Nowe strategiczne sojusze techniczne: czy te globalne inicjatywy mogą pokonać politykę?

• Autor:
• nazwisko autora

  Foresight Quantumrun
• 23 kwietnia 2023 r.

Autonomia strategiczna dotyczy kontroli operacyjnej, wiedzy i zdolności. Jednak nie zawsze jest możliwe lub pożądane, aby jeden kraj lub kontynent osiągnął te cele w pojedynkę. Z tego powodu narody potrzebują partnerstwa z podmiotami o podobnych poglądach. Konieczna jest równowaga, aby takie sojusze nie zakończyły się nową zimną wojną.

Nowy kontekst strategicznych sojuszy technicznych

Kontrola nad określonymi technologiami jest niezbędna do ochrony narodowej suwerenności. A w świecie cyfrowym istnieje spora liczba tych strategicznych systemów autonomii: półprzewodniki, technologia kwantowa, telekomunikacja 5G/6G, identyfikacja elektroniczna i zaufane przetwarzanie danych (EIDTC), usługi w chmurze i przestrzenie danych (CSDS), sieci społecznościowe i sztuczne wywiad (SN-AI). 

Według badania Uniwersytetu Stanforda z 2021 r. kraje demokratyczne powinny tworzyć te techniczne sojusze zgodnie z Powszechną Deklaracją Praw Człowieka i Międzynarodowym Paktem Praw Obywatelskich i Politycznych. Do gospodarek rozwiniętych, takich jak Stany Zjednoczone i Unia Europejska (UE), należy kierowanie takimi sojuszami w oparciu o uczciwe praktyki, w tym ustanowienie polityki zarządzania technologią. Ramy te gwarantują, że wszelkie wykorzystanie sztucznej inteligencji i uczenia maszynowego (ML) pozostanie etyczne i zrównoważone.

Jednak w pogoni za tymi sojuszami technicznymi zdarzały się przypadki napięć geopolitycznych. Przykładem jest grudzień 2020 r., kiedy UE podpisała wielomiliardową umowę inwestycyjną z Chinami, co skrytykowała administracja USA pod rządami prezydenta Bidena. 

Stany Zjednoczone i Chiny prowadzą wyścig w infrastrukturze 5G, w którym oba kraje próbują przekonać gospodarki rozwijające się do powstrzymania się od korzystania z usług rywala. Nie pomaga to, że Chiny przodują w rozwoju technologii obliczeń kwantowych, podczas gdy Stany Zjednoczone przodują w rozwoju sztucznej inteligencji, co jeszcze bardziej zwiększa nieufność między dwoma krajami, które walczą o miano dominującego lidera technologicznego.

Zakłócający wpływ

Według badania Stanforda strategiczne sojusze techniczne powinny wyznaczać światowe standardy technologiczne i stosować się do tych środków bezpieczeństwa. Zasady te obejmują testy porównawcze, certyfikaty i kompatybilność krzyżową. Kolejnym kluczowym krokiem jest zapewnienie odpowiedzialnej sztucznej inteligencji, w której żadna firma lub kraj nie może zdominować technologii i manipulować algorytmami dla swoich korzyści.

W 2022 roku, tuż po rosyjskiej inwazji na Ukrainę, Fundacja Postępowych Studiów Europejskich (FEPS) opublikowała raport na temat postępów w zakresie współpracy między podmiotami politycznymi, przemysłem i technologami. Sprawozdanie w sprawie strategicznych sojuszy autonomii technologicznej zawiera aktualne informacje na temat obecnego stanu i kolejnych kroków, które należy podjąć, aby UE ponownie uzyskała autonomię.

UE wskazała kraje takie jak Stany Zjednoczone, Kanada, Japonia, Korea Południowa i Indie jako potencjalnych partnerów w różnych inicjatywach, od globalnego zarządzania adresami internetowymi po współpracę na rzecz odwrócenia zmian klimatycznych. Obszarem, w którym UE zaprasza do bardziej globalnej współpracy, są półprzewodniki. Unia zaproponowała unijną ustawę o chipach, by budować więcej fabryk, by obsługiwać coraz większą moc obliczeniową i być mniej zależnym od Chin.

Strategiczne sojusze, takie jak ten, przyspieszają badania i rozwój, szczególnie w dziedzinie zielonej energii, obszaru, który wiele krajów desperacko próbuje przyspieszyć. Ponieważ Europa próbuje odzwyczaić się od rosyjskiego gazu i ropy, te zrównoważone inicjatywy będą bardziej potrzebne, w tym budowa rurociągów wodorowych, morskich turbin wiatrowych i farm paneli słonecznych.

Implikacje nowych strategicznych aliansów technicznych

Szersze implikacje nowych strategicznych sojuszy technicznych mogą obejmować: 

• Różnorodna współpraca indywidualna i regionalna między krajami i firmami w celu podziału kosztów badań i rozwoju.
• Szybsze wyniki badań naukowych, zwłaszcza w zakresie opracowywania leków i terapii genetycznych.
• Rosnąca przepaść między Chinami a kontyngentem USA-UE, ponieważ te dwa podmioty próbują budować wpływy technologiczne w krajach o niskich i średnich dochodach.
• Gospodarki wschodzące wpadają w pułapkę różnych napięć geopolitycznych, co skutkuje zmianą lojalności i sankcjami.
• UE zwiększa finansowanie globalnej współpracy technologicznej w zakresie zrównoważonej energii, otwierając możliwości dla krajów afrykańskich i azjatyckich.

Pytania do skomentowania

• W jaki sposób twój kraj współpracuje z innymi narodami w zakresie badań i rozwoju technologicznego?
• Jakie są inne korzyści i wyzwania związane z takimi sojuszami technicznymi?