Inheemse mijnbouwrelaties: breidt de mijnbouwindustrie haar ethische geloofsbrieven uit?

• Auteur:
• auteursnaam

  Quantumrun-prognose
• 1 mei 2023

De culturen, praktijken en religies van inheemse gemeenschappen zijn nauw verbonden met hun omgeving en geboorteland. Ondertussen bevatten veel van deze inheemse landclaims rijke natuurlijke hulpbronnen die regeringen en industrieën willen ontginnen voor verschillende markttoepassingen, waaronder materialen die nodig zijn voor wereldwijde infrastructuur voor hernieuwbare energie. Nieuwe partnerschappen tussen mijnbouwbedrijven en inheemse gemeenschappen kunnen een eerlijke oplossing bieden voor deze aanhoudende belangenconflicten, en op een manier die de directe ecologische impact op inheemse landen, wateren en culturen kan verminderen.

Context van inheemse mijnbouwrelaties

De mensen van Stk'emlupsemc te Secwepemc in de provincie British Columbia in Canada beoefenen het hoeden van rendieren en hebben spirituele banden met het land; de landclaims van deze stam bevatten echter bronnen zoals koper en goud die hebben geleid tot geschillen tussen de stam en de provincie. De gronden van de Sami-bevolking in Zweden en Noorwegen worden ook bedreigd door mijnbouw, waarbij hun traditionele levensonderhoud van het hoeden van rendieren en vissen in gevaar komt vanwege alternatief landgebruik.   

Staten en hun wetten rechtvaardigen uiteindelijk de schending van inheemse rechten als dit leidt tot maatschappelijke ontwikkeling, hoewel overleg met de betreffende inheemse gemeenschappen vaak verplicht is. Mijnbouwbedrijven blijven grotendeels eerst mijnen en pakken later de gevolgen aan. In gevallen zoals het vernietigen van levensonderhoud op inheemse gronden van Papoea's, vermelden ze hoe het land staatseigendom is en dat er geldelijke compensatie is betaald aan de gemeenschappen. Het gebruik van geweld is ook gebruikelijk in conflictgevoelige landen. 

Tegen het einde van de jaren 2010 begonnen veel mijnbouwbedrijven verklaringen over maatschappelijk verantwoord ondernemen uit te geven om hun ecologische en sociale verantwoordelijkheden aan te tonen, vaak om de perceptie van de industrie te verbeteren. Evenzo probeert een klein maar groeiend aantal van deze bedrijven adviseurs te zoeken om hen te informeren over hoe ze het beste met inheemse culturen kunnen werken.   

Disruptieve impact 

De mijnbouwindustrie wordt geconfronteerd met toenemende vertragingen bij het verkrijgen van goedkeuring van projecten, en deze trend zal zich naar verwachting voortzetten. De belangrijkste reden voor deze trend is de groeiende kritiek op de industrie en de druk die wordt uitgeoefend door inheemse gemeenschappen, milieugroeperingen en bezorgde burgers. De sector wordt nu gehouden aan hogere normen met betrekking tot inheemse rechten en milieueffectbeoordelingen. Ze zullen nauwer moeten samenwerken met lokale gemeenschappen en ecologische problemen moeten aanpakken voordat ze met hun activiteiten beginnen.

Inheemse volkeren eisen nu meer zeggenschap over hoe mijnbouwprojecten op hun land worden gepland en uitgevoerd. Mijnbouwbedrijven zullen zinvol overleg moeten voeren met deze gemeenschappen, hun rechten moeten respecteren en geïnformeerde toestemming moeten krijgen voordat ze met mijnbouwactiviteiten beginnen. Dit proces kan leiden tot vertragingen en hogere kosten. Het zou echter ook een nieuwe standaard kunnen neerzetten die op de lange termijn duurzamer is.

Landen doen ook meer moeite om samen te werken met inheemse volken. Zweden en Noorwegen proberen bijvoorbeeld de Sami-bevolking meer controle over hun land te geven. Deze stap maakt deel uit van een bredere trend om de rechten en soevereiniteit van inheemse volkeren wereldwijd te erkennen. Naarmate meer inheemse gemeenschappen protesteren tegen het onethische gebruik van hun land, kunnen regeringen en mijnbouwbedrijven steeds meer onder druk komen te staan ​​van mensenrechtenorganisaties en, nog belangrijker, van ethisch ingestelde consumenten en investeerders.

Implicaties van inheemse mijnbouwrelaties

Bredere implicaties van verbeterde inheemse mijnbouwrelaties kunnen zijn:

• De effecten van mijnbouw op het milieu krijgen meer publieke aandacht naarmate inheemse strijd aan het licht komt.
• Meer documentatie van het gebruik van geweld en misdaden tegen inheemse volkeren om toegang te krijgen tot hun beperkte land. 
• Overheden die onder toenemende druk staan ​​om inheemse gemeenschappen te compenseren voor het historische misbruik van hun land en cultuur. 
• Staten en bedrijven creëren kansen voor dialoog en wederzijds begrip, wat kan helpen om vertrouwen op te bouwen en sociale conflicten te verminderen. 
• Bedrijven kunnen toegang krijgen tot traditionele kennis en expertise door inheemse volkeren te betrekken bij het mijnbouwproces, wat kan leiden tot efficiëntere en duurzamere mijnbouwpraktijken. 
• De ontwikkeling en acceptatie van nieuwe technologieën die beter zijn afgestemd op de behoeften van inheemse gemeenschappen. 
• Kansen voor lokale inheemse werkgelegenheid en ontwikkeling van vaardigheden. Evenzo kunnen mijnbouwbedrijven hun aanwerving of overleg met sociale wetenschappers en antropologen verhogen.
• Mijnbouwbedrijven moeten zich houden aan specifieke wet- en regelgeving met betrekking tot inheemse rechten en landgebruik. Het niet naleven van deze wetten kan leiden tot juridische geschillen en reputatieschade.

Vragen om te overwegen

• Hoe kunnen staten en bedrijven ervoor zorgen dat hun relaties met inheemse gemeenschappen gebaseerd zijn op wederzijds respect en begrip?
• Hoe kunnen inheemse gemeenschappen ervoor zorgen dat hun rechten worden beschermd in het kader van mijnbouwprojecten?