Kwantumrun

BEELDKREDIET: Kwantumrun

Zuid-Amerika; Continent van revolutie: geopolitiek van klimaatverandering

David Tal, uitgever, futurist
@DavidTalWrites
LinkedIn

Tue, 09 / 15 / 2020 - 10: 49

Deze niet zo positieve voorspelling zal zich richten op Zuid-Amerikaanse geopolitiek als het gaat om klimaatverandering tussen de jaren 2040 en 2050. Als u verder leest, zult u een Zuid-Amerika zien dat worstelt om droogte te bestrijden en tegelijkertijd beide tekorten aan hulpbronnen probeert te voorkomen en een wijdverbreide terugkeer naar de militaire dictaturen van de jaren zestig tot negentig.

Maar voordat we beginnen, laten we een paar dingen duidelijk maken. Deze momentopname - deze geopolitieke toekomst van Zuid-Amerika - is niet uit de lucht gegrepen. Alles wat u gaat lezen is gebaseerd op het werk van openbaar beschikbare overheidsprognoses van zowel de Verenigde Staten als het Verenigd Koninkrijk, een reeks particuliere en aan de overheid gelieerde denktanks, evenals het werk van journalisten als Gwynne Dyer, een toonaangevende schrijver op dit gebied. Links naar de meeste gebruikte bronnen staan aan het einde vermeld.

Bovendien is deze momentopname ook gebaseerd op de volgende aannames:

Wereldwijde overheidsinvesteringen om klimaatverandering aanzienlijk te beperken of terug te draaien, zullen matig tot onbestaande blijven.
Er wordt geen poging ondernomen tot planetaire geo-engineering.
De zonneactiviteit van de zon valt niet onder zijn huidige staat, waardoor de mondiale temperatuur daalt.
Er worden geen noemenswaardige doorbraken bedacht in fusie-energie en er wordt wereldwijd niet op grote schaal geïnvesteerd in nationale ontziltings- en verticale landbouwinfrastructuur.
Tegen 2040 zal de klimaatverandering zo ver zijn gevorderd dat de concentraties van broeikasgassen (BKG) in de atmosfeer meer dan 450 deeltjes per miljoen bedragen.
Je leest onze intro over klimaatverandering en de niet-zo-leuke effecten die het zal hebben op ons drinkwater, de landbouw, kuststeden en plant- en diersoorten als er geen actie tegen wordt ondernomen.

Met deze veronderstellingen in gedachten, lees de volgende prognose met een open geest.

Water

Tegen de jaren 2040 zal klimaatverandering een extreme daling van de jaarlijkse regenval in Zuid-Amerika veroorzaken als gevolg van de uitbreiding van de Hadley-cellen. De landen die het meest door deze aanhoudende droogte worden getroffen, zijn onder meer heel Midden-Amerika, van Guatemala tot Panama en ook over de noordpunt van Zuid-Amerika - van Colombia tot Frans-Guyana. Chili, vanwege zijn bergachtige geografie, kan ook extreme droogtes ervaren.

De landen die het (relatief gezien) het beste doen wat betreft regenval, zijn Ecuador, de zuidelijke helft van Colombia, Paraguay, Uruguay en Argentinië. Brazilië zit in het midden omdat het enorme territorium grotere schommelingen in de regenval zal bevatten.

Sommige van de meest westelijke landen, zoals Colombia, Peru en Chili, zullen nog steeds genieten van een schat aan zoetwaterreserves, maar zelfs die reserves zullen afnemen naarmate hun zijrivieren beginnen uit te drogen. Waarom? Omdat minder regenval uiteindelijk zal resulteren in lagere zoetwaterniveaus van de Orinoco en Amazon River-systemen, die een groot deel van de zoetwaterafzettingen op het continent voeden. Deze dalingen zullen gevolgen hebben voor twee even vitale delen van de Zuid-Amerikaanse economieën: voedsel en energie.

Stof tot nadenken

Nu de klimaatverandering de aarde tegen het einde van de jaren 2040 opwarmt tot twee tot vier graden Celsius, zullen veel delen van Zuid-Amerika simpelweg niet genoeg regen en water hebben om genoeg voedsel voor de bevolking te verbouwen. Bovendien zullen sommige basisgewassen gewoon niet groeien bij deze hoge temperaturen.

Bijvoorbeeld studies uitgevoerd door de Universiteit van Reading ontdekte dat twee van de meest geteelde rijstvariëteiten, laagland indica en hooggelegen japonica, waren kwetsbaar voor hogere temperaturen. In het bijzonder, als de temperatuur tijdens hun bloeifase de 35 graden Celsius overschreed, zouden de planten steriel worden en weinig tot geen granen aanbieden. Veel tropische landen waar rijst het hoofdvoedsel is, liggen al aan de rand van deze Goudlokje-temperatuurzone, dus verdere opwarming kan een ramp betekenen. Ditzelfde gevaar is aanwezig voor veel Zuid-Amerikaanse basisgewassen zoals bonen, maïs, cassave en koffie.

William Cline, senior fellow, Peterson Institute for International Economics, schat dat de klimaatopwarming in Zuid-Amerika kan leiden tot een daling van de landbouwopbrengsten met wel 20 tot 25 procent.

Energieveiligheid

Het zal mensen misschien verbazen te weten dat veel Zuid-Amerikaanse landen leiders zijn op het gebied van groene energie. Brazilië heeft bijvoorbeeld een van de groenste energieproductiemixen ter wereld en genereert meer dan 75 procent van zijn stroom uit waterkrachtcentrales. Maar naarmate de regio te maken krijgt met toenemende en permanente droogte, kan het potentieel voor verwoestende stroomstoringen (zowel stroomonderbrekingen als stroomuitval) het hele jaar door toenemen. Deze langdurige droogte zou ook de suikerrietopbrengsten van het land schaden, waardoor de prijs van ethanol voor het flex-fuel wagenpark van het land zal stijgen (ervan uitgaande dat het land tegen die tijd niet overschakelt op elektrische voertuigen).

Opkomst van autocraten

Op langere termijn is de afname van de water-, voedsel- en energiezekerheid in Zuid-Amerika, net zoals de bevolking van het continent groeit van 430 miljoen in 2018 tot bijna 500 miljoen in 2040, een recept voor burgerlijke onrust en revolutie. Meer verarmde regeringen kunnen de status van mislukte staat krijgen, terwijl anderen hun legers kunnen gebruiken om de orde te handhaven door middel van een permanente staat van beleg. Landen die meer gematigde effecten van klimaatverandering ervaren, zoals Brazilië en Argentinië, behouden misschien een schijn van democratie, maar zullen ook hun grensverdediging moeten versterken tegen overstromingen van klimaatvluchtelingen of minder gelukkige maar gemilitariseerde noorderburen.

Een alternatief scenario is mogelijk, afhankelijk van hoe geïntegreerd de Zuid-Amerikaanse landen in de komende twee decennia worden door instellingen zoals UNASUR en anderen. Als Zuid-Amerikaanse landen akkoord gaan met het gezamenlijk delen van continentale waterbronnen, evenals gedeelde investeringen in een nieuw continentaal netwerk van geïntegreerd transport en infrastructuur voor hernieuwbare energie, kunnen Zuid-Amerikaanse staten met succes de stabiliteit handhaven tijdens de aanpassingsperiode aan toekomstige klimaatomstandigheden.

Redenen voor hoop

Onthoud eerst dat wat je zojuist hebt gelezen slechts een voorspelling is, geen feit. Het is een voorspelling die in 2015 is geschreven. Tussen nu en de jaren 2040 kan en zal er veel gebeuren om de effecten van klimaatverandering aan te pakken (waarvan er veel zullen worden geschetst in de serieconclusie). En het belangrijkste is dat de hierboven geschetste voorspellingen grotendeels te voorkomen zijn met de technologie van vandaag en de generatie van vandaag.

Lees onze serie over klimaatverandering via de onderstaande links voor meer informatie over de gevolgen van klimaatverandering voor andere regio's van de wereld of voor meer informatie over wat er kan worden gedaan om de klimaatverandering te vertragen en uiteindelijk om te keren: