belastingontduiking door de rijken goed te maken.
De bijdrage aan een maatschappelijke vermindering van het institutionele vertrouwen van overheidsinstanties.
De uiteindelijke toepassing van geavanceerde AI-systemen om steeds complexere audits te automatiseren en ingewikkelde audits uit te voeren
De rijken blijven offshore-rekeningen opbouwen, misbruik maken van mazen in de wet en de beste advocaten en accountants inhuren om hun inkomen te beschermen.
Accountants verlaten de publieke dienst en kiezen ervoor om voor de ultrarijke en grote bedrijven te gaan werken.
Spraakmakende belastingontduikingszaken worden buiten de rechtbank afgehandeld vanwege de wetgeving inzake privacybescherming.
De aanhoudende gevolgen van de pandemische ontslagen en de Grote Resignatie hebben ertoe geleid dat meer gemiddelde belastingbetalers hun belastingen de komende jaren niet volledig kunnen betalen.
Impasse in de Senaat en het Congres over de herziening van de belastingwetten om de tarieven voor de 1 procent te verhogen en de financiering van de IRS om meer personeel aan te nemen.